Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

Συγνώμη που ειπώθηκε λίγη αλήθεια!

Γράφει ο
Θοδωρής Γιάνναρος
"Είναι ένα μήνα και μία βδομάδα ο Λουκάς Παπαδήμος στο νοσοκομείο, χτυπημένος από πρώην συντρόφους του Έλληνα πρωθυπουργού κι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει πάει να του πει ένα γεια. Δηλαδή να του πει είστε καλά; Χρειάζεστε κάτι ή τέλος πάντων ως πρωθυπουργό σε πρωθυπουργό..."
Ήταν η φράση του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Μπογδάνου που "άναψε φωτιές"... !
Κάποιοι βέβαια παρεξηγήθηκαν ενώ κάποιοι άλλοι που γνωρίζουν πως δεν ήταν ούτε καν υπερβολή, έσπευσαν να κρεμάσουν τον δημοσιογράφο "ανάποδα", μη και ο... "συριζας" με την "ιδεολογική αστυνομία" του, στα πρότυπα της "σαρία" και της "θρησκευτικής αστυνομίας" του ISIS, τους τιμωρούσε παραδειγματικά!
Αυτός ο υπαινιγμός δημιούργησε αληθινό σάλο... Κάτι λογικό, αφού ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ συνέδεσε "άμεσα" και "απόλυτα" τον Αλέξη Τσίπρα με τους ανθρώπους πίσω από το
τρομοκρατικό χτύπημα εναντίον του πρώην πρωθυπουργού, Λουκά Παπαδήμου. Αποτέλεσμα: ο Μπογδάνος απολύθηκε, γιατί τόλμησε να αρθρώσει άποψη που ενόχλησε το περίεργων τάσεων καθεστώς...
Για να δούμε τη δήλωση αυτή με λίγο πιο καθαρό μυαλό και αν όλα όσα ακολουθούν δεν είναι φανταστικά γεγονότα, αλλά γεγονότα που σφράγισαν την πολιτική ζωή της μεταπολίτευσης... τότε πρέπει να αναθεωρήσουμε αρκετές από τις έως σήμερα τετριμμένες "ιδεομπούρδες" με τις οποίες κάποιοι μας ταΐζουν επί χρόνια... Αλήθεια ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως ο δημοσιογράφος κατέληξε στην προαναφερθείσα δήλωση-κεραυνό και που βασίστηκε... Ποιά είναι η "τυχαία" ή η "ηθελημένη" πορεία στελεχών του Συριζα σε δύσοσμα πολιτικά μονοπάτια που συνορεύουν και συγκοινωνούντα, με εκείνα του κοινού ποινικού δικαίου;
Η αποκάλυψη που διάβασα σε ένα καταπληκτικό άρθρο, ότι η τότε βουλευτής Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Λέβα είχε συλληφθεί για κατοχή εκρηκτικών υλών, από μόνη της δεν έχει και τόση σημασία. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι η άλλοτε φοιτήτρια – επαναστάτρια που έριχνε βόμβες μολότοφ βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος από την ώρα που συνομίλησε με τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Και προφανώς από τους χιλιάδες κρατουμένους δεν είναι τυχαίο ότι πήγε στον «Φαρμακοχέρη» για να τον ρωτήσει...  πώς περνάνε στις φυλακές και αν έχει κάποιο παράπονα. Είχε προφανώς μια… ροπή στους ψευτοεπαναστάτες πιστολέρο που σκοτώνουν στο όνομα μιάς δικής τους ανένταχτης "δημοκρατίας" (!!!).
Αλλά και πάλι, η Βασιλική Λέβα ήταν τότε μια σταγόνα στον ωκεανό της ακροαριστερής, στα όρια της τρομοκρατίας, ιδεολογίας που κυριαρχούσε στον τότε ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα που  δυστυχώς, τώρα κυβερνά τη χώρα, αλλά που ακόμη δεν έχει καταφέρει να επιλύσει βασικά ζητήματα σε ότι αφορά στη Δημοκρατία, στην καταδίκη των τρομοκρατών και στην αποκήρυξη της ένοπλης βίας.
Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τους αναρχοαυτόνομους και τους μπαχαλάκηδες είναι διαχρονική κι επειδή όπως φαίνεται την πολιτική ιστορία στην Ελλάδα την γράφει και την ελέγχει η "αυτοαποκαλούμενη" Αριστερά των σαλονιών, ας θυμηθούμε ορισμένα περιστατικά και κάποια πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ που εν δυνάμει σχετίζονταν με την τρομοκρατία.
Την Δευτέρα 19 Νοέμβρη 1973, δυο ημέρες μετά την βίαια καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι οργανώσεις «Ανεξάρτητη Αριστερά», «Ομάδα Άρης του Ρήγα Φεραίου», «Λαϊκή Επαναστατική Αντίσταση» και «20 Οκτώβρη» κυκλοφορούν στην Ιταλία μια προκήρυξη την οποία θα μπορούσε κανείς να την αποκαλέσει «ιδρυτική προκήρυξη του ένοπλου αγώνα στην Ελλάδα» .
Η προκήρυξη της 19/11/73 έχει τίτλο «Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ (εσωτ.) ΚΑΙ Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ» και γράφει μεταξύ άλλων αναφερόμενη στα γεγονότα του Πολυτεχνείου:
«Τα τελευταία γεγονότα στην Ελλάδα δείχνουν ότι ο μοναδικός δρόμος είναι ο αγώνας του ένοπλου λαού για την κατάκτηση της εξουσίας. Το μαχητικό κίνημα των μαζών με επικεφαλής σπουδαστές , εργάτες, προλετάριους της πόλης και χωρικούς, κατέστρεψε τη διαδικασία νεοφασιστικής ομαλοποίησης και γκρέμισε την ρεφορμιστική αυταπάτη για τη δυνατότητα αλλαγής του συστήματος χωρίς βίαιη σύγκρουση. Το πολιτικό περιεχόμενο και οι στόχοι που χαράχτηκαν από αυτόν τον αγώνα που ακόμα συνεχίζεται είναι: Αγώνας για το σοσιαλισμό  και σύνδεση του "Αγώνα" (!!!), με τα επαναστατικά και απελευθερωτικά κινήματα άλλων χωρών.. Ήταν σχετικά αδύνατο να ξεχωριστεί ο "αντιαμερικανικός αντιιμπεριαλιστικός" αγώνας από τον "ταξικό" για την σοσιαλιστική κοινωνία.»
Η συνέχεια της προκήρυξης αποτελεί ουσιαστικά το πρελούδιο της ελληνικής τρομοκρατίας και ύμνος στην ηλιθιότητα των πολιτικά και κοινωνικά άρρωστων:
«..Οι συγκρούσεις αυτών των ημερών δείχνουν μια σειρά μορφών πάλης εξαιρετικά μαχητικές, στενά συνδεδεμένες μ΄ αυτούς του στόχους που γέννησαν μια καινούργια μεθοδολογία και μια νέα οργανωτική πρακτική. Εμείς τις υποστηρίζουμε πλήρως και πολιτικά και οργανωτικά. Δεχόμαστε σαν δίδαγμα αυτές τις αγωνιστικές εμπειρίες και αναλαμβάνουμε την ευθύνη να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανάπτυξη και την ενδυνάμωση της καινούργιας αυτής φάσης στον αγώνα του ελληνικού λαού… Το λαϊκό κίνημα θα εκδικηθεί όλους τους συντρόφους αγωνιστές, νεκρούς, τραυματίες, φυλακισμένους και αυτούς που βασανίζονται...».
Αλήθεια... ποιόν ρώτησαν πριν συντάξουν το νοσηρό αυτο κείμενο... Γιατί αναφέρονται σε έναν ολόκληρο λαό, τη στιγμή που εκπροσωπούν, μόνο, την ατυχή τους ύπαρξή;
Ηγέτης εκείνη την εποχή, της οργάνωσης «Ανεξάρτητη Αριστερά» ήταν ο Γιάννης Γαλανόπουλος, ο «Καπετάν-Ανέστης» του ΕΛΑΣ, που είχε έδρα την Τεργέστη της Ιταλίας, έναν συγκοινωνιακό κόμβο, με εύκολη πρόσβαση στην τότε Γιουγκοσλαβία και Αλβανία.
Στην "Ομάδας Άρης του Ρήγα Φεραίου" πρωταγωνιστούσε ο Κώστας Αγαπίου ηγετικό στέλεχος του ΕΛΑ αργότερα. Ως γνωστόν "Ρήγας Φεραίος" ονομάστηκε η ναιολαιϊστικη οργάνωση του ΚΚΕεσ.
Η «Λαϊκή Επαναστατική Αντίσταση» ήταν του Γιωτόπουλου της 17Ν. Προέκυψε από την οργάνωση «Κίνημα 29 Μάη» η οποία ιδρύθηκε στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1968 από τους Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, Δημήτρη Σκαρπαλέζο, Βένιο Αγγελόπουλο, Κώστα Βεργόπουλο και Ανδρέα Ζεμπίλα.
Το «Κίνημα 20 Οκτώβρη» ιδρύθηκε στο Παρίσι στις 20 Οκτωβρίου 1969 από πρώην στελέχη της «Δημοκρατικής Άμυνας» και του ΠΑΜ. Όλοι τους ήταν φοιτητές και ατύπως "διανοούμενοι", που είχαν βρεθεί στα χρόνια της δικτατορίας στο Παρίσι αλλά γρήγορα επεκτάθηκε και σε εργατικούς χώρους της Γερμανίας αποκτώντας έτσι και μια "προλεταριακή πινελιά". Η "πινελιά" αυτή ήταν ο Γιάννης Σερίφης που μαζί με τον Χρήστο Κασσίμη θα πρωταγωνιστήσουν έκτοτε στις δράσεις της οργάνωσης.
Η ονομασία της οφείλεται στην γκεβαρική παράδοση της εποχής, να ονοματίζονται οι οργανώσεις με την (πραγματική ή συμβολική) ημερομηνία ιδρύσεώς τους. Η «20 Οκτώβρη» έβαλε τις πρώτες βόμβες της στην Αθηνά, στις 20 Οκτωβρίου του 1969.
Τον Οκτώβριο του 1971 θα συλληφθεί στην Ελλάδα ο βασικός ενεργός της πυρήνας, που αποτελείτο από τους "Νίκο Μανιό" , "Νίκο Χρυσανθακόπουλο", "Γιώργο Σαγιά" και κάποιους ξένους συντρόφους τους, που μετέφεραν εκρηκτικά και άλλα υλικά. Τον ίδιο μήνα (20/10/1971) μια άλλη αντιπροσωπεία της «20 Οκτώβρη» πήρε μέρος σε διεθνή διάσκεψη που οργάνωσε στο Μιλάνο το “Pottere Operaio” υπό την επίβλεψη του θεωρητικού του ιταλικού αντάρτικου πόλεων Τόνι Νέγκρι.
Για τον Ιταλό θεωρητικό της ένοπλης βίας Τόνι Νέγκρι υπενθυμίζεται το άρθρο του που έχει δημοσιεύσει με υπερηφάνεια η ΑΥΓΗ υπό τον τίτλο...
 «Σπάμε τη γοητεία του νεοφιλελευθερισμού: Ευρώπη, πεδίο του αγώνα!».
...και στο οποίο προσεγγίζεται η εικόνα της Ευρώπης σήμερα, η Αριστερά και η υποψηφιότητα τότε του Αλέξη του Τσίπρα.
Σύμφωνα με το βιβλίο «Βάινριχ, η διεθνής καριέρα ενός κορυφαίου Γερμανού Τρομοκράτη» (Carlos - Komplize,Weinrich,die internationale karriere eines deutschenTop-Terroristen) των Fritz Schmaldienst και Klaus Dieter Matsche ο ΕΛΑ ιδρύθηκε από άτομα που ανήκαν στην «20 Οκτώβρη» και η οποία συνέχισε να τον υποστηρίζει στα πρώτα χρόνια της δράσης του.
Εξάλλου ο υπαρχηγός του τρομερού Κάρλος, ο Γιόχαν Βάϊνριχ, γνώριζε πάρα πολλά για την σχέση του ΕΛΑ με την «20 Οκτώβρη», επειδή το δίκτυο του Κάρλος είχε επαφή με την τελευταία από τα χρόνια στο Παρίσι.
Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες που έδωσε στην ελληνική αστυνομία η γερμανική ΒΚΑ o Βάινριχ είχε και την ευθύνη του τραπεζικού λογαριασμού της «20 Οκτώβρη».
Τα κατακλυσμιαία γεγονότα του Καλοκαιριού του 1974 θα... αιφνιδιάσουν τους εραστές της ένοπλης πάλης.
Η χούντα των Συνταγματαρχών πέφτει κάτω από το βάρος της Κυπριακής τραγωδίας, οι Τούρκοι εισβάλουν στη Μεγαλόνησο, ο Καραμανλής επιστρέφει, τα κομμουνιστικά κόμματα βγαίνουν με νόμο από την παρανομία, ο Ανδρέας καταργεί το ΠΑΚ και ιδρύει το ΠΑΣΟΚ, η αστική νομιμότητα σταθεροποιείται και προκηρύσσονται ελεύθερες βουλευτικές εκλογές.
Τι απομένει λοιπόν...  για τους εραστές της ένοπλης πάλης;
Άπειρα συμπλέγματα καταρχήν, επειδή η χούντα έπεσε... χωρίς να προλάβουν να ρίξουν ούτε ντουφεκιά εναντίον της και από πάνω... έχασαν και το τρένο της ιστορίας και... δεν πρόλαβαν το ιστορικό προτσές που τόσα χρόνια στόχευαν.
Οι απόψεις των θεωρητικών της ένοπλης πάλης εκείνης της εποχής καταγράφονται με τον καλύτερο τρόπο σε ένα κείμενο της «20 Οκτώβρη» που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αντί» τον Σεπτέμβριο του 1974:
«Για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία του ελληνικού κινήματος στην αριστερά υπάρχουν δυο καθαρά διαφοροποιημένοι χώροι.
Της «παραδοσιακής αριστεράς» και της αυτοαποκαλούμενης επαναστατικής. Για να διαφυλάξει τη νομιμότητά της η «παραδοσιακή αριστερά», με την τακτική της «φρόνησης» και της «μη πρόκλησης» θα εξελιχθεί σε φρουρό και θεματοφύλακα της αστικής νομιμότητας…
Θα έχουμε δηλαδή μια κατάσταση, που θα χαρακτηρίζεται από δεξιά κορυφή και αριστερή βάση, με αποτέλεσμα η κορυφή να δρα ανασταλτικά στους διεκδικητικούς αγώνες της βάσης.
Άλλα και στην επαναστατική μπαχαλάκικη αριστερά, παρά τη σωστή τακτική σύγκρουσης που απορρέει από την ξεκάθαρη τοποθέτησή της απέναντι στη νέα τάξη πραγμάτων υπάρχουν πολλές ανασταλτικές λειτουργίες.
Υποκειμενικές και αντικειμενικές αδυναμίες εμποδίζουν την έκφραση και δράση αυτού του χώρου, απαραίτητη προϋπόθεση για να φτάσει στο μαζικό κίνημα., παίρνοντας κάποιες λαϊκές μάζες μαζί τους.
Σαν οργάνωση που κινείται στο χώρο της επαναστατικής ψευτοαριστεράς,  έχουμε σαν κύριο στόχο τη συσπείρωση και ενιαία δράση όλων των επαναστατικών δυνάμεων, μέσα από την κοινή πρακτική των οργανώσεων της επαναστατικής, ας πούμε, αριστεράς στους συγκεκριμένους κοινωνικούς χώρους.
Κοινή πρακτική που βασίζεται σε κοινές ιδεολογικές αρχές και σε κοινή αντίληψη στα θέματα τακτικής του αντάρτικου των πόλεων... Η διαδικασία αυτή θα δράσει σαν καταλύτης και μέσα από αυτήν θα προκύψει και θα αντρωθεί ο εγκληματικός "φορέας" με την επαναστατική ένοπλη ψευτοπάλη!
Οι συνελεύσεις και διαβουλεύσεις των «επαναστατικών οργανώσεων» που καταγράφονται τους πρώτους μήνες της μεταπολίτευσης ήταν οι δεξαμενές στρατολόγησης, τα πεδία δοκιμής των νεοσύλλεκτων της επαναστατικής βίας.
Όπως εκείνη η περίφημη της «Πεντέλης» στην οποία δόθηκε κάθε είδους δημοσιότητα μετά την σύλληψη των μελών και του ηγετικού πυρήνα της 17Ν, το 2002.
Γράφουν μεταξύ άλλων στο βιβλίο τους «Φάκελος 17Ν» οι Παπαχελάς και Τέλλογλου: «Μέλη του Άρη – Ρήγα Φεραίου, της Κ.Ο. Μαχητής, της ΛΕΑ και της 20ης Οκτώβρη συναντιούνται τρεις –τουλάχιστον φορές- στην Πεντέλη, στη Ριζούπολη και στο Κουκάκι.
Στη συνάντηση μάλιστα της Ριζούπολης ο Γιωτόπουλος πήγε με έναν σύντροφό του που φορούσε κουκούλα. Στις συζητήσεις αυτές τέθηκε το θέμα των «ανοικτών λογαριασμών, το αν θα έπρεπε να γίνουν ενέργειες εναντίον εκείνων που θεωρούνταν υπεύθυνοι για την επιβολή της δικτατορίας και για την τραγωδία της Κύπρου…
Στις μυστικές αυτές συναντήσεις, ο Γιωτόπουλος έχει συχνά εκρηκτικές συζητήσεις με τον Χρήστο Κασσίμη.
Δυναμικοί τύποι και οι δύο, με εμφανείς αρχηγικές φιλοδοξίες, συγκρούονται από την πρώτη στιγμή…Ο Γιωτόπουλος εντυπωσιάζει κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων με τις πρωτότυπες ιδέες του για ένοπλες ενέργειες.
Τη νύκτα της 19ης προς την 20η Οκτωβρίου 1977 – δηλαδή στα γενέθλια της «20 Οκτώβρη» - μια ομάδα του ΕΛΑ αποπειράται να βάλει βόμβα στο εργοστάσιο της AEG, στο Ρέντη . Στην απόπειρα πήραν μέρος τέσσερα μελή του ΕΛΑ με επικεφαλής τον 34χρονο τότε οικονομολόγο Χρήστο Κασσίμη και δυο κλεμμένα αυτοκίνητα.
Σκοπός της επιχείρησης αυτής, ήταν να τοποθετήσουν εκρηκτικό μηχανισμό σε μια αποθήκη της AEG...  σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους εργαζόμενους που είχαν κηρύξει τότε πολυήμερη απεργία.
Οι τρεις πέρασαν τον φράκτη και μπήκαν στον περίβολο του εργοστασίου. O Κασσίμης ήταν τελευταίος στη σειρά για να περάσει το κομμένο συρματόπλεγμα, άλλα φαίνεται πως ξέχασε τη μια από τις τρεις βόμβες στο αυτοκίνητο. Γύρισε για να την πάρει, αλλά τον είδαν αστυνομικοί που περιπολούσαν με πολιτικά, τον ακινητοποίησαν και τον αφόπλισαν. Τότε ο Κασσίμης ξεφεύγει και άρχισαν να πέφτουν οι πυροβολισμοί. O Κασσίμης πέφτει νεκρός με μια σφαίρα στο κεφάλι. Οι άλλοι τρεις ο Γιάννης Σερίφης, ο Χρήστος Τσουτσουβής και ένας τέταρτος καταφέρνουν να εξαφανιστούν.
Σε ανακοίνωση που κυκλοφόρησε αργότερα, ο ΕΛΑ υποστηρίζει ότι οι δυο αστυνομικοί πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Κασσίμη για να μην διαφύγει .
Η Ασφάλεια όμως στρέφει τις υποψίες της στον Γιάννη Σερίφη και βασιζόμενη στις καταθέσεις των δυο αστυνομικών υποστηρίζει ότι αυτός σκότωσε τον Κασσίμη.
Το ίδιο υποστηρίζουν στο βιβλίο τους για τον Weinrich και οι Schmaldienst - Matsche: «Ο Χρηστός Κασίμης σκοτώθηκε τον Οκτώβριο του 1977 κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης εναντίον του καταστήματος της AEG στην Αθηνά. Δεν σκοτώθηκε από σφαίρα της αστυνομίας, άλλα από όπλο τρομοκράτη, μέσα στην αναμπουμπούλα της σύγκρουσης . . .»
Στις 18 Δεκεμβρίου 1978, στην αίθουσα ασφαλείας των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού αρχίζει στο Κακουργοδικείο Πειραιά η δίκη του Γιάννη Σερίφη με την κατηγορία ότι αυτός είχε σκοτώσει δήθεν «άθελά» τον Κασσίμη. Η δική κράτησε πολλές ήμερες, παρήλασαν δεκάδες μάρτυρες και τελικά ο Σερίφης... αθωώθηκε με το σκεπτικό ότι δεν είχαν τεκμηριωθεί οι κατηγορίες! Αθάνατη Ελλάδα!!!
Σε πολλές φωτογραφίες  εκείνης της εποχής, εικονίζονται κορυφαία, τότε, στελέχη της επίσημης Αριστεράς, όπως ο Νίκος Μανιός (Βουλευτής σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ), να συμπαραστέκονται επιδεικτικά, μπορεί κάνεις να πει τώρα, σε έναν κατηγορούμενο για ειδεχθή φόνο εκ προθέσεως. Μια τόσο σημαντική πολιτική συμπαράσταση δημιούργησε κλίμα αθώωσης.
Υπάρχει και ένα μεγάλο παρασκήνιο. Όταν ρώτησαν τον παρευρισκόμενο Στάθη Παναγούλη (πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ) ποιος τους κάλεσε να πάνε τόσο οργανωμένα στη δίκη η απάντηση ήταν αφοπλιστική: "μα τα παιδιά της... 20 Οκτώβρη".
Ας θυμηθούμε και άλλα στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έσπευσαν στο δικαστήριο ως μάρτυρες υπεράσπισης των τρομοκρατών ή διοργάνωναν πορείες και εκδηλώσεις συμπαράστασης προς αυτούς.
Συγκεκριμένα:
Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δημήτρης Στρατούλης, & αιώνιος συνδικαλιστής, κατέθεσε ή όχι ως μάρτυρας υπεράσπισης του Γιάννη Σερίφη για τον οποίον πάντως οι αρχές δεν κατάφεραν να τον συνδέσουν με συγκεκριμένα εγκλήματα της «17Ν»;
Η προστάτης των μεταναστών, Χριστοδουλοπούλου, δεν ήταν υπερασπίστρια κατηγορούμενων για συμμετοχή στην τρομοκρατική ομάδα ΕΛΑ και συγκεκριμένα του Κώστα Αγαπίου αλλά και της Ειρήνης Αθανασάκη;
Συνήγορος του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου δεν ήταν ο Βένιος Αγγελόπουλος, καθηγητής του ΕΜΠ; Είχε πει στη δίκη ότι θα μπορούσε στο εδώλιο να κάθεται ο ίδιος καθώς ο «Γιωτόπουλος είναι άλλος ένας εγώ»; Συνήγορος του Ηρακλή Κωστάρη δεν ήταν ο Χρήστος Παπαδόπουλος ενώ ο Παναγιώτης Λάμπρου, μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν στους μάρτυρες υπεράσπισης του Ηρακλή Κωστάρη, στο Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, όπου ανέφερε ότι τον γνώριζε από τα αριστερά κινήματα, τονίζοντας ότι δεν θα μπορούσε να καταθέσει αν είχε ή όχι ο κατηγορούμενος σχέση με τις τρομοκρατικές ενέργειες της 17 Νοέμβρη;
Υπάρχουν δυστυχώς για τη δημοκρατία και την ευρυθμία της κοινωνίας και αρκετοί άλλοι συνδεδεμένοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με τον ΣΥΡΙΖΑ.: ο Νίκος Γιαννόπουλος του "Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα", υπερασπίστηκε με σθένος, τον αρχιεκτελεστή της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα ως «αγωνιστή με, όπως ανέφερε... ευγενή κίνητρα (!!!)».
Η Μάνια Μπαρσέφσκι, μέλος της "Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ", η οποία στη δίκη της 17Ν υπερασπίστηκε μέχρι τελευταίας ρανίδας, τον Σάββα Ξηρό επιμένοντας ότι πρόκειται για... «δίκη πολιτικών φρονημάτων».
Ο Δημήτρης Μπελαντής, μέλος τότε της "Κεντρικής Επιτροπής" του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανήκει στην Αριστερή Πλατφόρμα, συμμετάσχει σε άπειρες εκδηλώσεις για την αποφυλάκιση των... «πολιτικών κρατουμένων» Αλέκου Γιωτόπουλου και Δημήτρη Κουφοντίνα.
-Οι Μανώλης Σαρρής, Τίτος Καρίμαλης, Γιώργος Μαρκατσέλης και Δημήτρης Καρακώστας, είχαν υπερασπιστεί τον έτερο εκτελεστή της 17Ν το κοινωνικό ΑμΕΑ, Χριστόδουλο Ξηρό.
Όλα αυτά και άλλα πολλά, όπως το γεγονός ότι ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδίκαζε ξεκάθαρα τους μπαχαλάκηδες που έκαιγαν την Αθήνα και έκαιγαν ζωντανούς εργαζόμενους που τόλμησαν να μην απεργήσουν (Marfin), αποδεικνύουν τους στενούς άτυπους (;;;) δεσμούς των δύο χώρων.
Και ίσως δικαιολογεί αυτό το γεγονός ότι τα πρώτα νομοθετήματα του υπουργείου Δικαιοσύνης αφορούσαν σε φωτογραφικές διατάξεις για την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού και συγγενών μελών των Πυρήνων της Φωτιάς, καθώς και στην κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας την οποία πολεμούσαν και πολεμούν και οι ψευτοαναρχικοί του κοινού ποινικού δικαίου, που κάνουν πλέον κουμάντο στους δρόμους της Αθήνας, με την υποστήριξη τότε του αντιπολιτευόμενου Συριζα και του ΣυΡΙΖΑ- κυβερνητικού ηγεμόνα τώρα. Γιατί άραγε απαγορεύθηκε η συγκέντρωση των αστυνομικών στα Εξάρχεια με εντολή Τόσκα, τη στιγμή που επετράπη συγκέντρωση οπλισμένων μπαχαλάκηδων στην ίδια πλατεία;
Ας σκεφθούμε λίγο λογικά και ας κάνουμε τους απαραίτητους συνειρμούς, συνδέοντας πρόσωπα, καταστάσεις, γεγονότα, αλλά και συμπτώσεις!
Μπορεί ίσως, Ο Μπογδάνος να ήταν λίγο ωμός...ίσως και λίγο υπερβολικός, αλλά ψέματα δεν είπε... όσο και αν κάποιοι δεν μπορούν να το αποδεχθούν!
Κάποιος είπε: "Αν θες να πεις σε κάποιον ισχυρό την αλήθεια, κάν’ τον να γελάσει, αλλιώς θα σε σκοτώσει...".
Δυστυχώς, δεν είναι για γέλια και άρα δεν θα μπορούσα να το διανθίσει με χιούμορ με το οποίο ούτε εγώ ο ίδιος δεν θα μπορέσω να γελάσω!
Θέλουν να μας σκοτώσουν; "Ιδού η Ρόδος... ιδού και τα σκάγια..."
Να ξέρουν όμως, πως στην "αρένα της μάχης", κάποιοι αισθάνονται σαν στο σπίτι τους! Αν το αποφασίσουν, κανένας δεν θα τους εμποδίσει ν' αυτοκτονήσουν!
Ένα έγκλημα δεν γίνεται αλήθεια επειδή έχει παγιωθεί, ούτε η αλήθεια γίνεται λάθος επειδή δεν τη βλέπουν κάποιοι...
Η «απλή και καθαρή αλήθεια» είναι σπάνια καθαρή και... ποτέ απλή.
Θέλει κόπο και μάχη για να μαθευτεί, διότι: η αλήθεια ποτέ δεν βλάπτει έναν σκοπό που είναι δίκαιος... να γίνει ευρέως γνωστή για  να σταματήσουν κάποιοι να μας παραμυθιάζουν...

(Από το greek vision)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου