Ανοίγουμε το φάκελο "Τρομοκρατία" - Πρώτο μέρος: Aστική Πολιτική Εγκληματικότητα

Τα νέα μονοπάτια της τρομοκρατίας. H έρευνα θα παρουσιάζεται σε συνέχειες στην παρούσα στήλη του Νίκου Χατζή ανά τακτά χρονικά διαστήματα

Η ιστορία της ελληνικής τρομοκρατίας διαγραμμίζεται για πάνω από τρεις δεκαετίες.
Τρομοκρατικές οργανώσεις, αντάρτικες ομάδες, μεμονωμένοι τρομοκράτες έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην κοινωνική και πολιτική εξέλιξη της χώρας -για πολλούς και στην οικονομική-.

Σχεδόν 40 χρόνια τώρα είμαστε όλοι θεατές σε ένα ατέλειωτο κύκλο βίας και αίματος . Σε ένα θεατρικό έργο με πολλές πράξεις, διαφορετικούς ηθοποιούς , με το ίδιο όμως σενάριο και πολύ λίγους σκηνοθέτες. Από την άλλη τη μεριά παρατηρούμε επίσης τις κατά καιρούς προσπάθειες της οργανωμένης πολιτείας να αντιδράσει, άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε αποτυχημένα.

Τα ερωτήματα που δημιουργούνται παρατηρώντας όλη αυτήν την πορεία είναι πάρα πολλά και ξεφεύγουν από ένα απλό γιατί , από το ποιος και το πώς.

Πολλά από αυτά έχουν μείνει και εξακολουθούν να μένουν αναπάντητα. Το βέβαιο όμως είναι ότι το θεατρικό αυτό έργο συνεχίζεται με πολλές και νέες παραστάσεις. Η κοινωνία εξακολουθεί να πληρώνει ένα βαρύ τίμημα αίματος. Αθώοι συμπολίτες μας καταδικάστηκαν σε θάνατο χωρίς ποτέ κανείς να εξηγήσει το γιατί.

Η συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική κρίση δημιουργεί δυστυχώς προϋποθέσεις για τη συνέχιση και πιθανών ενδυνάμωση αυτών των πρακτικών από νεόκοπους τρομοκράτες και ομάδες του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού και αριστερίστικου χώρου που το μόνο που επιθυμούν είναι η εξασφάλιση της συνέχειας της δράσης τους και τίποτα άλλο.

Αυτή η πτυχή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας σαφώς και δεν μπορεί να αναλυθεί στα στενά και ασφυκτικά πλαίσια ενός άρθρου. Αξίζει όμως να γίνει μια προσπάθεια αντιπαραβολικής ανάλυσης της παλιάς και τοποθετημένης στο χρονοντούλαπο πλέον τρομοκρατίας (αν και γίνονται προσπάθειες συντήρησης του μύθου …), με τις νέες μορφές αντάρτικου πόλης, της αστικής πολιτικής εγκληματικότητας , των νέων μορφών τρομοκρατίας.

Θα ασχοληθούμε, όσο πιο αναλυτικά γίνεται , με τον λεγόμενο <<χώρο>> , την γνωστή πλατεία της αμφισβήτησης , τις νέες μορφές επικοινωνίας και διαμόρφωσης γνώμης (indymedia) και γενικότερα θα προσπαθήσουμε να οριοθετήσουμε την σύγχρονη αστική πολιτική εγκληματικότητα.

Θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πως όλες αυτές οι ομάδες λειτουργούν και πως επιχειρούν, πως από αυτές τις δράσεις ξεπηδούν πιο οργανωμένα μορφώματα αντάρτικου πόλης και πως τελικά καταλήγουν στο να διαμορφώνονται νέες τρομοκρατικές οργανώσεις.

Η εξελικτική πορεία από μια πέτρα η μια μολότοφ σε μια βόμβα ή σε ένα όπλο είναι ένα από τα θέματα τα οποία θα μας απασχολήσουν αρκετά.

Η χρηματοδότηση του αντάρτικου αγώνα είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε. Οι σχέσεις οργανωμένου εγκλήματος και ανταρτικών ομάδων θα πρέπει επίσης να τεθεί στο μικροσκόπιο της έρευνας μας και της ανάλυσης μας.
Τέλος , το (όχι και τόσο ευδιάκριτο) πολιτικό άρωμα που κατά καιρούς διαχέεται από τις ομάδες αυτές καθώς και οι πιθανές σχέσεις με εξωτερικά κέντρα , δεν θα πρέπει να μας αφήσουν ασυγκίνητους, το αντίθετο μάλιστα.

Όλος αυτός ο <<χώρος>> (αναρχικοί, αντικρατιστές., αντικαπιταλιστικές ομάδες, αριστεριστές, αντιεξουσιαστές, μαοϊκοί, τροτσκιστές, διάφορες άλλες αριστερίστικες οργανώσεις, μπάχαλοι, μπουκαλάδες, ΑΚ , καταλήψεις, στέκια , πρωτοβουλίες σε διάφορες γειτονιές , αναρχικά στέκια , αναρχοκομουνιστές, αναρχοοικολόγοι , ομάδες <<μεταναστών>>, φαντάσματα του παρελθόντος, γεροντοπαλίκαρα της επανάστασης που ποτέ δεν ήρθε κλπ) θα αποτελέσει το μοτίβο της αναζήτησης μας και της έρευνας μας.

Εδώ όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι . Θεωρώ ότι ο καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζεται και να δρα , είτε ατομικά είτε συλλογικά. Δεν καταδικάζουμε ιδεολογίες ούτε μορφές πάλης και αγώνα. Δεν είμαστε δικαστές ιδεών και ιερά εξέταση φρονημάτων. Το αντίθετο θα έλεγα μάλιστα.

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να εντοπίσουμε τα μονοπάτια που ξεκινούν από μια ιδεολογική αναζήτηση και μια πρωτόλεια μορφή πάλης και αντίδρασης και οδηγούν τελικά στη συγκρότηση οργανωμένων ομάδων οι οποίες συνεχίζουν τον κύκλο του αίματος και της βίας.

Οι ιδεολογίες είναι όλες ανεκτές και επιθυμητές. Η σύγχρονη πραγματικότητα δεν μπορεί να αναλυθεί μονοδιάστατα, θα είναι μεροληπτική αυτή η θεώρηση.

Άλλο ,να το πω απλά, να μιλάς για αναρχισμό και αντικαπιταλισμό και άλλο να δολοφονείς! Άλλο να προσπαθείς να μελετήσεις αναρχικούς συγγραφείς και άλλο να παίρνεις μια μολότοφ και να ξεκινάς την ατομική σου επανάσταση καίγοντας μαγαζιά ανθρώπων που δεν σου φταίνε σε τίποτα και σε τελική ανάλυση δεν ρώτησες και ποτέ αν έχουν τα χρήματα να τα ξαναφτιάξουν. Άλλο το να προσπαθείς να διαμορφώνεις μια συλλογική συνείδηση με βάση τα πιστεύω σου και άλλο με τη βία να προσπαθείς να επιβάλεις αυτό που πιστεύεις. Που σε τελευταία ανάλυση δεν απασχολεί και κανέναν το τι πιστεύεις! Αν ποτέ έρθει μια επανάσταση , όλοι αυτοί που την οραματίζονται δεν θα είναι εκεί! Για αυτό να είστε σίγουροι!

Το θέμα είναι να καταλάβουμε τι σημαίνει αστική πολιτική εγκληματικότητα και τι κίνδυνοι απορρέουν από αυτήν. Όχι για να καταδικάσουμε ιδέες, αλλά για να μπορέσουμε να σταματήσουμε επιτέλους την καθημερινή τρομοκρατική πρακτική ομάδων και ατόμων , να τερματίσουμε αυτόν τον κύκλο βίας και αίματος.

Συνεχίζεται...

http://www.aegeantimes.gr