Ασύγγνωστη Ανευθυνότητα και απάνθρωπη Αναλγησία

 

 

Κώστα  Δημ  Χρονόπουλου *

Θα ήθελα να εξάρω δύο πρωτοβουλίες εκ μέρους της ΑΓΣΣΕ (=Ανωτάτη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδος) με  πρόεδρο τον κο Κουτσιμπογεώργιο Γιώργο και την ΕΝΔΙΣΥ (Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων) με πρόεδρο τον κο Χατζόπουλο Νίκο.

Α) ΑΓΣΣΕ :

Συνάντησε την κα Ν. Κεραμέως , Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης στις 30 Ιανουαρίου του 2025 (σ.σ ευτυχώς που υπάρχουν και Υπουργοί που δέχονται να συνομιλήσουν με εκπροσώπους πολιτών). Έθεσε με σαφήνεια και κατέθεσε και υπόμνημα με τα βασικότερα, ζέοντα θέματα που απασχολούν την δοκιμαζόμενη /χειμαζόμενη τάξη των συνταξιούχων.                            Προσωπικά (αρθρογραφώντας αρκετά χρόνια επί του ζητήματος) είμαι ικανοποιημένος από την πληρότητα των δικαίων αιτημάτων που κατατέθηκαν. (Σ.Σ Στην έγκριτη και έγκυρη εφημερίδα «60+ των Συνταξιούχων» αναγράφονται αναλυτικά τα αιτήματα).

                                                                                                                      Εκτιμώ ως ιδιαίτερης σημασίας /αξίας,  την πρόταση της συμμετοχής της Συνομοσπονδίας Συνταξιούχων , ως εταίρων /συνομιλητών, στο διάλογο με την πολιτεία , προκειμένου να ληφθούν οι ορθές και δίκαιες αποφάσεις που τους αφορούν !. 

Β) ΕΝΔΙΣΥ:

Ανακοίνωσε  ότι θα: προσφύγει στο ΣτΕ (=Συμβούλιο της Επικρατείας) και στο ΕΣ (Ελεγκτικό Συνέδριο) με αίτημα: « την επαναφορά της 13ης και 14ης Σύνταξης, για   όλους τους συνταξιούχους». Επιπρόσθετα έστειλε επιστολή σε όλα τα κόμματα και τους βουλευτές ζητώντας τους να πάρουν θέση ως προς την 13η και 14η σύνταξη. Θετικές κινήσεις εύχομαι να ευοδωθούν.                 Θεωρητικά,  τα  Μνημόνια (μας) τελείωσαν εδώ και περίπου 8 χρόνια. Το ανεκτό επίπεδο διαβίωσης των συνταξιούχων υποβιβάζεται  περίπου 16 χρόνια. Ιδιαίτερα τώρα που οι αριθμοί ευημερούν,  θα πρέπει κάτι –επιτέλους- να γίνει και για αυτούς. Βέβαια στις σύγχρονες δημοκρατίες υπάρχουν προτεραιότητες. Αξιακές κατατάξεις, ισονομία, ισοπολιτεία, ισηγορία κ. α. Περίεργες (sic) «ισότητες» … ανισοτήτων. Αυτό εξηγεί και την πρόταξη / πρώτιστο μέλημα κατάταξης της ευημερίας των αριθμών , έναντι των ανθρώπων (!). Τραγικό , πλην … «δικαιότατο και δημοκρατικότατο» !.

 Το κόστος ζωής, με τιμές που καλπάζουν αχαλιναγώγητα , επιβάλλει –κατά μείζονα λόγο – την ενίσχυση των συνταξιούχων. Προσωπικά έχω κατ’ επανάληψη τονίσει πως η επαναφορά 13ης  και 14ης  σύνταξης είναι το ελάχιστο που δικαιούνται οι αναξιοπαθούντες . Καθώς επίσης και η πλήρης απαλλαγή τους από έξοδα συμμετοχής τους σε δαπάνες φαρμάκων, εξετάσεων, νοσηλείας.                              Η συμμετοχή δε (αντί να καταργείται) συνεχώς αυξάνεται. Ακόμη η επιβάρυνση από την εισφορά αλληλεγγύης , την προσωπική διάφορά , τον ΕΝΦΙΑ κ.ο.κ συνεχίζεται. (Σ.Σ Μήπως η ορθή /δόκιμη λέξη θα ήταν: δ ι α ι ω ν ί ζ ε τ α ι 😉. Πάντως , και για να είμαι δίκαιος με τις κυβερνήσεις  μας, τα τελευταία χρόνια συνεχώς (φραστικά /υποσχεσιολογικά) …..καταργούνται !. Δεν αποκλείω αυτός να είναι ο λόγος της συνεχιζόμενης παρουσίας τους. Η παρούσα κυβέρνηση (όπως και η προηγούμενες άλλωστε), αδυνατεί να συγκρατήσει το τσουνάμι των τιμών και να πατάξει τα παράσιτα των μεσαζόντων, καθώς και τα πιράνχας των αισχροκερδιζόντων. Αυτή η αδυναμία όμως της δημιουργεί –αυτόματα – και μια ηθική υποχρέωση: να εξεύρει τρόπους ανακούφισης των ανθρώπων που υποφέρουν (όχι εξαιτίας τους βέβαια, αλλά από κυβερνητικές κακοδιαχειρήσεις).  Δεν γίνεται διαφορετικά . Η συνεχιζόμενη –και με τους παρόντες Κυβερνώντες – υποσχεσιολογία και λεκτική παροχολογία πρέπει κάποτε να τελειώσει. Ετούτο το «φ ε ρ ό μ ε ν ο  ω ς Κ ρ ά τ ο ς» μας (όπως το έχω χαρακτηρίσει) πρέπει επιτέλους να γίνει πραγματικό , αξιόλογο , αξιόπιστο, δίκαιο, αξιοπρεπές  Κ ρ ά τ ο ς!. Όσο για τις υποσχέσεις ότι… τότε (κάποτε, άμποτε, οψέποτε;) θα γίνει καλύτερη η ζωή των δυστυχούντων –αν και εφόσον θα καλυτερεύσουν /εξυγιανθούν οι οικονομικοί δείκτες- πρέπει να γίνει (ιδίως από τους εκάστοτε Κρατούντες /Εξουσιαστές μας) καταληπτό το εξής απλό:  Εδώ και περίπου 16 χρόνια με μνημονιακά και μεταμνημονιακά δύστηνα χρόνια, υπέφερε πολύς κόσμος και πολλοί συνεχίζουν.  Οι τελευταίοι (οι επιζώντες) υποφέρουν , αλλά τουλάχιστον ….. ελπίζουν. Εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους –ενδιάμεσα /μέχρι τώρα- σε τι άραγε ελπίζουν;. Πότε και τι θα απολαύσουν; . Για ποιο λόγο ταλανίστηκαν άδικα τόσα χρόνια;.          Έμμεσα προσπάθησα να τονίσω πως μπορεί οι Εξουσιαστές μας όντως να έχουν καλές προθέσεις (έστω κάποιοι από αυτούς) , δεν μηδενίζω.  Εκείνο όμως που ακυρώνει – τις καλές τους προθέσεις –είναι η σκληρή πραγματικότητα. Όταν λες σε κάποιον πως …τότε (σε βάθος χρόνου) θα βελτιωθεί ο μισθός ή η σύνταξη του , το ακούει ευχάριστα.  Όμως αυτός ο χρόνος πρέπει να μην … επιμηκύνεται . Επειδή –φυσιολογικά – κάποιοι θα μας αφήσουν ,στο μεταξύ , … χρόνους. Αυτοί οι τελευταίοι (Ο Θεός μόνον θα τους καταλάβει) τι ωφελούνται;.

 

ΥΓ Ηθικό Δίδαγμα/Συμπέρασμα.                                                          Απαιτούνται άμεσα /εχθές, μέτρα αποκατάστασης των αδικιών των αναξιοπαθούντων. Είναι πολλά τα δυσβάσταχτα,  βασανιστικά τα 16 χρόνια, για εκείνους που επέζησαν. Το βιοτικό τους επίπεδο συρρικνώθηκε /καταρρακώθηκε. Έπιασε ,κοινώς, πάτο.                                                                                                                                  Οι καιροί ου μενετοί!.                                                                             Ο στομαχικός γουργουρισμός ακούγεται καθημερινά , εντονότερος. (Σ.Σ Περιέργως δεν φτάνει στο Μαξίμου).                                            Αλλά –σπουδαιότερο- είναι η πληγή που ανοίγει  στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η καταδίκη σε ανέχεια είναι κάτι που δεν ανέχεται , ούτε αντιμετωπίζεται.                                                                             Είναι μέγιστη και ασύγγνωστη η ανευθυνότητα και η απάνθρωπη αναλγησία , των  – εναλλασσόμενων στην εξουσία Κρατούντων –έναντι των πολιτών και της χώρας!. Ας προσπαθήσουν –επιτέλους- να έρθουν σε επαφή με την θλιβερή πραγματικότητα!….

 Ιατρού