Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Γράφει ο Σπίνος Κωνσταντίνος

Δύο χρόνια μετά την ίδρυση του Αλβανικού  κράτους και παρά τις αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης, ανακηρύχθηκε και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο η ανεξαρτησία της Βορείου Ηπείρου. Με την παρουσία 7000 ενόπλων αγωνιστών και μετά από πάνδημη εκδήλωση στις 17 Φεβρουαρίου 1914 «υψώθηκε στο διοικητήριο του Αργυροκάστρου η σημαία της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου και ακολούθησε η Αυτονομία στις περιοχές των Αγίων Σαράντα το Δέλβινο στην Χειμάρα στο Λεσκοβίκι  στην Πρεμετή και στην Ερσέκα». Για την ιστορία, παραθέτουμε την προκήρυξη, η οποία εκτός από τα μέλη της Πανηπειρωτικής Συνέλευσης υπογραφόταν και από τους μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως, Κορυτσάς και Βελλάς, και Κονίτσης:

 
«Ηπειρώται,
η εν Αργυροκάστρω συνελθούσα Συντακτική Συνέλευσις των αντιπροσώπων, ους ομοφώνως ανέδειξεν η γνώμη του Λαού, ανεκύρηξεν την ίδρυσιν της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου, αποτελεσθησομένη εκ των Επαρχιών τας οποίας εξαναγκάζεται όπως εγκαταλίπη ο Ελληνικός Στρατός… Η Βόρειος Ήπειρος κηρύσσει την ανεξαρτησίαν της και προσκαλεί τους πολίτας της όπως υποβαλλόμενοι εις πάσαν θυσίαν προασπίσωσι την ακεραιότητα του εδάφους και τας ελευθερίας της, από πάσης προσβολής».

Λίγες μέρες μετά την ανακήρυξη της αυτονομίας, στις 17 Μαρτίου 1914, μεταξύ του πρίγκιπα Βιντ, επικεφαλής της αλβανικής κυβέρνησης, και του Γεωργίου Χρηστάκη-Ζωγράφου, προέδρου της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου», υπεγράφη το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, που ίδρυε την «Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου», ως μέρος της εικράτειας του νεοϊδρυθέντος αλβανικού κράτους. Η Αλβανία με την υπογραφή και αποδοχή της  του  Πρωτοκόλλου  της Κερκύρας, ανέλαβε διεθνείς νομικές  υποχρεώσεις και εγγυήθηκε  το σεβασμό και την εφαρμογή τους, σύμφωνα με τους  διεθνείς συμβατικούς και  εθιμικούς  κανόνες  [pacta sunt servanda].

Το εν λόγω Πρωτόκολλο, εκτός των άλλων, περιλαμβάνει και τα εξής: «Επίσημη γλώσσα της Βορείου Ηπείρου είναι η ελληνική. Η υποχρεωτική γλώσσα των σχολείων της είναι η Ελληνική, διδασκομένης και της αλβανικής προαιρετικώς. Οι Ηπειρώτες έχουν δικαίωμα να διατηρήσουν ιδίαν στρατιωτική δύναμη, υπό τους ιδίους αξιωματικούς, την οποία η αλβανική κυβέρνηση δεν θα δύναται να μεταχειριστεί έξω των ορίων της Βορείου Ηπείρου».                                                                                               

Σύμφωνα με Δρ. Θαλή Μυλωνά Πρόεδρο του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων NGO, με Συμβουλευτικό ρόλο στο  ECOSOC του ΟΗΕ, το «Πρωτόκολλο της Κέρκυρας» είναι έγκυρο και ισχυρό ακόμη και σήμερα και τούτο γιατί μια πολυμελής  διεθνή  συμφωνία  για να καταργηθεί,  σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, πρέπει να συντρέξουν οι κάτωθι προϋποθέσεις. 1] Να έχει υπάρξει νεώτερη συμφωνία, που να την τροποποιεί η να την καταργεί. 2] Να  έχει συντελεστεί  η πλήρωση όρου η προθεσμίας,  μετά την πάροδο της οποίας  να  επέρχεται η  λήξη της,  πλην όμως κάτι τέτοιο δεν προβλέφθηκε, ούτε υπήρξε.  3] Να υπάρχει πρόβλεψη για ημερομηνία λήξεώς της, πράγμα που θα ήταν αδύνατο να  υπάρξει, αφού αναφέρεται σε ανθρώπινα δικαιώματα και 4]  Να υπήρξε νόμιμη  καταγγελία, προς ένα  έκαστο των υπογραψάντων μελών  και  σχετική Απόφασή τους, περί  της  εγκυρότητάς της η όχι  και αναγγελία της στην  ΚΤΕ και σήμερα στον   ΟΗΕ, που είναι ο διάδοχός της ,γεγονός το οποίο δεν προϋπήρξε κτλ.

Να σημειώσουμε ότι και ο γνωστός πολιτικός επιστήμων Κωνσταντίνος Χολέβας με άρθρο στου στην εφημερίδα «Κυριακάτικη δημοκρατία» της 11 Νοεμβρίου 2018 συμβουλεύει τους αρμόδιους ότι θα πρέπει «να θυμίσουμε στους Αλβανούς ότι είναι εν ισχύει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914, το οποίο υπέγραψαν η χώρα τους και οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής» και τονίζει ότι θα πρέπει να ενημερώσουμε «ότι η Αλβανία δεν θα πάρει ούτε ένα ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια αν δεν σεβαστεί εμπράκτως τα ανθρώπινα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας».    

            Το 1990 κατέρρευσε το καθεστώς της Αλβανίας και τότε ο Ελληνικός Στρατός θα έπρεπε να μπει στην Βόρεια Ήπειρο για να προστατεύσει τους ομογενείς μας. Έτσι η Ελλάς θα είχε κυριαρχήσει  στην περιοχή και κανείς δεν θα μπορούσε να της πει τίποτα, και ως κυρίαρχοι του παιχνιδιού εμείς θα αποφασίζαμε πότε θα βγαίναμε και με ποιους όρους. Δυστυχώς, η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε άδοξα.

             
Υπό το φως των διαγραφομένων επικίνδυνων εξελίξεων και για την αντιμετώπιση των νοσηρών αλυτρωτικών διαθέσεων των απολίτιστων Αλβανών που αδίστακτα εποφθαλμιούν ελληνικά εδάφη θα πρέπει να σταθούμε με σθένος δίπλα στην Βόρειο Ήπειρο η οποία συνιστά έκπαλαι αναπόσπαστο εδαφικό στοιχείο της Ελλάδος, όπως ακριβώς τόνισε και ο αείμνηστος πρωθυπουργός της απελευθερωθείσας Ελλάδος Γεώργιος Παπανδρέου στον λόγο που εκφώνησε στις 18 Οκτωβρίου 1944 τονίζοντας ότι: «Η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ελλάδος. Και έχει προσφάτως καθαγιασθεί και από τους τάφους των ηρώων μας»