Η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη θα σώσει την υπόληψη της χώρας μας
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Θεώρησα αναγκαίο να ασχοληθώ με την περιβόητη υπόθεση «Γεωργίου», η οποία
όχι μόνο έχει ταρακουνήσει τη πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μας, αλλά κινδυνεύουμε να θεμελιώσουμε ανεπανόρθωτα, να μπετoνάρουμε επί το λαϊκότερο, τον χαρακτηρισμό της χώρας μας ως «μπανανία». Πρόκειται για τον κ.Ανδρέα Γεωργίου, στέλεχος του ΔΝΤ, τον οποίον, όλως τυχαίως (;), όρισαν πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, προκειμένου, μεταξύ άλλων, να προσδιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα. Στην πραγματικότητα να ευρεθεί έλλειμμα πάνω από 15%, διότι μόνο με ένα τέτοιο έλλειμμα θεωρείται μία χώρα σε κατάσταση πτωχεύσεως, ώστε να ενεργοποιηθούν οι ανάλογοι μηχανισμοί. Για να το επιτύχει αυτό ο κ.Γεωργίου, άρχισε σταδιακά να το πηγαίνει αρχικά γύρω στο 11% με 12%, αλλά δεν ήταν αρκετό. Αποφάσισε λοιπόν, πρώτον, να μην συζητάει το θέμα με τα μέλη του Δ.Σ και να αποφασίζει μόνος του. Αυτό είναι το πρώτο του παράπτωμα που κρίθηκε ένοχος από την Δικαιοσύνη. Το δεύτερο παράπτωμά του ήταν να συμπεριλάβει στο δημόσιο χρέος τα χρέη των ΔΕΚΟ και άλλων οργανισμών, τα οποία κατά πάγια τακτική και σύμφωνα με την επικρατούσα πρακτική αλλά και νομοθεσία, δεν συμπεριλαμβάνονται, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Ευρώπη. Έτσι με δική του μονομερή απόφαση, κατέληξε ότι το δημόσιο χρέος ήταν 15,2%! Επιτεύχθηκε έτσι το μαγικό νούμερο εκείνο που αιτιολογούσε την κατάσταση πτωχεύσεως της χώρας μας και επομένως χρειαζόμαστε χρηματική ενίσχυση από τον Μηχανισμό Στήριξης της Ε.Ε., με τους γνωστούς πλέον όρους. Τους λόγους θα τους αναπτύξω πιο κάτω.
Αμέσως ο αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ κ.Λογοθέτης και το μέλος η κ.Γεωργαντά, διαμαρτυρήθηκαν και δημόσια και υπέβαλαν και καταγγελία στην Εισαγγελία, για τα δύο πιο πάνω παραπτώματα του κ.Γεωργίου, διότι ήταν και οι ίδιοι θύματα και διότι έτσι απαξιωνόταν η επιστημονική τους υπόσταση. Η Δικαιοσύνη εξέτασε την πρώτη παράβαση του κ.Γεωργίου για αγνόηση των μελών του ΔΣ και κρίθηκε ένοχος για παράβαση καθήκοντος και εκκρεμεί να κριθεί η δεύτερη και ουσιαστική παράβαση, τον συνυπολογισμό στα ελλείμματα τα χρέη των ΔΕΚΟ κλπ. Εκεί βρισκόμαστε τώρα. Το περίεργο που εύλογα δημιουργούν πολλά και σοβαρά ερωτήματα είναι ότι όλοι οι Ιθύνοντες της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ, έχουν πέσει με τα μούτρα να υπερασπιστούν τον κ.Γεωργίου, χωρίς καμία επιφύλαξη και κανένα δισταγμό που να αιτιολογούν την πρωτόγνωρη αυτή παρέμβαση στην ελληνική κυβέρνηση, αγνοώντας ότι κανείς και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να παρέμβει στην ελληνική Δικαιοσύνη, όπως και στις χώρες τους υποθέτω. Έφθασαν μέχρι το σημείο να απαιτούν την απαλλαγή πάσης ευθύνης του κ.Γεωργίου, ως Μνημονιακό όρο (εντολή δηλαδή) και συγχρόνως να καλυφθούν από το δημόσιο όλα τα δικαστικά και δικηγορικά έξοδα, κάτι που η κυβέρνησή μας δυστυχώς το έχει αποδεχτεί! Αν είναι δυνατόν; Τι έτι χρείαν μαρτύρων έχωμεν για να χαρακτηριστούμε ως χώρα «Μπανανία»!!! Ευτυχώς έχουμε ακόμη ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και Δικαστές τολμηρούς για να εκτελούν ανεπηρέαστοι το καθήκον τους, διαφυλάσσοντας έτσι την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης, αλλά και την αξιοπρέπεια της χώρας μας.
Υπάρχει πληροφορία ότι η χώρα μας χρεωστούσε στη Γερμανία από εξοπλιστικά προγράμματα επί πρωθυπουργίας του κ.Σημίτη, 80 δις ευρώ, τα οποία κανείς δεν γνωρίζει αν πως και πότε θα πληρωνόταν. Έτσι καταβλήθηκαν από τα 130 δις ευρώ που μας δάνεισε η Ε.Ε. τον Μάιο του 2010, με την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου. Μια εξ αντικειμένου επιβεβαίωση αυτού του γεγονότος αποτελεί η επιβράβευση, αμέσως μετά, του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου από την γερμανική κυβέρνηση με το ανώτερο ίσως βραβείο της «Πύλης του Βρανδεμβούργου», για τις υπηρεσίες του. Ποιες υπηρεσίες άραγε; Την αποδοχή του Μνημονίου και την εξ αυτού δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους μας των 80 δις ευρώ; Όσο φυσικό λοιπόν και αν είναι, τον υπερασπίζονται όλοι οι μεγάλοι αυτού του κόσμου, άλλο τόσο είναι και απαράδεκτο και απολύτως κατακριτέο! Είναι να απορεί κανείς πως δεν διστάζουν να εκτεθούν σε όλον το υπόλοιπο κόσμο, και δη με έναν τέτοιο χονδροειδή τρόπο, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ότι έτσι αποκαλύπτονται οι λόγοι που μας έσυραν στα Μνημόνια με εντολοδόχο τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Α. Παπανδρέου.
Πλήρη και νομική πλέον θεμελίωση της ανθελληνικής (μόνο;) αυτής ενέργειας του Γεωργίου Παπανδρέου, αποτελεί η μήνυση που υπέβαλαν οι Λεωνίδας Στάμου δικηγόρος και ο Νικολόπουλος Νίκος βουλευτής, για προσβολή του πολιτεύματος. Η μήνυση αυτή επικαλείται τις προϋποθέσεις και τις χρονικές περιόδους που ένας πρωθυπουργός δύναται να προβαίνει σε δηλώσεις έχουσες με τα οικονομικά του κράτους και ιδιαίτερα με το τυχόν έλλειμμα του προηγούμενου οικονομικού έτους, οι κυριότερες των οποίων είναι: α)Το έλλειμμα να έχει ελεγχθεί και εγκριθεί ή διορθωθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο, κάτι που θα γινόταν στο τέλος Αυγούστου του 2010. β) Το Ελεγκτικό Συνέδριο, δια του υπουργείου οικονομικών, διαβιβάζει την έκθεσή του που αφορά τον ισολογισμό και τον απολογισμό, στη Βουλή. γ)Αφού εξεταστεί από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, διαβιβάζεται στην ολομέλεια της Βουλής «η οποία επικυρώνει ή απορρίπτει (ολικώς ή μερικώς) τον Ισολογισμό και Απολογισμό του Κράτους του προηγουμένου οικονομικού έτους». Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΌΣ του 2009 ΚΥΡΩΘΗΚΕ με τον Ν. 3930/2011 (ΦΕΚ 47 Α/10-03-2011.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος και τον Κώδικα Δημοσίου Λογιστικού, ο Πρωθυπουργός, όχι μόνο δεν μπορεί να προβεί αυθαίρετα, από μόνος του, στις ανωτέρω καταγγελλόμενες πράξεις, αλλά, αντιθέτως ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ από την εξής διαδικασία», και αναφέρει τις πιο πάνω αναφερθείσες προϋποθέσεις, με λεπτομέρειες, από τις οποίες δεν τηρήθηκε καμία, όταν το Απρίλιο του 2010, ο Πρωθυπουργός ΓΑΠ εξήγγειλε από το Καστελόριζο την προσφυγή μας στην Ε.Ε. «για την ενεργοποίηση του Μηχανισμού Στήριξης», δηλαδή στην υπογραφή του Μνημονίου, το οποίο εξαθλίωσε τη χώρα μας και τους Έλληνες. Η κατηγορία στηρίζεται στο άρθρο 134, παρ. 2, εδ. α, ΠΚ, για Εσχάτη Προδοσία.
Νίκος Αναγνωστάτος
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Θεώρησα αναγκαίο να ασχοληθώ με την περιβόητη υπόθεση «Γεωργίου», η οποία
όχι μόνο έχει ταρακουνήσει τη πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μας, αλλά κινδυνεύουμε να θεμελιώσουμε ανεπανόρθωτα, να μπετoνάρουμε επί το λαϊκότερο, τον χαρακτηρισμό της χώρας μας ως «μπανανία». Πρόκειται για τον κ.Ανδρέα Γεωργίου, στέλεχος του ΔΝΤ, τον οποίον, όλως τυχαίως (;), όρισαν πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, προκειμένου, μεταξύ άλλων, να προσδιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα. Στην πραγματικότητα να ευρεθεί έλλειμμα πάνω από 15%, διότι μόνο με ένα τέτοιο έλλειμμα θεωρείται μία χώρα σε κατάσταση πτωχεύσεως, ώστε να ενεργοποιηθούν οι ανάλογοι μηχανισμοί. Για να το επιτύχει αυτό ο κ.Γεωργίου, άρχισε σταδιακά να το πηγαίνει αρχικά γύρω στο 11% με 12%, αλλά δεν ήταν αρκετό. Αποφάσισε λοιπόν, πρώτον, να μην συζητάει το θέμα με τα μέλη του Δ.Σ και να αποφασίζει μόνος του. Αυτό είναι το πρώτο του παράπτωμα που κρίθηκε ένοχος από την Δικαιοσύνη. Το δεύτερο παράπτωμά του ήταν να συμπεριλάβει στο δημόσιο χρέος τα χρέη των ΔΕΚΟ και άλλων οργανισμών, τα οποία κατά πάγια τακτική και σύμφωνα με την επικρατούσα πρακτική αλλά και νομοθεσία, δεν συμπεριλαμβάνονται, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Ευρώπη. Έτσι με δική του μονομερή απόφαση, κατέληξε ότι το δημόσιο χρέος ήταν 15,2%! Επιτεύχθηκε έτσι το μαγικό νούμερο εκείνο που αιτιολογούσε την κατάσταση πτωχεύσεως της χώρας μας και επομένως χρειαζόμαστε χρηματική ενίσχυση από τον Μηχανισμό Στήριξης της Ε.Ε., με τους γνωστούς πλέον όρους. Τους λόγους θα τους αναπτύξω πιο κάτω.
Αμέσως ο αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ κ.Λογοθέτης και το μέλος η κ.Γεωργαντά, διαμαρτυρήθηκαν και δημόσια και υπέβαλαν και καταγγελία στην Εισαγγελία, για τα δύο πιο πάνω παραπτώματα του κ.Γεωργίου, διότι ήταν και οι ίδιοι θύματα και διότι έτσι απαξιωνόταν η επιστημονική τους υπόσταση. Η Δικαιοσύνη εξέτασε την πρώτη παράβαση του κ.Γεωργίου για αγνόηση των μελών του ΔΣ και κρίθηκε ένοχος για παράβαση καθήκοντος και εκκρεμεί να κριθεί η δεύτερη και ουσιαστική παράβαση, τον συνυπολογισμό στα ελλείμματα τα χρέη των ΔΕΚΟ κλπ. Εκεί βρισκόμαστε τώρα. Το περίεργο που εύλογα δημιουργούν πολλά και σοβαρά ερωτήματα είναι ότι όλοι οι Ιθύνοντες της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ, έχουν πέσει με τα μούτρα να υπερασπιστούν τον κ.Γεωργίου, χωρίς καμία επιφύλαξη και κανένα δισταγμό που να αιτιολογούν την πρωτόγνωρη αυτή παρέμβαση στην ελληνική κυβέρνηση, αγνοώντας ότι κανείς και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να παρέμβει στην ελληνική Δικαιοσύνη, όπως και στις χώρες τους υποθέτω. Έφθασαν μέχρι το σημείο να απαιτούν την απαλλαγή πάσης ευθύνης του κ.Γεωργίου, ως Μνημονιακό όρο (εντολή δηλαδή) και συγχρόνως να καλυφθούν από το δημόσιο όλα τα δικαστικά και δικηγορικά έξοδα, κάτι που η κυβέρνησή μας δυστυχώς το έχει αποδεχτεί! Αν είναι δυνατόν; Τι έτι χρείαν μαρτύρων έχωμεν για να χαρακτηριστούμε ως χώρα «Μπανανία»!!! Ευτυχώς έχουμε ακόμη ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και Δικαστές τολμηρούς για να εκτελούν ανεπηρέαστοι το καθήκον τους, διαφυλάσσοντας έτσι την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης, αλλά και την αξιοπρέπεια της χώρας μας.
Υπάρχει πληροφορία ότι η χώρα μας χρεωστούσε στη Γερμανία από εξοπλιστικά προγράμματα επί πρωθυπουργίας του κ.Σημίτη, 80 δις ευρώ, τα οποία κανείς δεν γνωρίζει αν πως και πότε θα πληρωνόταν. Έτσι καταβλήθηκαν από τα 130 δις ευρώ που μας δάνεισε η Ε.Ε. τον Μάιο του 2010, με την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου. Μια εξ αντικειμένου επιβεβαίωση αυτού του γεγονότος αποτελεί η επιβράβευση, αμέσως μετά, του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου από την γερμανική κυβέρνηση με το ανώτερο ίσως βραβείο της «Πύλης του Βρανδεμβούργου», για τις υπηρεσίες του. Ποιες υπηρεσίες άραγε; Την αποδοχή του Μνημονίου και την εξ αυτού δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους μας των 80 δις ευρώ; Όσο φυσικό λοιπόν και αν είναι, τον υπερασπίζονται όλοι οι μεγάλοι αυτού του κόσμου, άλλο τόσο είναι και απαράδεκτο και απολύτως κατακριτέο! Είναι να απορεί κανείς πως δεν διστάζουν να εκτεθούν σε όλον το υπόλοιπο κόσμο, και δη με έναν τέτοιο χονδροειδή τρόπο, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ότι έτσι αποκαλύπτονται οι λόγοι που μας έσυραν στα Μνημόνια με εντολοδόχο τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Α. Παπανδρέου.
Πλήρη και νομική πλέον θεμελίωση της ανθελληνικής (μόνο;) αυτής ενέργειας του Γεωργίου Παπανδρέου, αποτελεί η μήνυση που υπέβαλαν οι Λεωνίδας Στάμου δικηγόρος και ο Νικολόπουλος Νίκος βουλευτής, για προσβολή του πολιτεύματος. Η μήνυση αυτή επικαλείται τις προϋποθέσεις και τις χρονικές περιόδους που ένας πρωθυπουργός δύναται να προβαίνει σε δηλώσεις έχουσες με τα οικονομικά του κράτους και ιδιαίτερα με το τυχόν έλλειμμα του προηγούμενου οικονομικού έτους, οι κυριότερες των οποίων είναι: α)Το έλλειμμα να έχει ελεγχθεί και εγκριθεί ή διορθωθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο, κάτι που θα γινόταν στο τέλος Αυγούστου του 2010. β) Το Ελεγκτικό Συνέδριο, δια του υπουργείου οικονομικών, διαβιβάζει την έκθεσή του που αφορά τον ισολογισμό και τον απολογισμό, στη Βουλή. γ)Αφού εξεταστεί από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, διαβιβάζεται στην ολομέλεια της Βουλής «η οποία επικυρώνει ή απορρίπτει (ολικώς ή μερικώς) τον Ισολογισμό και Απολογισμό του Κράτους του προηγουμένου οικονομικού έτους». Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΌΣ του 2009 ΚΥΡΩΘΗΚΕ με τον Ν. 3930/2011 (ΦΕΚ 47 Α/10-03-2011.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος και τον Κώδικα Δημοσίου Λογιστικού, ο Πρωθυπουργός, όχι μόνο δεν μπορεί να προβεί αυθαίρετα, από μόνος του, στις ανωτέρω καταγγελλόμενες πράξεις, αλλά, αντιθέτως ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ από την εξής διαδικασία», και αναφέρει τις πιο πάνω αναφερθείσες προϋποθέσεις, με λεπτομέρειες, από τις οποίες δεν τηρήθηκε καμία, όταν το Απρίλιο του 2010, ο Πρωθυπουργός ΓΑΠ εξήγγειλε από το Καστελόριζο την προσφυγή μας στην Ε.Ε. «για την ενεργοποίηση του Μηχανισμού Στήριξης», δηλαδή στην υπογραφή του Μνημονίου, το οποίο εξαθλίωσε τη χώρα μας και τους Έλληνες. Η κατηγορία στηρίζεται στο άρθρο 134, παρ. 2, εδ. α, ΠΚ, για Εσχάτη Προδοσία.
Νίκος Αναγνωστάτος
e-mail: nanagnostatos@gmail.com
Thiakos.blogspot.com
Thiakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου