Ας θυμηθούμε, έτσι για πλάκα, μερικές παλιότερες, δηλαδή… πριν 2 χρόνων: «Σύσταση επιτροπής ελέγχου του χρέους», «διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους», «επαναγορά χρέους», «ριζική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους». Στη συνέχεια, αυτά που…
δεν ήταν και τίποτα ριζοσπαστικά έγιναν: «Τριετής τουλάχιστον αναστολή πληρωμών προς ιδιώτες με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ» και «με τη σύμφωνη γνώμη και των πιστωτών», «αναδιάρθρωση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, μορατόριουμ στην αποπληρωμή και ρήτρα ανάπτυξης».
Ενώ αργότερα: «Τι θα κάνουμε με το χρέος; Το αυτονόητο. Αυτό που προτείνει το Διεθνές Ταμείο για όλον τον κόσμο».
Κάπως έτσι πορευόμενοι φτάσανε στη δήλωση Σταθάκη «μέσα από διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς μπορούμε να βρούμε μία λύση, η οποία θα είναι βιώσιμη και εποικοδομητική για όλες τις πλευρές» και στην προχτεσινή του Γ. Δραγασάκη στη «Real news»: «Αντί για κούρεμα μπορεί να υπάρξει «απόσυρση» του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί «παγωμένο» στα πλαίσια της ΕΚΤ». Ολο και πιο πίσω, λοιπόν, τα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα του «ρεαλισμού» και δεν έχουν βγει καν κυβέρνηση. Τι διαφορά θα έχει για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα το αν το χρέος «κουρευτεί», επιμηκυνθεί η αποπληρωμή του ή παγώσει μέρος του; Καμιά, θα αλλάξουν απλά οι τρόποι που θα το πληρώσουν.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου