Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Γιατί μόνο όποιος έχει αίσθηση της Ιστορίας μπορεί να αντιληφθεί πως αυτά τα οποία συμβαίνουν δεν είναι παρά στιγμές, σταθμοί, μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου – και επομένως δεν μπορούμε να τα βλέπουμε μεμονωμένα.
Η συγκεκριμένη ιστορική περίοδος που διανύουμε ξεκίνησε με την είσοδο της χώρας στα Μνημόνια και θα ολοκληρωθεί με την λήξη τους – με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
Όλα – πρόσωπα, γεγονότα, συμπεριφορές, τακτικισμοί, παράπλευρες απώλειες, ψέματα και αλήθειες – εντάσσονται ως
ψηφίδες, ως μικρές κουκίδες, στη μεγάλη εικόνα.
Και θα κριθούν από την Ιστορία.
Έχει πλέον αποδειχθεί ότι στη σημερινή στιγμή-σταθμό (που περιλαμβάνει και τις διπλές εκλογές του 2012 και τις ευρωεκλογές και τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και το δημοψήφισμα) ο λαός, ταλαιπωρημένος και καθημαγμένος, λειτουργεί με το θυμικό.
Και όταν ο λαός λειτουργεί με το θυμικό του, είναι ευάλωτος στα ψέματα (αρκεί να θυμηθούμε ότι πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή ο λαός πίστεψε στο «Οίκαδε» και τελικά βρέθηκε στην Κόκκινη Μηλιά, με τις γνωστές συνέπειες).
Ως γνωστόν, ο λαός, ειδικά υπό συνθήκες όπως οι σημερινές, πιστεύει ευκολότερα ένα μεγάλο ψέμα από ένα μικρό ψέμα.
Σ’ αυτή τη φάση, έχει πιστέψει στο μεγάλο ψέμα ότι μπορεί να τελειώσει η λιτότητα χωρίς άλλες θυσίες.
Έτσι, κατ’ αρχήν πίστεψε ότι μπορούμε να βαράμε νταούλια και οι άλλοι να χορεύουν και τώρα ότι ένα «Όχι» στο δημοψήφισμα θα φέρει καλύτερη συμφωνία σε 48 ώρες.
Έτσι, το «μεγάλο ψέμα» (που περιλαμβάνει και τα νταούλια και τα περί καλύτερης συμφωνίας εντός 48 ωρών) οδήγησε τόσο στο εκλογικό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, όσο και σε αυτό του δημοψηφίσματος.
Τώρα, αυτό που προέχει είναι ο αγώνας για να ελαχιστοποιήσουμε τις συνέπειες αυτής της ιστορικής στιγμής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου