Δεν πάει πολύς καιρός που μιλώντας στην εκπομπή μου στην τηλεόραση, είχα πει ότι αν η κ. Καρυστιανού κάνει κόμμα, δεν θα μπορεί πια να μας μιλά μόνο για τα Τέμπη. Πρέπει να μας πει τις θέσεις της και για άλλα θέματα, τι λέει –ας πούμε- για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Πέσανε τότε να με φάνε, που «τόλμησα» να προσβάλλω σκαιώς μια μητέρα που έχασε το παιδί της. Τώρα να την ξαναρωτήσω ή θα την προσβάλω πάλι;
Με το καινούριο κόμμα της, θα καταπολεμήσει λέει τη διαφθορά. Μπράβο της. Αλλά μήπως παράλληλα να έριχνε και την τιμή του μοσχαριού ή του καφέ, διότι η κυβέρνηση που έχουμε αποδείχθηκε ανίκανη να το κάνει; Δεν λέω, η επικράτηση της Δικαιοσύνης είναι νούμερο ένα στον κατάλογο των λαϊκών αιτημάτων, αλλά και δίχως λίγη φέτα στο τραπέζι (15 το κιλό έφτασε) δεν πάει κάτω ξεροσφύρι η Δικαιοσύνη.
Τέλος πάντων, γεμίσαμε σωτήρες που κάνουν τον κύκλο τους και φεύγουν. Τους στρώνουμε βάγια όταν μπαίνουν στην πολιτική σκηνή και τους κράζουμε όταν αποχωρούν. Να, αυτή την περίοδο έχουμε δυο πόρτες ανοικτές. Στη μια στέκει η Καρυστιανού για να μπει, στην άλλη ο Κασσελάκης για να βγει και να πάει στο καλό. Παράλληλα, ο μεν Αλέξης γυρίζει όλη τη χώρα με την Ιθάκη
παραμάσχαλα κι ύστερα θ’ αποφασίσει (αν και πως) θα περάσει στα ενδότερα, ενώ και ο Σαμαράς την έχει στήσει στο κατώφλι και κάνει ένα τσιγάρο να το σκεφτεί κι εκείνος.Συγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι πολιτική ζωή, είναι σταθμός του μετρό που κόσμος πάει κι έρχεται. Κι αν θέλετε τη γνώμη μου, η χώρα δεν είναι κυβερνήσιμη που λέει ο Βενιζέλος, όχι διότι έχει διαρραγεί το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο ή περνά δομική κρίση η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Για πολύ απλούστερους λόγους πάει κατά διαόλου η Ελλάδα. Διότι ο καθένας μας απαιτεί ό,τι του καπνίσει σαν να του τα χρωστάμε, και διότι ο πάσα εις εξ ημών ξυπνά ένα πρωί όντας βέβαιος ότι είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Απορώ με όλους τούτους τους σωτήρες. Δεν έχουν ντιπ νιονιό στο κεφάλι τους; Εμένα κάποτε μου πρότειναν να κατέβω βουλευτής και σκέφτηκα ότι «εδώ δεν μπορώ να κυβερνήσω το σπίτι μου και να επιβάλλω δυο κανόνες στα παιδιά μου, στη χώρα θα αποπειραθώ να τα κάνω;» Δεν είμαι σεμνός, απλώς αποφεύγω τις καταστροφές. Των άλλων, αλλά πρωτίστως τις δικές μου.
Τόσο πολύ αέρα παίρνουν τα μυαλά τους, που φαντασιώνονται σαν μωρά παιδιά; Ο ένας μας ήρθε με τον Τάιλερ και την Φάρλυ, η άλλη καταφθάνει τώρα με τη γερόντισσα από τη Συρία και τον Αρχάγγελο δίπλα της, ο τρίτος θαρρεί πως επειδή πούλησε τριάντα χιλιάδες αντίτυπα του βιβλίου έχει στην κωλότσεπη τρία εκατομμύρια ψηφαλάκια, ο τέταρτος στα 75 του φτιάχνει μέτωπο συνταξιούχων πρωθυπουργών και αντιπροέδρων για να οδηγήσουν τη χώρα στο μέλλον...
Ε ρε παλαβομάρα, ε ρε ασυναρτησία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου