Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Χάρρυ δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...

Διαβάσαμε το κείμενο του Χάρρυ Κλυν:
Χάρρυ Κλυνν: Εμπρός λοιπόν, ας χρεοκοπήσουμε και θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι συμφωνούμε με τα περισσότερα που λέει αλλά έχουμε μία σοβαρότατη ένσταση:

οι συνέπειες μία χρεοκοπίας αντί της επιστροφής στην εγχώρια παραγωγή όπως όλοι θα θέλαμε, μπορεί να είναι το ανεξέλεγκτο χάος με ό,τι μπορεί να σημαίνει για τον πληθυσμό της χώρας ο οποίος μπορεί να βρεθεί από την μία ημέρα στην άλλη χωρίς φαγητό, ρεύμα, νερό κ.α. ιδίως οι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων. Ακόμη κι αν κάποια στιγμή φτάσουμε στο να έχουμε εγχώρια παραγωγή θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό δεν θα γίνει από την μία ημέρα στην άλλη, την στιγμή μάλιστα που κανείς δεν κάνει λόγο για δημιουργία και παραγωγή. Κι όλα αυτά την ώρα που βρισκόμαστε εν τω μέσω γεωπολιτικού κυκλώνα στην περιοχή μας, με τους γείτονες να καραδοκούν... Καλώς ή κακώς δεν βρισκόμαστε στα σύνορα Βελγίου - Ολλανδίας...
Δεν κινδυνολογούμε. Απλά προσπαθούμε να είμαστε υπεύθυνοι.
Πιστεύουμε στις δυνατότητές μας καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία μας έχουμε μια τόσο μορφωμένη - ως προς τις γνώσεις για παραγωγή - γεννιά που σε συνδυασμό με την μοναδικότητα της χώρας μας αφήνει παράθυρο ελπίδας για το μέλλον εφ' όσον ξεκουμπιστεί - ή την ...ξεκουμπίσουμε - όλη η υφιστάμενη σάπια πολιτική συμμορία που κατέστρεψε τον τόπο.
Εάν δεν στραφούμε από τώρα σε μια συζήτηση για το προς τα πού πρέπει να κατευθυνθεί η χώρα και τι ακριβώς πρέπει να αξιοποιήσει για να παράγει θα δέρνουμε αέρα κοπανιστό και ο κίνδυνος μιας γενικής καταστροφής θα παραμονεύει...

Ίσως ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο επιτακτική η ανάγκη, να βρεθούν στην ηγεσία της χώρας άνθρωποι που θα έχουν όραμα και γνώση για το πώς μπορεί αυτό να επιτευχθεί. Δόξα τω Θεώ, τέτοιοι υπάρχουν πολλοί. Αρκεί να τους αναδείξουμε...
Οι συναισθηματικές προσεγγίσεις μας αποφορτίζουν προσωρινά αλλά τα προβλήματα επανέρχονται δριμύτερα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου