Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

Τά σκουπίδια καί ἡ πολιτική


Φωτογραφία του χρήστη Σαράντος Ι. Καργάκος.
Η ΤΕΡΨΙΘΥΜΟΣ αὔρα τῶν λόγων τοῦ κ. πρωθυπουργοῦ συχνά ἔχει γίνει φωτιά καί λάβρα γιά τά μπαντζάκια μας. Ξέρει ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός εἶναι τό πλέον ἐκπληκτικό σύνολο καταπινόντων προεκλογικές ὑποσχέσεις, ἀρκεῖ νά εἶναι ἐρεθιστικές, παροχοντολογικές καί μή ἀναφορικές σέ δεσμεύσεις τῶν πολιτῶν. Τό πᾶν σέ μιά ἐκλογική ἐπιτυχία ἑνός πολιτικοῦ εἶναι νά λέει ὅτι τό κράτος ἔχει ὑποχρεώσεις ἔναντι τῶν πολιτῶν καί νά παραλείπει –τουλάχιστον κατά τήν προεκλογική περίοδο– τίς ὑποχρεώσεις τῶν πολιτῶν πρός τό κράτος. Μοιραῖα αὐτό μᾶς ὁδηγεῖ σέ ἕνα καθεστώς πλουσίων ὑποσχέσεων καί μετρίων ἤ μηδαμινῶν ἀπολαυῶν ἀπ’ ὅσες δικαιοῦνται οἱ πολῖτες εὐνομούμενου κράτους, ὅπως γιά παράδειγμα ἡ ὑγεία καί ἡ ἀσφάλεια. Σήμερα ὅμως τά πράγματα ἔχουν φθάσει στό ὅριο τοῦ συναγερμοῦ. Τό πλῆθος, τό παμμέγιστο αὐτό καζάνι, ἔχει σέ στιγμές βρασμοῦ τίς ἴδιες σχεδόν ἀντιδράσεις σέ εἰδικές
περιστάσεις τόσο στή διάσταση τοῦ χώρου ὅσο καί στήν ἔκταση τοῦ χρόνου. Ἡ τρέχουσα πολιτική κατάσταση μοιάζει καταπληκτικά καί πληκτικά μέ τήν προηγούμενη. Ἔντεχνα τό ἐπιτελεῖο τοῦ πρωθυπουργοῦ μεταφέρει τήν πολιτική διαπάλη στό γήπεδο τῆς ὀξύτητας. Γιά νά γίνουμε θεατές ὄχι μάτς ἀλλά ἀθλίου ἀγωνίσματος... κάτς. Θά φύγουμε ἀπό τό σήμερα, θά κλείσουμε τό παράθυρο πού βλέπει στό αὔριο καί θά ἀνοίξουμε τό παράθυρο πού βλέπει πρός τό χθές. Τό κομβικό θέμα δέν θά εἶναι πῶς μέ συνετή πολιτική θά βγάλουμε τό βρόχο ἀπό τό λαιμό μας, ἀλλά τό ποιός εἶναι χιτλερικός καί ποιός σταλινικός. Ἔτσι νικητής τῶν ἐκλογῶν θά εἶναι τό φάντασμα τοῦ... Γκαῖμπελς!
Οἱ συνεχιστές τοῦ Γκαῖμπελς βρίσκονται σέ ὅλες τίς παρατάξεις. Καί δέν ὀρρωδοῦν ἔναντι οὐδενός. Δέν σέβονται ἱερά καί ὅσια. Ἀποτελοῦν τή χειρότερη ὁμάδα παλιανθρώπων πού μπορεῖ κανείς νά συναντήσει. Ἄν μιά τέτοια ὁμάδα ὑπερισχύσει καί καθορίσει τήν ἀκολουθητέα πολιτική γραμμή τοῦ πρωθυπουργοῦ ἐν ὄψει ἐκλογῶν, πολύ φοβᾶμαι ὅτι δέν θά ἔχουμε ὁμαλή ἀλλαγή ἐξουσίας. Θά ἔχουμε μιά ἐπανάληψη τῶν Δεκεμβριανῶν μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται. Ἴσως οἱ νεόκοποι τοῦτοι Ἀριστεροί νά μή ἔχουν ὑπόψη τους ὅτι ἡ ἀπροσδόκητη ἐπιτυχία τῆς ΕΔΑ στίς ἐκλογές τοῦ 1958 ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι στήριξε ὅλη τήν πολιτική της «καμπάνια» στό σύνθημα «ΛΗΘΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ»! Τότε ὅμως στό τιμόνι τῆς νόμιμης Ἀριστερᾶς ἦταν ἕνας Γιάννης Πασαλίδης κι ἕνας Ἠλίας Ἡλιοῦ. Τώρα οἱ ἄφρονες εἶναι πού μετροῦν καί πού χωρίς ἰσχυρή παρέμβαση τοῦ πρωθυπουργοῦ θά ἀνοίξουν τόν ἀσκό τοῦ Αἰόλου.
Πολλοί, πού ἔχουν ἐκτίμηση στό λόγο καί στή γραφή μου, μοῦ συνιστοῦν: «Γράψε καί μίλα γιά νά ξυπνήσουν οἱ Ἕλληνες». Ποιό τό ὄφελος κι ἄν ξυπνήσουν, ἀφοῦ πάλι θά ξανακοιμηθοῦν; Ὁ λαός μας δυστυχῶς ἀνήκει στήν κατηγορία τῶν λαῶν πού ἀγαποῦν τό ἄτομό τους, ζοῦν μόνο γιά τόν ἑαυτό τους καί δημιουργοῦν ἔτσι τή δυστυχία τους. Κάποιοι ἄνθρωποι καί λαοί πίνουν γιά νά ξεχάσουν τό παρελθόν. Οἱ Ἕλληνες –εἰδικά κατά τήν προεκλογική περίοδο– πίνουν γιά νά ξεχάσουν τό μέλλον. Οἱ παρεχόμενες ὑποσχέσεις εἶναι τόσο ἀποτελεσματικές ὅσο καί ἡ θεραπεία τῆς χολέρας μέ ἀσπιρίνη. Καί πάλι στά ψηφοδέλτια θά δοῦμε πρόσωπα παντός γένους πού ἡ ὀμορφιά καί ἡ ἀναγνωρισιμότητα εἶναι τό μόνο τους προσόν. Κι ἐγώ πάλι θά ἀπορῶ καί θά ψάχνω νά βρῶ ποιός ἦταν ὁ Ἄγγλος βασιλιᾶς πού πέθανε, ἐπειδή ἔφαγε... σμέρνες! Θά μοῦ πεῖτε: καί τί σχέση ἔχει αὐτό μέ τίς ἑκάστοτε διεξαγόμενες ἐκλογές; Ἔχει καί παραέχει. Διότι ὁ λαός καταπίνει πράγματα κατά τήν προεκλογική περίοδο πού εἶναι περισσότερο φονικά ἀπό τίς σμέρνες.
Ὁ πρωθυπουργός μας παρότι ἔχει φθάσει στό ἡλικιακό ὅριο τῆς ὡριμότητας, δέν ἔχει ἀποκτήσει αἴσθηση τοῦ πεπρωμένου. Προφέρει τώρα λόγια πού ποτέ ἄλλοτε δέν εἶχαν βγεῖ ἀπό τό στόμα του. Θαρρεῖ πώς διά βίου θά μπορεῖ νά κυβερνᾶ· ἄν ὄχι τή χώρα, πάντως τό κόμμα του. Ἀλλ’ αὐτοί πού τόν περιβάλλουν ξέρουν πώς μιά ἐκλογική ἧττα θά σημάνει καταστροφή. Τό κόμμα θά μοιάζει μέ σπασμένο μπαλόνι. Διότι παρά τήν ὀνομασία «Σύριζα» δέν εἶχε ρίζες στήν Ἀριστερά, καί ὅσες εἶχε τίς ἔχασε νωρίς. Πραγματική Ἀριστερά στήν παροῦσα ἐποχή –πλήν κάποιων ἰδεαλιστῶν ἀποκομμένων ἤ ἀποδιωγμένων ἀπό τήν πολιτική ζωή– εἶναι οἱ γνήσιοι ὀπαδοί τοῦ βραχωμένου ΚΚΕ. Καί λέγω «γνήσιοι», διότι μετά τήν μεταπολίτευση πλεῖστοι ἦσαν οἱ καλλιτέχνες, οἱ συγγραφεῖς, οἱ διανοητές, ἐπιστήμονες καί δημοσιογράφοι πού ἔγλειψαν τήν «τσανάκα» τοῦ ΚΚΕ, ἀλλά τό ἐγκατέλειψαν σέ μεγάλο ποσοστό, ὅταν ἄρχισε νά μεσουρανεῖ ὁ ἥλιος τοῦ ΠΑΣΟΚ καί κυρίως ὅταν ἄρχισε νά δύει ὁ ἥλιος τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως. Τό ἐγκατέλειψαν ἀκόμη καί κάποιοι/κάποιες πού πολιτικά/ἐπαγγελματικά ἀνέβηκαν ψηλά χάρη σ’ αὐτό σάν τίς κάμπιες.
Μέσα σ’ αὐτό τόν πολιτικό πυρετό, πού εἰδικά στήν Ἑλλάδα ἕνα ἑξάμηνο μετά τίς ἐκλογές γίνεται προεκλογικός, ἐμπλέκεται ἐσχάτως καί ἡ ἱστορία. Παρατηρῶ ὅτι κάποιοι νέοι στρέφονται πρός τό παρελθόν ὄχι γιά νά φωτιστοῦν ἀλλά γιά νά σκοτιστοῦν καί νά ἐπαναλάβουν ὅ,τι κακό, φρικτό καί ἐγκληματικό διαπράχθηκε ἀπό τούς προγενέστερους. Προβλέπω ὅτι στίς προσεχεῖς ἐκλογές θά ἔχουν συμμετοχή ὁ Βενιζέλος, ὁ Μεταξᾶς, ὁ Παπάγος (γι’ αὐτόν ἀμφιβάλλω), ὁ Βελουχιώτης, ὁ Μπελογιάννης. Καί φυσικά ἀπό τούς ξένους ὁ Χίτλερ καί ὁ Στάλιν. Διερωτῶμαι: ἀπό αὐτόν τόν μπελᾶ ποιός θά μᾶς γειάνει; Τό κακό δέν εἶναι ὅτι μελετᾶμε τίς μαῦρες σελίδες καί ἀγνοοῦμε τίς λευκές καί λαμπρές, τό κακό εἶναι ὅτι μελετᾶμε τίς μαῦρες γιά νά γράψουμε κι ἐμεῖς ἀκόμη πιό μαῦρες. Τό ἐπίταγμα τοῦ Γκαῖτε «Πάντα ψηλότερα νά ἀνεβαίνεις», ἐμεῖς τό κάνουμε «Πάντα χαμηλότερα νά κατεβαίνεις». Κανείς δέν πέφτει, ὅταν ἕρπει. Λυπᾶμαι πού μιλάω τόσο σκληρά, ἀλλά τά μασημένα λόγια δέν φέρνουν γειατριά. Ὑπάρχει μεγάλη φθορά στό ἦθος τοῦ λαοῦ μας. Πουθενά στήν Εὐρώπη καί στήν Τουρκία δέν ὑπάρχουν τόσα σκουπίδια στούς δρόμους, στίς πλατεῖες, στά πάρκα, στίς παιδικές χαρές, στίς βουνοπλαγιές καί στίς ὑπέροχες ἀκτές. Τά σκουπίδια αὐτά εἶναι μνημεῖα μιᾶς βρόμικης ἀγωγῆς. Μέ αὐτή πῶς θά κάνουμε προκοπή;
Ἑστία, 17/11/17

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου