ΤΑ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Οι μεγάλες πυρκαϊές που εκδηλώθηκαν τις τελευταίες μέρες στην χώρα μας αναδεικνύουν πάλι ένα μείζον θέμα στην πολιτική ζωή του τόπου.
Η αντιπολίτευση κλαίει με κροκοδείλια δάκρυα για τις καταστροφές ενώ στα κομματικά γραφεία εύχονται να καεί το σύμπαν για να πέσει η κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση υποβαθμίζει την καταστροφή και ψάχνει κάποιον για να φορτώσει τις ευθύνες, υπαινισσόμενη οργανωμένο σχέδιο για να πέσει.

Εάν πραγματικά νοιαζόντουσαν για τα όσα καταστροφικά
συμβαίνουν, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα είχαν δουλέψει σκληρά για να τα αποτρέψουν και ακόμη καλύτερα θα είχαν συνεργασθεί (πριν και τώρα), για να μην συμβούν οι καταστροφές, για να ενισχύσουν τον κρατικό μηχανισμό και για να δημιουργήσουν ένα διαχρονικά αποτελεσματικό σύστημα αποτροπής πρόληψης και αντιμετώπισης.
Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν ακούμε κάποια ρεαλιστική πρόταση βελτίωσης από την αντιπολίτευση αλλά ούτε και από τα λοιπά κοινοβουλευτικά κόμματα.
Εξ ίσου μεγάλες είναι ευθύνες και η αναποτελεσματικότητα των περιφερειακών και τοπικών αρχών σε όλα τα στάδια προετοιμασίας πρόληψης και αντιμετώπισης.
Ακόμη μεγαλύτερες όμως είναι οι ευθύνες όσων συμμετέχουν στο πελατειακό πολιτικό σύστημα, μέσα από το οποίο προωθούνται ανίκανοι για να διαχειριστούν ζητήματα μεγαλύτερα από το ειδικό τους βάρος (σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και ΜΜΕ).
Τι κοινό υπάρχει σε όλα αυτά;
Μα φυσικά τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν όλοι και η αποποίηση ευθυνών, με φόντο τις φωτιές που άναψαν.