Άγρια επίθεση δέχθηκε την Κυριακή η ακτιβίστρια της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ Μαρία Κατσικαδάκου στην πλατεία Εξαρχείων.
Μάλιστα η ίδια περιέγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook πώς βίωσε το περιστατικό του ξυλοδαρμού της.
«Χθες το βράδυ ήμασταν Salero στα Εξάρχεια με .... Το αμάξι το είχαμε παρκάρει πάνω στην πλατεία. Όταν τελειώσαμε το φαγητό εγώ η... και ο... πήγαμε στο Βοξ που είχε συναυλία να πω ένα "γεια" σε αγαπημένο φίλο και αμέσως μετά βγήκαμε έξω και είπαμε τις τελευταίες κουβέντες πριν καληνυχτίσουμε, ήταν γύρω στις 1.30.
Παίρνει το μάτι μου απέναντι στην πλατεία ότι πάει για "σύρραξη" αλλά
απλά το ανέφερα και μετά φιληθήκαμε για καληνύχτα. Στις τρεις δρασκελιές
που κάνω με την... προς το αμάξι, γίνεται ένα ντου, η προλαβαίνει
μπαίνει στο αμάξι, εγώ άρχισα να τρέχω και πέσαμε από πίσω μου 5,6 άτομα
πάνω μου και με γρονθοκόπησαν άσχημα στο κεφάλι στο πρόσωπο κλπ. Εγώ
φώναζα γιατί ρε παιδιά μη βαράτε γιατιιιιιι και με πήραν χαμπάρι ότι
έκαναν λάθος όταν είδαν ότι είμαι κοπέλα. "Δεν είναι αυτός", φώναξε ο
ένας και με αφήσανε με τα αίματα να στάζουν παντού να βάζω τα χέρια μου
να τα σταματήσω από το κεφάλι μου και αυτοί έτρεξαν να πιάσουν δεν ξέρω
ποιον!
Μετά τα νοσοκομεία που ας μη μιλήσω καλύτερα, στις 6.30 το πρωί γύρισα σπίτι. Προς το παρόν χωρίς αξονική για την κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αφού είχε χαλάσει ο αξονικός, οι γιατροί είδαν ότι μάλλον την γλίτωσα και να προσέχω το πρώτο 24ωρο μην έχω εμετούς, υπνηλία κλπ. Όσο ανελέητο γρονθοκόπημα έφαγα κυρίως στο κεφάλι άλλη τόση αγάπη πήρα χθες από τον ... μου, τον ... μου, την ... μου που ήταν επίσης σε σοκ να με βλέπει μέσα στα αίματα και να μην ξέρει τι έγινε.
Δεν έχω λόγια, είμαι ακόμα σε σοκ ψυχολογικά, αν και έχω δεχτεί βίαια στη ζωή μου από μικρή, τέτοιο πράγμα απότομα και με λύσσα να με βαράνε, μέχρι το τραπέζι σήκωσαν και το χτύπησαν πάνω μου... δεν θέλω να γράψω άλλα..ακόμα δεν το πιστεύω. Εύχομαι μόνο όντως να την γλίτωσα, θα μπορούσαν να με είχαν αφήσει στο τόπο ή φυτό για το τίποτα. Τόσα χρόνια από το 1984 και τώρα στα "γεράματα" να φάω τόσα μπουκέτα από ανεγκέφαλα λυσσασμένα αγοράκια.... έχω απίστευτο θυμό!
Μετά τα νοσοκομεία που ας μη μιλήσω καλύτερα, στις 6.30 το πρωί γύρισα σπίτι. Προς το παρόν χωρίς αξονική για την κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αφού είχε χαλάσει ο αξονικός, οι γιατροί είδαν ότι μάλλον την γλίτωσα και να προσέχω το πρώτο 24ωρο μην έχω εμετούς, υπνηλία κλπ. Όσο ανελέητο γρονθοκόπημα έφαγα κυρίως στο κεφάλι άλλη τόση αγάπη πήρα χθες από τον ... μου, τον ... μου, την ... μου που ήταν επίσης σε σοκ να με βλέπει μέσα στα αίματα και να μην ξέρει τι έγινε.
Δεν έχω λόγια, είμαι ακόμα σε σοκ ψυχολογικά, αν και έχω δεχτεί βίαια στη ζωή μου από μικρή, τέτοιο πράγμα απότομα και με λύσσα να με βαράνε, μέχρι το τραπέζι σήκωσαν και το χτύπησαν πάνω μου... δεν θέλω να γράψω άλλα..ακόμα δεν το πιστεύω. Εύχομαι μόνο όντως να την γλίτωσα, θα μπορούσαν να με είχαν αφήσει στο τόπο ή φυτό για το τίποτα. Τόσα χρόνια από το 1984 και τώρα στα "γεράματα" να φάω τόσα μπουκέτα από ανεγκέφαλα λυσσασμένα αγοράκια.... έχω απίστευτο θυμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου