Οι Μακεδόνες Καταδρομείς .

 

Η πολιορκία και η κατάληψη του βράχου της Σογδιανής.

Η πρώτη επιχείρηση κατάληψης οχυρού με αλπινιστικές μεθόδους στην παγκόσμια ιστορία.

Η πολιορκία του βράχου της Σογδιανής πραγματοποιήθηκε το 327 π.Χ. από τον Μέγα Αλέξανδρο και αποτελεί ένα μικρής σημασίας στρατιωτικό γεγονός, αλλά με τεράστια στρατηγική αξία. Επρόκειτο για ένα ορεινό φρούριο, από την κατάληψη του οποίου εξαρτιόταν η τύχη των έτοιμων για επανάσταση ξανά Σογδιανών. Στο «ανάλωτον» αυτό καταφύγιο την άμυνα είχε οργανώσει ο Οξυάρτης και είχαν συγκεντρωθεί πολλοί επαναστάτες Σογδιανοί με τις οικογένειές τους. Οι απόκρημνοι βράχοι και το πυκνό χιόνι που κάλυπτε τα πάντα, έκαναν το οχυρό απροσπέλαστο. Οι Σογδιανοί είχαν αρκετές προμήθειες για να αντέξουν την πολιορκία, ενώ από το χιόνι εξασφάλιζαν και άφθονο νερό. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος τους πρότεινε να παραδοθούν, εκείνοι του απάντησαν προκλητικά πως θα έπρεπε να βρει «φτερωτούς στρατιώτες» για να καταλάβει το οχυρό, κάτι που το εξόργισε αφάνταστα.

Μετά την άρνηση των Σογδιανών, ο Αλέξανδρος αποφάσισε να επιτεθεί εναντίον του φρουρίου. Τότε δημιούργησε την πρώτη ομάδα ορεινών καταδρομών, και για να είμαστε σαφέστεροι, την πρώτη ομάδα αλπινιστών. Διάλεξε 300 μαχητές, τους πλέον ικανούς κι εξασκημένους στην ανάβαση των βράχων και τους ζήτησε να αναλάβουν την επιχείρηση, δίνοντας σε όποιον ανέβαινε πρώτος 12 τάλαντα.

Κατά τον Κούρτιο, μιλώντας στους επίλεκτους στρατιώτες, είπε: «Η φύση δεν έχει τοποθετήσει τίποτα τόσο ψηλά, ώστε το θάρρος να μην μπορεί να το ξεπεράσει. Με το να προσπαθούμε να πετύχουμε αυτά που οι άλλοι δεν τόλμησαν, έχουμε την Ασία υπό την εξουσία μας».

Οι αλπινιστές του Μ.Αλεξάνδρου χρησιμοποίησαν σημερινούς τρόπους αναρρίχησης, έφτιαξαν μικρές σιδερένιες σφήνες-καρφιά, σαν και αυτές που χρησιμοποιούσαν για να σταθεροποιούν τις σκηνές τους. Κατόπιν έθεσαν σταθερά λινά σκοινιά πάνω τους και αναρριχήθηκαν στην πλέον απόκρημνη μεριά του βράχου μέσα στη νύχτα, για να μη γίνουν ορατοί από τους εχθρούς. Μπήγοντας τα καρφιά σε σχισμές βράχων ή στον πάγο, άρχισαν να ανεβαίνουν όλο και ψηλότερα. Τριάντα περίπου χάθηκαν σε αυτή την προσπάθεια. Οι υπόλοιποι κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή κοντά στην αυγή και ανέμισαν τις σημαίες, όπως είχε προσυμφωνηθεί.

Δίχως να χάσει χρόνο ο Αλέξανδρος έστειλε στους Σόγδιους κήρυκα, να φωνάξει στην εμπροσθοφυλακή τους πως ο Αλέξανδρος είχε βρει τους στρατιώτες με τα φτερά, πως ήδη κατείχε την κορυφή του βουνού και πως έπρεπε τώρα να παραδοθούν, προτρέποντάς τους παράλληλα να κοιτάξουν ψηλά. Βλέποντας τις σημαίες να ανεμίζουν οι Σόγδιοι, αποθαρρύνθηκαν από το απροσδόκητο. Θεωρώντας δε πως πολλοί περισσότεροι Μακεδόνες βρίσκονταν στην κορυφή οπλισμένοι ως τα δόντια, αποφάσισαν να παραδοθούν, υποκύπτοντας στο ψυχολογικό και όχι φυσικό πλεονέκτημα του Αλέξανδρου.