Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

Στρατηγός Φράγκος: Πρέπει να ντρεπόμαστε που δεν οριοθέτησαμε ΑΟΖ

Φράγκος Φραγκούλης
Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε που δεν οριοθέτησαμε την δική μας ΑΟΖ, υποστηρίζει σε συνέντευξή του ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης

 
Δείτε τι είπε στο Alpha Radio 88,6 και τον δημοσιογράφο Νίκο Χαζαρίδη:
Στρατηγέ, θα ήθελα ένα κατ ́αρχήν σχόλιό σας για το πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στην Κύπρο με την έναρξη των γεωτρητικών εργασιών στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Μακάρι να υπήρχε διαφορετική στάση από τους Τούρκους για να μην έχουμε αυτά τα παρατράγουδα με την Τουρκία που έχει αποθρασυνθεί πλήρως.
Πλέον, σε τέτοιου είδους περιπτώσεις το Διεθνές Δίκαιο δεν μπορεί να παραβιαστεί.

Θα πρέπει να ξέρει ο κόσμος πως όλοι οι πόλεμοι έχουν γίνει για ενεργειακά θέματα.
Οι δικές μας πολιτικές ηγεσίες κατ ́ επανάληψη διέψευσαν τις προσδοκίες του Ελληνικού λαού και τον αφήνουν σήμερα να σέρνεται στην κακοδαιμονία και την ανέχεια από την δική τους αβελτηρία.
Όταν ένα μισό κράτος, όπως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, έφτασε εδώ που έφτασε , και το λέω μισό γιατί το 38% του βόρειου τμήματος διακατέχεται από το 1974 και αυτό είναι υπαιτιότητα ενός ανόητου, όπως ήταν ο Ιωαννίδης.
Και τον χαρακτηρίζω ανόητο, γιατί το να αγαπάς την πατρίδα σου αλλά να μη ξέρεις να την στηρίζεις και να τη ρίχνεις σε περιπέτειες και κινδύνους, είναι χειρότερο από έναν άπατρι.
Τα λέω αυτά για να ξεκαθαρίσω την θέση μου ως στρατιωτικός.

Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε δηλαδή; Θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε με τα γειτονικά κράτη, να κάνουμε την δική μας ΑΟΖ, να φέρουμε μεγάλες εταιρίες , όπως οι Κύπριοι, οι οποίοι έχουν μοιράσει όλα τα οικόπεδα όχι μόνο στη Total, Mobil, αλλά ακόμα και σε Ισραηλίτικη εταιρία.
Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να γίνει σε μας και να μην καθόμαστε να συζητάμε για 6 ή 12 ναυτικά μίλια. Ο αείμνηστος Τάσος Παπαδόπουλος συνέχισε το έργο του Γλαύκου Κληρίδη, ο οποίος ήταν και σε άλλο χώρο.
Ο Χριστόφιας που δεν είχε και την καλύτερη συνέχεια, έκανε την ίδια πολιτική και έτσι ο ένας τακτοποίησε την οικονομική ζώνη με την Αίγυπτο, ο άλλος με το Ισραήλ και ο τελευταίος με τον Λίβανο.
Δηλαδή, εμείς αυτή την στιγμή θα έπρεπε να ντρεπόμαστε ως κράτος και ως πολιτικοί ή ως πολιτική, γιατί δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την Ιταλία, με την Αίγυπτο, με την τότε Λιβύη, για να φτιάξουμε την δική μας ΑΟΖ.
Ακόμα και για τα χωρικά ύδατα η Ελλάδα έχει 6 ναυτικά μίλια πλην τριών κρατών, όπως η Βενεζουέλα και η Τουρκία που δεν προσυπογράφουν τα 12 ναυτικά μίλια.
Η Τουρκία έχει 12 ναυτικά μίλια στην Μαύρη Θάλασσα, στην Μεσόγειο 12 και στο Αιγαίο λέει πως αν τολμήσουμε να τα ανοίξουμε, θα έχουμε casus belli, που σημαίνει αιτία πολέμου.
Καθόμαστε και τους πατρονάρουμε για να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ μας απειλούν με πόλεμο.
Το γεγονός ότι νοτίως της Κρήτης δραστηριοποιούνται η Total και η Eni μα- ζί με τους Γάλλους δείχνει πως η ελληνική κυβέρνηση κινείται προς αυτή την κατεύθυνση;
Έστω και αργά, για να μην είμαστε αρνητικοί σ ́ αυτό το θέμα είμαστε μπροστά, αλλά η Κύπρος είναι 1000 βήματα μπροστά. Δεν χρειάζεται φοβικό σύνδρομο, αν μπορείς να κάνεις σωστά τη δουλειά σου.

Επειδή μιλήσατε για φοβικό σύνδρομο, νομίζω πως αυτό έχει επηρεάσει και τον πολιτικό κόσμο και τους πολίτες στην χώρα μας Η καρέκλα είναι γλυκεία και όσοι την σκέφτονται θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους τον ελληνικό λαό που τον εκπροσωπούνε και να μην τον αφήνουν να σέρνεται για 300 δισεκ., όταν οι δικοί μας υδρογονάνθρακες αξίζουν 4 τρισεκατομμύρια. Να σκέφτονται
όσοι ολιγωρούν ότι αφήνουν τον κόσμο άνεργο και χωρίς εισοδήματα.

Αυτή την περίοδο υπάρχει κίνδυνος για θερμό επεισόδιο;
Μπορεί να το κάνει η Τουρκία, επειδή αυτή έχει την λογική του αρπακτικού. Όμως δεν είμαστε μόνοι σ ́ αυτόν τον κόσμο. Είναι αυτοί που διοικούν τα πάντα σ ́ αυτόν τον κόσμο. Ένα ηλεκτρονικό πόλεμο τους κάνανε και τελειώσανε όλα. Θα πρέπει να έχουν και αλλού πλάτη.

Αυτή την περίοδο έχει συμμάχους η Άγκυρα;
Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πάντα πρέπει να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις. Η λογική ότι μπήκαμε στην Ε.Ε για να έχουμε εξασφαλισμένα τα σύνορα, είναι το μεγαλύτερο λάθος που έχει γίνει.
Έτσι φτάσαμε να μην υπάρχουν στρατιώτες με στρατόπεδα με την θητεία των 9 μηνών. Και με την λειψανδρία που έχουμε και με τα παλληκάρια που μας φύγανε έξω. Και έχω να προτείνω και συγκεκριμένα πράγματα.
Η θητεία να παραμείνει 9 μήνες και τα παιδιά να υπηρετούν 15 μήνες. Τους έξι μήνες να τους δώσουν τον μικρότερο μισθό και στο τέλος να πάρουνε 3.000 ευρώ για να ξεκινήσουν την ζωή τους.
Έτσι θα χτυπήσουν την ανεργία και θα έχουνε υπηρετήσει και την πατρίδα. Όλα γίνονται, όταν θέλουμε να υπερασπιστούμε την πατρίδα. Το να ασχολούμαστε μονίμως με το τι ευχαριστεί κάποιον, αυτό πάει πάρα πολύ. Σέβομαι του καθενός την ιδιαιτερότητα, αλλά αυτό δεν είναι το μέγιστο, το μέγιστο είναι να βρεθεί δουλειά για τον Έλληνα, να σταματήσει η αυτή η φοροσυντριβή των Ελλήνων και να ξεσηκωθεί αυτός ο κόσμος για να διεκδικήσει ένα ευπρεπές επίπεδο ζωής.

Επειδή γνωρίζετε το τι συμβαίνει πολύ καλά, είμαστε έτοιμοι για να απαντήσουμε σε κάθε πρόκληση; Να σεβαστούμε την αξιοπρέπεια του Έλληνα. Το «υπέρ βωμών και εστιών» ισχύει όταν ο άλλος είναι περήφανος για την πατρίδα του και για ό,τι συμβαίνει, αλλα πρέπει να τον έχεις διασφαλίσει, για να έχει πυρομαχικά, καύσιμα και ανταλλακτικά. Και η θητεία πρέπει να μεγαλώσει.
Με 9 μήνες θητείας οι νέοι είναι ανεκπαίδευτοι και δεν υπάρχει δύναμη στα Στρατόπεδα.
Να δώσουν την δυνατότητα στα 936.000 ζευγάρια που είναι παντρεμένα και δεν έχουν ούτε ένα παιδί να φτιάξουν ένα ταμείο αρωγής της οικογένειας που να αναλαμβάνει να στηρίζει μέχρι την ενηλικίωσή του το κάθε παιδάκι, για να λυθεί και το δημογραφικό πρόβλημα και το συνταξιοδοτικό.

Κάθε φορά που υπάρχει ένα σενάριο για το ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί κάποιας προσπάθειας, σας βλέπουμε σε αρκετά σχήματα, ίσως ερήμην σας. Έχετε αποφασίσει τι θα κάνετε το επόμενο διάστημα; Αυτή την στιγμή σας εκφράζει κάτι; Το έχω πει από την αρχή. Σ ́ αυτούς που αγαπάνε την Πατρίδα θα είμαι αρωγός τους και βοηθός τους. Αν αυτές θεωρούνται πολιτικές φιλοδοξίες ,τότε είναι υποχρέωση του κάθε Έλληνα να πολιτευτεί.
Δεν αντέχω άλλο τους πατριδοκάπηλους .
Δεν με εκφράζει απολύτως τίποτα. Όταν θα δω να σκύβουν πάνω στον Έλληνα που υποφέρει οικονομικά γιατί δεν μπορεί να κάνει οικογένεια, γιατί δεν διασφαλίζεται η υγεία του και δεν μένουν στις υποσχέσεις, τότε θα είμαι μαζί τους.
Δεν ηγούμαι καμίας προσπάθειας.
Πρέπει να είμαστε αγαπημένοι και ενωμένοι, να κοιτάξουμε τον Έλληνα, πώς να στηριχτεί πάνω στις ηθικές αξίες με τις οποίες μας έχουν μεγαλώσει οι γονείς μας.
Η «Ηριάννα» και οι σκληρές αλήθειες που κρύβονται γι’ αυτήν 20/07/2017 19 0 Share on Facebook Tweet on Twitter Η περίπτωση της «Ηριάννας» αποτελεί πηγή διδαγμάτων για το πόσο απύθμενο τελικά είναι το θράσος της πάσης φύσεως αριστεράς. Ας ξεκινήσουμε, όμως, από κάτι το οποίο ολοένα και περισσότερος κόσμος το αντιλαμβάνεται μετά τα… «φορτηγά» ενημέρωσης (;) γύρω από την υπόθεση της καταδικασμένης για συμμετοχή σε επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση. Κάποτε (συγκεκριμένα αρχές δεκαετίας του ’90), μια από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις που έκαναν πάταγο ήταν εκείνη όπου ο ηθοποιός Παύλος Κοντογιαννίδης έλεγε με απορημένο ύφος «Μα καλά, είμαστε σοβαροί; Σοκολάτα με ονοματεπώνυμο;», αναφερόμενος στο προϊόν, το οποίο διαφήμιζε. Θυμήθηκα αυτή την διαφήμιση, γιατί στην περίπτωση της καταδικασμένης τρομοκράτισσας έχουμε κάτι το (σχετικά) παρεμφερές. Παντού, σ’ όλα τα ΜΜΕ, αρχικά είχαμε τις αναφορές για την «Ηριάννα Β.Λ.», για να κοπούν στην συνέχεια τα αρχικά του διπλού επιθέτου της και να έχουμε αναφορά μόνο στην «Ηριάννα». Μετά, δηλαδή, την «Σοκολάτα με ονοματεπώνυμο», τώρα έχουμε την «γυναίκα – τρομοκράτη δίχως επώνυμο»… Όλες οι αναφορές του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, οι τηλεοπτικοί δέκτες και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν ως θέμα τους την «Ηριάννα». Λες και μιλάμε για μια διάσημη τραγουδίστρια ή «το κορίτσι της διπλανής πόρτας», που (πρέπει να) το γνωρίζουν όλοι. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι συγκεκριμένο όσο και σαφές: γιατί δεν γίνεται αναφορά στο επώνυμό της; Είναι επιθυμία της ίδιας για να μην… στιγματιστεί; Τόσοι και τόσοι επώνυμοι (με την κυριολεκτική έννοια του χαρακτηρισμού) συμπατριώτες μας έχουν καταδικαστεί, ακόμη και για πολύ ελαφρύτερης μορφής παραπτώματα, και το όνομά τους έχει διαπομπευθεί, αλλά στην περίπτωση της «Ηριάννας» το επώνυμό της παραμένει άγνωστο. Τι είδους «ισονομία» είναι αυτή; Γιατί αποκρύπτεται το επώνυμό της; Δεν πρέπει να το γνωρίζει κανείς για να μην «σπιλωθεί» στο μέλλον η… καριέρα της; Ενδιαφέρον, όμως, έχει και το πώς αντιμετώπισε την έκδοση της απόφασης η Άντα Ψαρρά στην φυλλάδα που υπερασπίζεται κάθε τρομοκράτη, η οποία ξεκινά το άρθρο της ως εξής: «Το μεγάλο κύμα συμπαράστασης στην άδικη πρωτόδικη απόφαση να μη δοθεί ούτε καν το δικαίωμα της αναστολής στην Ηριάννα και στον συγκατηγορούμενό της Περικλή δεν κατάφερε να κάμψει το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών». Ώστε έτσι λοιπόν… Μια υπόθεση δεν πρέπει να κρίνεται με βάση τα πραγματικά γεγονότα, αλλά σύμφωνα με το «μεγάλο κύμα συμπαράστασης» που αυτή (πιθανόν) να έχει! Δηλαδή, σύμφωνα με την περιρρέουσα (και εννοείται διαμορφωμένη) ατμόσφαιρα, η οποία θα δρα ως πίεση στην έκδοση της απόφασης. Τι να τα κάνουμε τα στοιχεία, όταν κάτι παρακμιακοί «καλλιτέχνες» σαν τον… Μάνου Τσάο υπογράφουν υπέρ της «Ηριάννας»; Είναι η ίδια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έστειλε στα δικαστήρια, χωρίς καμία απόδειξη, ένα ολόκληρο Έντιμο και Νόμιμο Πολιτικό Κίνημα, για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων, τόσο ξένης όσο και εγχώριας κατεύθυνσης. Και εκεί διαπομπεύθηκαν αθώοι άνθρωποι, συνέβησαν «τερατογενέσεις» στις αναφορές των ΜΜΕ, ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα βγήκαν στην επιφάνεια, αλλά κανείς «ευαίσθητος» και «δικαιωματάκιας» δεν επενέβη για τα αίσχη που ντρόπιασαν την ηθική και τον νομικό πολιτισμό της Χώρας. Τότε η Ψαρρά και οι όμοιοί της ούρλιαζαν με μίσος και λύσσα για «την εγκληματική οργάνωση» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, με το τεκμήριο της αθωότητας να «έχει πάει περίπατο». Ένα τεκμήριο αθωότητας, όμως, το οποίο συνεχίζουν να αναγνωρίζουν στην ήδη καταδικασμένη για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση! Η ίδια η «Ηριάννα» στην απολογία της, και προσπαθώντας να εξηγήσει για ποιους λόγους πρέπει να αφεθεί ελεύθερη, είπε -μεταξύ άλλων- τα εξής: «Η μισή μου ζωή είναι η ακαδημαϊκή μου καριέρα και η άλλη μισή η εργασία μου. Διδάσκω και στο διδασκαλείο και στους πρόσφυγες. Εργάζομαι για το e-learning, ενώ είμαι εκπαιδεύτρια σε ξένους φοιτητές για εξ αποστάσεως εκμάθηση ελληνικών. Ήμουν έτοιμη να συνεχίσω να κατακτώ πράγματα, ώσπου όλα κόπηκαν. Λίγο πριν από την καταδίκη μου ήμουν έτοιμη να καταθέσω ένα πρόγραμμα για παιδιά. Ένα όνειρο που είχα από 19 χρόνων. Την 1η Ιουνίου, μου στερήθηκε η ακαδημαϊκή μου διαδρομή, η εργασία μου, οι φίλοι μου, η οικογένεια. Η απουσία μου από αυτήν την τάξη είναι σαν να μου στερούν 6 χρόνια μεταπτυχιακά. Είχα βεβαιότητα για την αθώωση μου, ήξερα ποια είναι η αλήθεια, και ξαφνικά όλα χάθηκαν. Αισθάνθηκα -και δεν ξέρω αν πρέπει να το πω αυτό- προσβεβλημένη». Ξεκινώντας από το τέλος, προσβεβλημένοι είναι όλοι, όσοι βλέπουν ένα θέατρο παραλόγου για μια καταδικασμένη με επίσημη απόφαση, της οποίας το επώνυμο είναι ακόμη άγνωστο στο ευρύ κοινό για ανεξήγητους λόγους. Το πού εργαζόταν, πού δίδασκε, ποιους εκπαίδευε και τι πιστεύει για τους «πρόσφυγες» είναι παντελώς αδιάφορο και ασφαλώς λιγότερο σημαντικό από έναν π.χ. παντρεμένο με δύο παιδιά, ο οποίος ζητά να αποφυλακιστεί για να μπορέσει να εργαστεί και να θρέψει την οικογένειά του. Παρά το ότι δεν αποκαλύπτει το επώνυμό της είναι προφανές ότι, οικονομικά τουλάχιστον, ανήκει στην αριστερά εκείνη που διακρίνεται για το εύρος όχι της καρδιάς της, αλλά του πορτοφολιού της οικογένειάς της. Γι’ αυτό, για να το πάω και λίγο «ταξικά» το θέμα, είναι ντροπή και ξευτίλα για τον υπουργό Δικαιοσύνης να παρεμβαίνει με τόσο αισχρό και ξετσίπωτο τρόπο για να σχολιάσει αρνητικά απόφαση της Δικαιοσύνης και να δώσει το μήνυμα για το τι «πρέπει» να γίνει, όταν εξεταστεί ξανά η υπόθεση αυτή μετά από δύο μήνες. Ο Κοντονής δεν έκανε δηλώσεις για τους πλειστηριασμούς σπιτιών που έγιναν σε οικογενειάρχες. Δεν είπε τίποτα για τους ανέργους που τρέμουν για τις χρεωστικές κλήσεις που έρχονται σ’ αυτούς σωρηδόν. Δεν εξέφερε γνώμη για τις παραβιάσεις των εργασιακών σχέσεων σε βάρος μισθωτών από κάποιους αδίστακτους εργοδότες τους, που τους παρακρατούν χρήματα για τα οποία έχουν εργαστεί και τους εκβιάζουν με τον χειρότερο τρόπο για το πότε θα τα πάρουν. Έκανε, όμως, δηλώσεις για την «Ηριάννα»… Το καλό είναι ότι ακόμη και στα καθεστωτικά ΜΜΕ, παρά την απίστευτη πλύση εγκεφάλου και της προσπάθεια δημιουργίας συμπάθειας προς το πρόσωπό της, οι περισσότεροι σχολιαστές έχουν αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει και με πολύ έξυπνο τρόπο «κράζουν» την παραπληροφόρηση που εσκεμμένα τους δίδεται.

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.aerikes-epoxes.com/2017/07/20/i-irianna-ke-i-sklires-alithies-pou-krivonte-gi-aftin/
Η «Ηριάννα» και οι σκληρές αλήθειες που κρύβονται γι’ αυτήν 20/07/2017 19 0 Share on Facebook Tweet on Twitter Η περίπτωση της «Ηριάννας» αποτελεί πηγή διδαγμάτων για το πόσο απύθμενο τελικά είναι το θράσος της πάσης φύσεως αριστεράς. Ας ξεκινήσουμε, όμως, από κάτι το οποίο ολοένα και περισσότερος κόσμος το αντιλαμβάνεται μετά τα… «φορτηγά» ενημέρωσης (;) γύρω από την υπόθεση της καταδικασμένης για συμμετοχή σε επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση. Κάποτε (συγκεκριμένα αρχές δεκαετίας του ’90), μια από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις που έκαναν πάταγο ήταν εκείνη όπου ο ηθοποιός Παύλος Κοντογιαννίδης έλεγε με απορημένο ύφος «Μα καλά, είμαστε σοβαροί; Σοκολάτα με ονοματεπώνυμο;», αναφερόμενος στο προϊόν, το οποίο διαφήμιζε. Θυμήθηκα αυτή την διαφήμιση, γιατί στην περίπτωση της καταδικασμένης τρομοκράτισσας έχουμε κάτι το (σχετικά) παρεμφερές. Παντού, σ’ όλα τα ΜΜΕ, αρχικά είχαμε τις αναφορές για την «Ηριάννα Β.Λ.», για να κοπούν στην συνέχεια τα αρχικά του διπλού επιθέτου της και να έχουμε αναφορά μόνο στην «Ηριάννα». Μετά, δηλαδή, την «Σοκολάτα με ονοματεπώνυμο», τώρα έχουμε την «γυναίκα – τρομοκράτη δίχως επώνυμο»… Όλες οι αναφορές του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, οι τηλεοπτικοί δέκτες και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν ως θέμα τους την «Ηριάννα». Λες και μιλάμε για μια διάσημη τραγουδίστρια ή «το κορίτσι της διπλανής πόρτας», που (πρέπει να) το γνωρίζουν όλοι. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι συγκεκριμένο όσο και σαφές: γιατί δεν γίνεται αναφορά στο επώνυμό της; Είναι επιθυμία της ίδιας για να μην… στιγματιστεί; Τόσοι και τόσοι επώνυμοι (με την κυριολεκτική έννοια του χαρακτηρισμού) συμπατριώτες μας έχουν καταδικαστεί, ακόμη και για πολύ ελαφρύτερης μορφής παραπτώματα, και το όνομά τους έχει διαπομπευθεί, αλλά στην περίπτωση της «Ηριάννας» το επώνυμό της παραμένει άγνωστο. Τι είδους «ισονομία» είναι αυτή; Γιατί αποκρύπτεται το επώνυμό της; Δεν πρέπει να το γνωρίζει κανείς για να μην «σπιλωθεί» στο μέλλον η… καριέρα της; Ενδιαφέρον, όμως, έχει και το πώς αντιμετώπισε την έκδοση της απόφασης η Άντα Ψαρρά στην φυλλάδα που υπερασπίζεται κάθε τρομοκράτη, η οποία ξεκινά το άρθρο της ως εξής: «Το μεγάλο κύμα συμπαράστασης στην άδικη πρωτόδικη απόφαση να μη δοθεί ούτε καν το δικαίωμα της αναστολής στην Ηριάννα και στον συγκατηγορούμενό της Περικλή δεν κατάφερε να κάμψει το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών». Ώστε έτσι λοιπόν… Μια υπόθεση δεν πρέπει να κρίνεται με βάση τα πραγματικά γεγονότα, αλλά σύμφωνα με το «μεγάλο κύμα συμπαράστασης» που αυτή (πιθανόν) να έχει! Δηλαδή, σύμφωνα με την περιρρέουσα (και εννοείται διαμορφωμένη) ατμόσφαιρα, η οποία θα δρα ως πίεση στην έκδοση της απόφασης. Τι να τα κάνουμε τα στοιχεία, όταν κάτι παρακμιακοί «καλλιτέχνες» σαν τον… Μάνου Τσάο υπογράφουν υπέρ της «Ηριάννας»; Είναι η ίδια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έστειλε στα δικαστήρια, χωρίς καμία απόδειξη, ένα ολόκληρο Έντιμο και Νόμιμο Πολιτικό Κίνημα, για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων, τόσο ξένης όσο και εγχώριας κατεύθυνσης. Και εκεί διαπομπεύθηκαν αθώοι άνθρωποι, συνέβησαν «τερατογενέσεις» στις αναφορές των ΜΜΕ, ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα βγήκαν στην επιφάνεια, αλλά κανείς «ευαίσθητος» και «δικαιωματάκιας» δεν επενέβη για τα αίσχη που ντρόπιασαν την ηθική και τον νομικό πολιτισμό της Χώρας. Τότε η Ψαρρά και οι όμοιοί της ούρλιαζαν με μίσος και λύσσα για «την εγκληματική οργάνωση» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, με το τεκμήριο της αθωότητας να «έχει πάει περίπατο». Ένα τεκμήριο αθωότητας, όμως, το οποίο συνεχίζουν να αναγνωρίζουν στην ήδη καταδικασμένη για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση! Η ίδια η «Ηριάννα» στην απολογία της, και προσπαθώντας να εξηγήσει για ποιους λόγους πρέπει να αφεθεί ελεύθερη, είπε -μεταξύ άλλων- τα εξής: «Η μισή μου ζωή είναι η ακαδημαϊκή μου καριέρα και η άλλη μισή η εργασία μου. Διδάσκω και στο διδασκαλείο και στους πρόσφυγες. Εργάζομαι για το e-learning, ενώ είμαι εκπαιδεύτρια σε ξένους φοιτητές για εξ αποστάσεως εκμάθηση ελληνικών. Ήμουν έτοιμη να συνεχίσω να κατακτώ πράγματα, ώσπου όλα κόπηκαν. Λίγο πριν από την καταδίκη μου ήμουν έτοιμη να καταθέσω ένα πρόγραμμα για παιδιά. Ένα όνειρο που είχα από 19 χρόνων. Την 1η Ιουνίου, μου στερήθηκε η ακαδημαϊκή μου διαδρομή, η εργασία μου, οι φίλοι μου, η οικογένεια. Η απουσία μου από αυτήν την τάξη είναι σαν να μου στερούν 6 χρόνια μεταπτυχιακά. Είχα βεβαιότητα για την αθώωση μου, ήξερα ποια είναι η αλήθεια, και ξαφνικά όλα χάθηκαν. Αισθάνθηκα -και δεν ξέρω αν πρέπει να το πω αυτό- προσβεβλημένη». Ξεκινώντας από το τέλος, προσβεβλημένοι είναι όλοι, όσοι βλέπουν ένα θέατρο παραλόγου για μια καταδικασμένη με επίσημη απόφαση, της οποίας το επώνυμο είναι ακόμη άγνωστο στο ευρύ κοινό για ανεξήγητους λόγους. Το πού εργαζόταν, πού δίδασκε, ποιους εκπαίδευε και τι πιστεύει για τους «πρόσφυγες» είναι παντελώς αδιάφορο και ασφαλώς λιγότερο σημαντικό από έναν π.χ. παντρεμένο με δύο παιδιά, ο οποίος ζητά να αποφυλακιστεί για να μπορέσει να εργαστεί και να θρέψει την οικογένειά του. Παρά το ότι δεν αποκαλύπτει το επώνυμό της είναι προφανές ότι, οικονομικά τουλάχιστον, ανήκει στην αριστερά εκείνη που διακρίνεται για το εύρος όχι της καρδιάς της, αλλά του πορτοφολιού της οικογένειάς της. Γι’ αυτό, για να το πάω και λίγο «ταξικά» το θέμα, είναι ντροπή και ξευτίλα για τον υπουργό Δικαιοσύνης να παρεμβαίνει με τόσο αισχρό και ξετσίπωτο τρόπο για να σχολιάσει αρνητικά απόφαση της Δικαιοσύνης και να δώσει το μήνυμα για το τι «πρέπει» να γίνει, όταν εξεταστεί ξανά η υπόθεση αυτή μετά από δύο μήνες. Ο Κοντονής δεν έκανε δηλώσεις για τους πλειστηριασμούς σπιτιών που έγιναν σε οικογενειάρχες. Δεν είπε τίποτα για τους ανέργους που τρέμουν για τις χρεωστικές κλήσεις που έρχονται σ’ αυτούς σωρηδόν. Δεν εξέφερε γνώμη για τις παραβιάσεις των εργασιακών σχέσεων σε βάρος μισθωτών από κάποιους αδίστακτους εργοδότες τους, που τους παρακρατούν χρήματα για τα οποία έχουν εργαστεί και τους εκβιάζουν με τον χειρότερο τρόπο για το πότε θα τα πάρουν. Έκανε, όμως, δηλώσεις για την «Ηριάννα»… Το καλό είναι ότι ακόμη και στα καθεστωτικά ΜΜΕ, παρά την απίστευτη πλύση εγκεφάλου και της προσπάθεια δημιουργίας συμπάθειας προς το πρόσωπό της, οι περισσότεροι σχολιαστές έχουν αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει και με πολύ έξυπνο τρόπο «κράζουν» την παραπληροφόρηση που εσκεμμένα τους δίδεται.

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.aerikes-epoxes.com/2017/07/20/i-irianna-ke-i-sklires-alithies-pou-krivonte-gi-aftin/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου