Βασίλης Δαλιάνης

Πέντε χρόνια μετά  την υπαγωγή της Ελλάδας στους μηχανισμούς στήριξης. Πέντε μήνες καταστροφικής πορείας, με την υπογραφή του κ. Γιάνη Βαρουφάκη. Πέντε ημέρες που έχουν αλλάξει για πάντα την Ευρωζώνη.  Μια απίστευτη περίοδος  για τη χώρα, που  τελειώνει με την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ. 

Πέντε χρόνια, πέντε μήνες και πέντε ημέρες μετά,  το σημαντικότερο  αποτέλεσμα είναι η πλήρης διάψευση των τσαρλατάνων που δηλητηρίασαν την κοινή γνώμη με τις πομφόλυγές τους και τα αντιευρωπαϊκά τους φληναφήματα. Τώρα που το μίσος που έσπειραν ανόητοι, τσαρλατάνοι και χρήσιμοι ηλίθιοι, το θερίζουμε όλοι οι Έλληνες πολίτες, είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία να πλησιάσουμε έστω για λίγο, στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Αντιμνημονιακοί τσαλατάνοι και  μνημονιακοί προδότες. Πατριώτες της μίας μόνο άποψης και “γερμανοτσολιάδες” κάθε αντίθετης προσέγγισης.  Χαρακτηρισμοί  που στιγμάτισαν μια  ανώριμη και ευκολόπιστη κοινωνία.
Μια μεγάλη μερίδα, ίσως η μεγαλύτερη, των Ελλήνων πολιτών, έχει δηλητηριαστεί από το αντιγερμανικό, αντιευρωπαϊκό και “πατριωτικό” παραλήρημα, καμποτίνων της πολιτικής και της οικονομίας που, προσπάθησαν και κατάφεραν, να μετατρέψουν τις ιδεοληψίες τους σε πραγματικότητα.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ κατάλαβε το προφανές. Πως στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη υπάρχουν κανόνες. Είτε τους δέχεσαι, είτε όχι. Μπορείς πάντα να προσπαθήσεις να τους αλλάξεις. Άλλωστε η διαρκής αλλαγή και η διαρκής εξέλιξη είναι το βασικό στοιχείο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αλλά μόνο εντός αυτού του μοναδικού οικοδομήματος.

Η Ελλάδα δεν έφτασε στην χρεοκοπία λόγω της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Η ευθύνη  ήταν του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Η Ελλάδα όμως έφθασε στο χείλος της καταστροφής κατά τη διάρκεια αυτής της συγκυβέρνησης.  Η απώλεια της αξιοπιστίας της Ελλάδας είναι απόλυτη. Επί πέντε μήνες ένας τσαρλατάνος της οικονομίας, ένας κλόουν της πολιτικής  που περιέφερε το “εγώ” του κατηγορώντας τους υπολοίπους Ευρωπαίους ως “τρομοκράτες”  κατάφερε το αδιανόητο.. Αλλά δεν ήταν ο μοναδικός. Η πρόεδρος της Βουλής. Η κ. Κωνσταντοπούλου. Η οποία  στην Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίζεται ως “ιδιαίτερη περίπτωση”, αλλά όταν στέλνει επιστολή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χαρακτηρίζοντας το χρέος “παράνομο”, αυτό το χρέος που τώρα εκλιπαρούμε να αυξήσουμε, αντιμετωπίζεται ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.

Ο υπουργός Άμυνας κ. Καμμένος. Μια απίστευτη περίπτωση ανθρώπου που συνέκρινε τη Γερμανία της Ε.Ε. με αυτήν της ναζιστικής περιόδου. Την ίδια χώρα που πλέον εκλιπαρεί μέσω της ψήφου του, να συμφωνήσει στο τρίτο Μνημόνιο.

Οι ανοησίες  περί “εχθρών του έθνους”, “γερμανοτσολιάδων” και “μνημονιακών προδοτών” έχουν πλέον τελειώσει. Αυτό δεν απαλλάσσει όμως από τις ευθύνες της  την Ε.Ε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προφανώς χρειάζεται βελτίωση. Οι υπόλοιπες όμωες ευρωπαϊκές χώρες ζητούν από την Ελλάδα ό,τι και οι ίδιες πρώτα εφάρμοσαν. Τίποτα περισσότερο. Ίσως μάλιστα πολύ λιγότερα. Στην Ε.Ε. κανένας δεν επιβάλλει ούτε και επιβάλλεται. Όμως οποιαδήποτε συμβίωση για να παραμείνει ομαλή προϋποθέτει συμβιβασμούς, υποχωρήσεις και συνεργασία.

Η θεωρία που μόλυνε όσο καμία άλλη την κοινωνία τα τελευταία χρόνια, πως για την Ελλάδα πάντα  φταίνε κάποιοι “άλλοι”, αλλά και πως αυτοί οι ίδιοι “άλλοι” έχουν  την υποχρέωση να μας σώσουν, τελείωσε. Αν η Ευρώπη καμιά φορά μας απογοητεύει, ό,τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, θα έπρεπε απλώς και μόνο να μας  τρομοκρατεί. Μπορεί η Ευρώπη να μην είναι ακόμα τέλεια. Είναι όμως ό,τι καλύτερο έχουμε αν σκεφτούμε όλες τις εναλλακτικές.