ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ .

 

Εφτά χρόνια τώρα, η ηθική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας, συνεπιφέρει πραγματικό κοινωνικό εφιάλτη: Ανεργία, πτώχευση αναρίθμητων μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων, έσχατη ταπείνωση σημαντικής μερίδας του πληθυσμού, που τρέφεται καθημερινά από συσσίτια της εκκλησιας μας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ξενιτεμό της νεολαίας, καταφυγή στα
ψυχοφάρμακα, δραματική αύξηση αυτοκτονιών, τυφλή οργή λαού που βλέπει τη χώρα του να επιτροπεύεται εξευτελιστικά, να ξεπουλάει εκβιαστικά τον εθνικο της πλούτο, να ατιμάζεται διεθνώς το ιστορικό της όνομα ,να έχει απωλέσει την Εθνική Κυριαρχία και την Εθνική Αξιοπρέπεια .
Με λύπη διαπιστώνουμε , αυτά τα επτά χρόνια ,οτι οι θεσμικοί μπροστάρηδες της κοινωνίας , οι λεγόμενοι ηγέτες της κοινωνιας , όπως τα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών και η Σύνοδος των Πανεπιστημιακών Πρυτάνεων , νυν και πρώην κεφαλές των Ανώτατων Δικαστηρίων της Χώρας , Επιστημονικές Εταιρίες ,Σύλλογοι και Επιμελητηρια ,οι Ηγέτες της Εκκλησίας μας ,αλλά και οι πρώην Αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας ,σιωπούν εκκωφαντικά .
Κανένας τέτοιος θεσμός ηγητόρων δεν βγήκε μπροστά, εφτά χρόνια τώρα, όχι για να παραγκωνίσει τους πολιτικούς και να αμφισβητήσει τους όρους (έστω και δόλια στρεβλωμένους) της δημοκρατίας μας, αλλά μόνο για να γίνει η φωνή του οδυνόμενου κοινωνικού σώματος, η έκφραση της αξιοπρέπειας των Ελλήνων. Όλοι όσοι σήμερα σιωπούν, ενώ θα μπορούσε να έχει απήχηση η φωνή τους, να γίνει βάλσαμο στην ψυχή του κάθε Έλληνα ,ενδεχομένως και ποτάμι ,που θα παρασύρει αυτή την " μουντάδα " που σκεπάζει την Πατρίδα μας και θα φέρε την άνοιξη και το χαμόγελο στονΈλληνα, εχουν χρέος να αναλάβουν της ευθύνες τους απέναντι στην κοινωνία ,που τους έταξε μπροστάρηδες . Δεν είναι πατριωτικό , ενδεχομενως , ορισμένοι να αναζητούμε από το πολιτικό σύστημα μια θέση βουλευτού ,η μια κρατική θέση έναντι της σιωπής μας .
Εδω θα πρέπει να επισημανθεί ότι, χωρίς αμφιβολία, την Ιστορία των εθνών ,των κοινωνιών την γράφουν οι ηγέτες, καθώς σύμφωνα και με τον Ξενοφώντα «άνευ αρχόντων ουδέν αν ούτε καλόν ούτε αγαθόν γένοιτο». Οι ηγέτες προπορεύονται, μελετούν, σχεδιάζουν, καθοδηγούν, κατευθύνουν και εμψυχώνουν. Οι λαοί ακολουθούν τους ικανούς ηγέτες της κοινωνιας, που τους εξασφαλίζουν ότι θα τους βγάλουν με ασφάλεια από δύσκολες καταστάσεις, αναδεικνύοντας παράλληλα τις δημιουργικές δυνάμεις που κρύβουν μέσα τους.
Η χάραξη προσανατολισμών σε μια κοινωνία , για να είναι εφικτή , πρέπει απ' τη μια να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και απ' την άλλη πρέπει να είναι πειστική. Γι' αυτό οι " μπροσταρηδες " , οι ηγέτες με όποιο τρόπο και αν προσπαθήσουν να καθοδη­γήσουν την κοινωνία, αν δε συμβάλουν και με το προσωπικό τους παράδειγμα, θα αποτύχουν. Η συμφωνία λόγων και έργων είναι αναγκαία για να γίνει ο λόγος τους πειστικός. Η καλλιέργεια , για παράδειγμα, της φιλοπατρίας στους πολίτες είναι εφικτή, όταν οι ίδιοι συμμετέχουν ενεργά σε εθνικούς αγώνες. Η διαμόρφωση, επίσης, δημοκρατικής συνείδησης στους πολίτες προϋποθέτει έμπρακτη απόδειξη ύπαρξης της στους διδάσκοντες αυτήν. Ο συμβουλευτικός τρόπος καθοδήγησης της κοινωνίας ελάχιστα είναι αποτελεσματικός- είναι ανάγκη να συνοδεύεται και από αντίστοιχες πράξεις.
Το γεγονός ότι πολλοί σήμερα προσβλέπουν στη δραστηριοποίηση των πνευματικών ανθρώπων της χωρας προκειμένου να διαμορφωθούν ελπιδοφόρες , συνθήκες για το μέλλον της κοινωνιας δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της ύπαρξης πολλών προβλημάτων και της κρισης που μαστίζει την χωρα , αλλά και του γεγονότος ότι είναι εμφανής η απουσία τους. Ενώ ζούμε σε μια εκρηκτική εποχή από πλευράς εξελίξεων, οι άνθρωποι εκείνοι που καθόριζαν στο παρελθόν και τις εξελίξεις και τον προσανατολισμό γενικότερα της κοινωνίας, σήμερα δεν υπάρχουν ή απέχουν. Ο έντονος καταναλωτισμός και ατομισμός της εποχής μας έχει παρασύρει τους πάντες. Η τέχνη στη μεγάλη της πλειοψηφία έχει εμπορευματοποιηθεί, η επιστήμη τέθηκε στην υπηρεσία του οικονομικού και πολιτικού ανταγωνισμού. Οι ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις ανθρώπων του πνεύματος αδυνατούν στην πράξη να ασκήσουν το ρόλο τους. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στο Βωμό της ακροαματικότητας και θεαματικότητας αρνούνται να προβάλλουν το ποιοτικό έργο τους και τις θέσεις τους. Για να προβληθεί κάτι πρέπει να έχει το στοιχείο της πρόκλησης, του αιφνιδιασμού, του τραγικού, του απίθανου, του περίεργου. Έτσι άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν πολλά στην κοινωνία μένουν στην αφάνεια και τα προβλήματα κλιμακώνονται.
Η παραπάνω, βέβαια, πραγματικότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ακυρώσει τις ελπίδες της κοινωνιας . Οι άνθρωποι εκείνοι που μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο "μπροστάρη " , ηγέτη στην εποχή μας είναι πολλοί και ειναι βέβαιο οτι , στην χωρα μας οι συνθηκες ωρίμασαν πλεον ,ώστε η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ .........