Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος φωτίζει το μέγεθος της νίκης του Στέφανου Τσιτσιπά, που μπαίνει στο πάνθεον του ελληνικού αθλητισμού και στα… αδύνατα κι όμως αληθινά! Τι ακριβώς ήταν αυτό που έκανε το πρωί της Κυριακής ο Στέφανος Τσιτσιπάς στα 20 χρόνια του με τη συγκλονιστική -ΕΠΙΚΗ για την ακρίβεια- νίκη του επί του Ρότζερ Φέντερερ;...
Είναι άραγε μια αθλητική υπέρβαση, όντως τεράστιου μεγέθους, ή κάτι πολύ περισσότερο; Το να κερδίσει κανείς τον κορυφαίο αθλητή του τένις ΟΛΩΝ των εποχών με τους 99 τίτλους, εκ των πραγμάτων -και του ειδικού βάρους του αντιπάλου- είναι από μόνο του ΑΘΛΟΣ. Και, για να καταλάβουμε τη διάσταση του θέματος, είναι σαν να κερδίζει κανείς τον Γιουσέϊν Μπολτ, τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Σεργκέι Μπούμπκα! Κι ακόμα παραπάνω και προσέξτε γιατί. Αν ο (κάθε) Μπούμπκα υπερβεί το ύψος στο οποίο έχει βάλει τον πήχη, θα είναι δεδομένα ο νικητής. Γιατί δεν εξαρτάται από τον αντίπαλο, μόνο από τον ίδιο. Πέρασε, νίκησε! Αν ο Μπολτ τρέξει πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους, θα κόψει πρώτος το νήμα, με τους υπόλοιπους να κοιτάζουν την πλάτη του. Αλλά κι ο (κάθε μεγάλος, τεράστιος) Τζόρνταν αν είναι εύστοχος (εδώ παίζουν και οι συμπαίχτες του βέβαια) θα φύγει νικητής. Η περίπτωση Τσιτσιπά είναι πολύ διαφορετική και έχει και πάμπολλες ιδιαιτερότητες. Δεν παίζει μόνος, δεν έχει να ξεπεράσει μόνο τον εαυτό του. Παίζει με έναν τεράστιο αντίπαλο που «απαντά» στις κινήσεις, τα χτυπήματα, τα ανεβάσματα στο φιλέ. Έτσι, πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του με το τέλειο παιχνίδι και φυσικά τον αντίπαλό του. Να τον υποχρεώσει σε λάθη, να τον οδηγήσει στην ήττα. Τι άλλο έκανε ο Τσιτσιπάς; Νίκησε την τεράστια εμπειρία του τέλειου παίχτη, ο οποίος ήταν ήδη κορυφαίος στον κόσμο όταν ο νεαρός Έλληνας έπαιζε ακόμα με μπίλιες και στρατιωτάκια! Και για να καταλάβουμε τι λέμε: Στα έξι του χρόνια, όταν η Ελλάδα θριάμβευε στο Euro της Πορτογαλίας εκείνο το αξέχαστο καλοκαίρι του 2004 και το έθνος ήταν στους δρόμους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, εκείνος, ασυνήθιστα ώριμος για την ηλικία του, είχε το μυαλό του αλλού. Τον είχε μαγέψει ένας νεαρός Ελβετός, ο Ρότζερ Φέντερερ, που στα 23 του χρόνια ήταν ήδη από τους βασιλιάδες του τένις. Είχε κατακτήσει το Γουίμπλετον μια χρονιά πριν, ενώ εκείνη τη σεζόν τα τρία Γραντ Σλαμ τον έφεραν στην κορυφή του κόσμου. Ο μικρός Στέφανος, εκεί στα έξι του, δεν έχανε ούτε ματς του Φέντερερ. Εκείνο αντέγραφε, ενώ όλα τα παιδιά της ηλικίας του αλλά και τα ακόμα μεγαλύτερα, αντέγραφαν τις κινήσεις του Καραγκούνη, του Ζαγοράκη, του Χαριστέα, του Ντέμη! Έπιανε την ρακέτα του και πήγαινε στον καθρέφτη! «Φέντερερ, Φέντερερ, ματς πόιντ!», έλεγε, κι ύστερα ξεσπούσε σε πανηγυρισμούς! Ήταν το είδωλό του, ο άνθρωπος που χάραξε για πάντα την παιδική του ηλικία. Ήταν στα μάτια του: σούπερ ήρωας, πολύ ανώτερος από τον Μπάτμαν! Κι επειδή η ζωή γράφει τα καλύτερα μυθιστορήματα, 15 χρόνια αργότερα ο Τσιτσιπάς έζησε αυτό που του φαινόταν σαν παραμύθι: έπαιξε με το παιδικό και παντοτινό του ίνδαλμα στο αυστραλιανό open και κατάφερε να τον νικήσει! Ζούσε όνειρο ακούγοντας τον ίδιο τον Φέντερερ να λέει ότι τον κέρδισε ένας καλύτερος παίχτης με τρομερό μέλλον. Του έφτανε που ένας άλλος θρύλος του αθλήματος, ο Τζον Μάκενρο, μιλούσε για αλλαγή σκυτάλης στο τένις! Του έφτανε που στον επίσημο λογαριασμό του στο twitter το BBC έγραψε: «Σας το είχαμε πει. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς μας έδειξε στο Γουίμπλεντον γιατί είναι το next big thing»! Τα ξένα Μέσα παραληρούσαν για τον 20χρονο «Έλληνα Θεό» που απέκλεισε τον κορυφαίο τενίστα του πλανήτη! Κι όπως είπε η AS, "Έγραψε ιστορία ο Τσιτσιπάς", με τη Μarca να πηγαίνει ακόμα παρακάτω: "Ο Τσιτσιπάς κάνει το μπαμ και διαλύει τον Φέντερερ"! Ναι, ήταν ένα έπος από ένα παιδί που θα γίνει 21 τον ερχόμενο Αύγουστο και που έκανε τον πλανήτη να υποκλιθεί! Όλοι πια έμαθαν το όνομά του! Ασχολήθηκαν ακόμα κι οι Μπακς -του Γιάννη Αντετοκούνμπο- με ένα μυθικό ποστάρισμα: "Ο νέος αστέρας του Παγκόσμιου τένις νίκησε τον "Βασιλιά" του αθλήματος! Συγχαρητήρια Στέφανε Τσιτσιπά"! Τρεις ώρες και 45 λεπτά κράτησε ο αγώνας της ζωής του! Κι εκεί, απέναντι σε έναν θρύλο, ο Τσιτσιπάς δεν έκανε απλά επίδειξη -και υπέρβαση- των τενιστικών του ικανοτήτων αλλά κυρίως της ψυχικής και πνευματικής του επάρκειας! Έτσι δημιούργησε μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές ιστορίες που ζήσαμε ποτέ σ’ αυτή τη χώρα! Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα γίνει στη συνέχεια, αν και ήδη φαίνεται ξεκάθαρα ότι αυτό το παιδί είναι γεννημένο για την κορυφή. Αλλά, ό,τι κι αν γίνει, αυτό το ΕΠΟΣ θα γραφτεί δίπλα στις λαμπρότερες σελίδες του αθλητισμού. Τον θρίαμβο στο Ευρωμπάσκετ του 1987, την επανάσταση της Βούλας και του Πύρρου στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, την κολοσσιαία νίκη επί των Αμερικανών στο μουντομπάσκετ της Σαϊτάμα το 2006, τους θριάμβους του Πετρούνια και της Στεφανίδη. Η Ελλάδα των τόσων δεινών -και πάντα του απόλυτου διχασμού- έχει και εύφορη γη. Αυτήν να αναδείξουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου