Τα αίτια άλωσης της Κωνσταντινούπολης

Γράφει ο
Κίμων Στεριώτης

Αφελώς παρακολουθούμε και κατακρίνουμε τη "συγκέντρωση εξουσιών" στην Τουρκία, μια πολύ μεγάλη χώρα με πληθυσμό σχεδόν 80 εκατ. κατοίκων, με εξαιρετικά ισχυρή οικονομική elite και με έναν εμπειροπόλεμο στρατό....
Αναμασούμε συνεχώς τις επικρίσεις των Ευρωπαίων εναντίον της πολιτικής του Erdogan, όταν αυτές οι επικρίσεις εξυπηρετούν συγκυριακούς διπλωματικούς ελιγμούς...
Η τουρκική οικονομική ολιγαρχία και οι ένοπλες δυνάμεις έχουν Μακροχρόνια Στρατηγική και Μεγάλους Στόχους για τους οποίους εργάζονται με πίστη και αφοσίωση...
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ "ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ ΑΓΚΑΘΙ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ...  

Παίζουμε "παιχνίδια ανόητων" στη διεθνή οικονομική και διπλωματική σκακιέρα εξαντλώντας την υπομονή και τις αντοχές των Ευρωπαίων Εταίρων μας...
Αντί να ισχυροποιήσουμε και να εκσυγχρονίσουμε τις Δομές της "ερειπωμένης" Ελληνικής Οικονομίας μεταφέρουμε ανοήτως τα προβλήματά μας συνεχώς στους Ευρωπαίους...
Όλα μου θυμίζουν την κατάσταση - τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών - την κατάσταση του Βυζαντίου πριν από την Άλωση της ΠΟΛΗΣ...
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ:
1) Πολύ πριν από το 1453 η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε καταρρεύσει με το μεγαλύτερο μέρος της να ελέγχεται από τους Οθωμανούς και απέμενε ελεύθερη μόνον η Κωνσταντινούπολη…Σχεδόν για 200 χρόνια ήταν συνεχής η συρρίκνωση των εδαφών της Αυτοκρατορίας σε όφελος των Οθωμανών.
2) Η Οικονομία της Αυτοκρατορίας είχε καταρρεύσει και δεν είχε έσοδα.... Τελευταία στιγμή ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έκανε αναγκαστικό δάνειο από τις μονές...
Στον τομέα του εμπορίου και της οικονομίας είχε "περιθωριοποιηθεί" από τους Βενετούς και τους Γενουάτες. Δεν υπήρχε μια ισχυρή "οικονομική ελίτ" που να παίζει καθοριστικό ρόλο στις κρατικές υποθέσεις. Αντίθετα, οι Φράγκοι είχαν πολύ ισχυρές οικογένειες που στήριζαν τα πλούτη του στο διεθνές εμπόριο και στη ναυτιλία...
Η Οικονομία της Εκκλησίας αποτελούσε πολύ ισχυρό παράγοντα ελέγχου της εξουσίας στο Βυζάντιο, αλλά οι δομές της ήσαν ξεπερασμένες και στηρίζονταν στην εκμετάλλευση αγροτικών εκτάσεων, δραστηριότητες που παρέπεμπαν στην "οικονομία της αυτοκατανάλωσης"...
3) Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν είχε Όραμα και Στρατηγική που να εμπνέει τον λαό και να προασπίζεται τα εδάφη της αχανούς χώρας
Φαίνεται ότι η βαριά φορολογία και ο κατατεμαχισμός της αυτοκρατορίας σε τιμάρια ανεξέλεγκτα από την κεντρική εξουσία δεν επέτρεπαν - λόγω της μεγάλης αποκέντρωσης στην αύξηση των εσόδων της κεντρικής εξουσίας.
4) Η Κωνσταντινούπολη δεν είχε καθόλου συμμάχους ούτε στη Δύση ούτε από χριστιανικούς πληθυσμούς στη Βαλκανική… Πολύ χειρότερα: διάφορες χριστιανικές εθνότητες συμμάχησαν με τους Οθωμανούς εναντίον του Βυζαντίου...
Στην πραγματικότητα η οχυρωμένη Κωνσταντινούπολη αποτελούσε ότι είχε απομείνει από την άλλοτε πανίσχυρη Αυτοκρατορία....
5) Το "σχίσμα" που είχε πραγματοποιηθεί το 1054 μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών λειτούργησε αποκλειστικά σε όφελος των τελευταίων που είχαν οικονομική εξουσία την οποία ήθελαν να επεκτείνουν προς την Ανατολή...
Κυρίως όμως ωφέλησε τους Οθωμανούς που με ραγδαίους ρυθμούς κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών του Βυζαντίου και το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης...
Με πολύ μεγάλη καθυστέρηση οι Βυζαντινοί αντελήφθησαν το στρατηγικό  λάθος τους... Το ίδιο και οι παπικοί!
Το 1439 η αποδοχή εκ μέρους των Βυζαντινών της «Ένωσης των Εκκλησιών» - αναγνωρίζοντας τις εξουσίες του Πάπα – δεν στάθηκε ικανή για να εξασφαλίσει επαρκή στρατεύματα από τους καθολικούς για να αναχαιτίσουν τη διαχρονική προέλαση των Οθωμανών προς την Ευρώπη…
Ακόμη χειρότερα: ισχυροποιήθηκαν οι "ανθενωτικοί" που ευνοούσαν περισσότερο μια συνεργασία με τους Οθωμανούς!
6) Στις παραμονές της άλωσης της Κωνσταντινούπολης ήταν πραγματικότητα η επιτυχημένη διοικητική λειτουργία και η τεράστια ισχύς των Οθωμανών. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι η Ανδριανούπολη έγινε το 1363 και για σχεδόν 100 χρόνια ήταν πρωτεύουσα του Οθωμανικού Κράτους. Δηλαδή οι Οθωμανοί που εμφανίσθηκαν και αναπτύχθηκαν στα βάθη της Μικράς Ασίας μετέφεραν την έδρα τους στις παρυφές της Ευρώπης, πολύ κοντά στην Κωνσταντινούπολη...
 7) Όταν το 1451 ανέλαβε την εξουσία ο Μωάμεθ Β' είχε ένα πολύ ισχυρό κράτος με εμπειροπόλεμο στρατό που έπαιζε καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές υποθέσεις.
Ο Μωάμεθ αποδείχθηκε ότι πέρα από στρατιωτική ιδιοφυία -  δυστυχώς για το Βυζάντιο και για μας… - είχε και διπλωματικές ικανότητες... Πρώτο του μέλημα ήταν να συνάψει συμφωνία συνεργασίας με τους Ούγγρους - που ήσαν πανίσχυροι στην Κεντρική Ευρώπη - και με τις ιταλικές δημοκρατίες...
Το επόμενο "μεγάλο βήμα" ήταν ο στόχος κατάκτησης της απομονωμένης Κωνσταντινούπολης...
8) Οι Οθωμανοί υπερτερούσαν απόλυτα στον τομέα της Πολεμικής Τεχνολογίας έναντι των Βυζαντινών με τα πολύ μεγάλα κανόνια που διέθεταν και με στρατό πολλαπλάσιο από αυτόν των Βυζαντινών…
Ήταν εκ των πραγμάτων αναπόφευκτη η Αμυντική Τακτική των Βυζαντινών, παρέχοντας στον Μωάμεθ πάρα πολλά πλεονεκτήματα (πχ πέρασμα πλοίων από την ξηρά για να υπερισχύσουν μέσα στον Κεράτιο Κόλπο…
Ήταν αναμφισβήτητη η ανδρεία των Βυζαντινών αλλά ο αγώνας είχε χαθεί προ πολλού…
Μέχρι και τις παραμονές ο Αγώνας ήταν αμφίρροπος... Και στο τελευταίο Πολεμικό Συμβούλιο του Μωάμεθ υπήρξαν (ελάχιστες) εισηγήσεις για λύση της πολιορκίας, λόγω των μεγάλων απωλειών των Οθωμανών...
Όμως υπερίσχυσαν οι στρατιωτικοί που θεωρούσαν "μεγάλο αγκάθι" την Κωνσταντινούπολης μέσα στην αχανή πλέον αυτοκρατορία των Οθωμανών...
Η Άλωση της Πόλης ήταν αναπόφευκτη από τη διαχρονική  αποδιάρθρωση των δομών Οικονομίας και της κεντρικής εξουσίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και από την 'απουσία αξιόπιστων συμμάχων…