Κώστα Δημ Χρονόπουλου *
-Πενήντα -50- χρόνια /μισός αιώνας δυστυχώς.
Μαθημένος σε τραγωδίες ο Ελληνισμός.
Παθός , αλλά και μαθός (!),
δεν εννοεί να αποφύγει τα λάθη … παραδοσιακώς.
- Είθισται (πάντα;) να φταίνε οι άλλοι, οι εχθροί,
οι ύπουλοι, οι επίβουλοι , οι μισητοί.
Η Ιστορία είναι βέβαια δεδομένη, γνωστή ,
μόνο που κάποτε θα πρέπει να γίνουμε πιο συνετοί.
- Δεν θεωρώ πως θα προσφέρει κάτι ετούτη τη στιγμή,
ότι θα εξυπηρετούσε μια –αχρείαστη – ιστορική αναδρομή,
που θα θύμιζε τα λάθη (μας) τα μεγάλα δηλαδή ,
εκείνα που επανειλημμένα έχουν επισημανθεί.
- Ας σταθούμε μόνον στα τωρινά που (εξακολουθούν) να μας πονάνε.
Πενήντα χρόνια αβεβαιότητας και κατοχής , πως άραγε περνάνε; .
Χρόνια πόνου , θλίψης, αγνοούμενων , διχασμού του Νησιού που δεν ξεχνάμε.
Τι άραγε περιμένει ο Ελληνισμός από τους ηγετίσκους της Ε.Ε που κυβερνάνε;.
- Είναι ανώφελο να συνεχίσουμε τους «φίλους» Τούρκους να καταριόμαστε.
Όσο το κάνουμε , τόσο σημαίνει πως ανόητα και ανιστόρητα συμπεριφερόμαστε.
Η Τουρκία ήταν , είναι και θα είναι ε χ θ ρ ι κ ή χώρα, να το θυμόμαστε.
Αυτά για να μην – αφελώς- παρασυρόμαστε.
- Το Τουρκικό γονιδίωμα δεν αλλάζει , όπως και το Ελληνικό.
Οι περιστασιακές υφέσεις /ειρηνικά διαστήματα δεν προοιωνίζονται κάτι θετικό.
Είναι μέγιστη /ασύγγνωστη πλάνη να το λησμονούμε αυτό,
αν δεν επιθυμούμε να βαδίζουμε σε έδαφος επικίνδυνο , σαθρό.
- Πενήντα χρόνια αβάσταχτα, δακρύων , πότε περάσανε;
Πως περάσανε, πόσο μας πονέσανε, πόσο μας γεράσανε;
Πόσο ανεύθυνα, ανάλγητα , παχυδερμικά οι «φίλοι» δυτικοί μας συμπεριφερθήκανε;.
Τόσο που μισό αιώνα μετά οι Τούρκοι μας θυμήσανε:
- Πως τώρα πιά, μετά τόσες δεκαετίες, νομιμοποιούνται … δικαιωματικά
να επικαλεστούν τη …χρησικτησία του εισβολέα που κατακτά (!).
Ζητούν να γίνουν /αναγνωριστούν δύο κράτη ξεχωριστά,
ώστε να διευθετηθεί /επιλυθεί το Κυπριακό … «ειρηνικά» !!!.
- Αφόρητος κυνισμός –τουρκισμός που κανείς δεν μπορεί να ανεχτεί.
Αντί συγγνώμης και συναίνεσης ώστε το ψήφισμα του ΟΗΕ να εφαρμοστεί,
και διζωνική , δικοινωτική Ομοσπονδία στην Μεγαλόνησο να καθοριστεί.
Οι θλιβεροί μεμέτηδες δέχονται να συζητήσουν, μόνο κάτω από την προϋπόθεση , τη διαχωριστική !.
- Αλήθεια υπάρχουν άραγε τόσο αφελείς ΈλληνοΚύπριοι και Ελλαδίτες πολιτικοί
που θα θελήσουν να συζητήσουν πάνω στην βάση αυτή;.
Το θεωρώ εξωπραγματικό , κάτι που και ως ιδέα απωθεί.
Η λύση συνεπώς είναι μία και μονοδρομική:
- Συνέχιση των προσπαθειών (Κύπρου και Ελλάδας) σε κατεύθυνση διαφορετική.
Τέρμα οι συνομιλίες και οι «αλληλοκατανοήσεις» καθώς και η «φιλία» η Ελληνοτουρκική.
Σε ότι αφορά στο Κυπριακό , δεν χωρούν ούτε συμβιβασμοί , ούτε εναγκαλισμοί.
Διεκδίκηση –με σύμμαχο και την Ε.Ε- μέχρις ότου ο στόχος επιτευχθεί !.
- Πενήντα χρόνια ΕλληνοΚυπριακού δράματος συναπτά.
Πενήντα χρόνια τουρκικής εισβολής και κατοχής αποτροπιαστικά .
Πενήντα χρόνια αγνόησης των ψηφισμάτων του Σ.Α και ΟΗΕ , ντροπιαστικά.
Πενήντα χρόνια (αυτό) απαξίωσης της … «πολιτισμένης Δύσης» που συμπεριφέρεται υποκριτικά /αηδιαστικά !!!.
- Δεν νοείται να στηρίζει η Ε.Ε την Ουκρανία και για την Κύπρο να αδιαφορεί.
Να μην νοιάζεται για την Κατοχή κράτους μέλους της δηλαδή.
Είναι ντροπή /όνειδος η συνέχιση του Κυπριακού η δραματική,
πολλώ μάλλον που υπάρχουν ψηφίσματα του Σ.Α και του ΟΗΕ σαφή.
- Αλήθεια ακούσατε κάποια διαμαρτυρία της Ε.Ε για την φιέστα την τουρκική;.
Πόση αναισθησία , πόση πώρωση, άραγε διακατέχει την Ένωση την Ευρωπαϊκή;.
Πάλι καλά που δεν έστειλε και εκπρόσωπο της να παραστεί (!).
Αρκέστηκε να παρακολουθεί , με τακτική … π ο ν τ ι ο π ι λ α τ ι κ ή !.
- Ελλάδα και Κύπρος , οφείλουν να εκμεταλλευτούν το Ουκρανικό ως ευκαιρία μοναδική.
Το έχω ξαναγράψει και επιμένω, πως αν η ευκαιρία αυτή χαθεί,
θα ξανασυζητάμε –όσοι θα ζούμε – για άλλη μια ευκαιρία που έχει απολεσθεί,
παρά τα όσα λάθη , παραλείψεις μας που έχουν προηγηθεί.
- Τι έφταιξε , ποιοι ευθύνονται, πόσοι υπήρξαν ατυχείς χειρισμοί. Το πώς οι Τούρκοι κατάλαβαν με ρεσάλτο το Νησί.
Πως αντιμετωπίστηκε η εισβολή,
πως το «σχέδιο Ανάν» είχε αντιμετωπιστεί.
- Τώρα , ό,τι έγινε έγινε και δεν υπάρχει επιστροφή.
Ούτε γίνεται η «υπερηφάνεια για την ειρηνευτική Τουρκική επέμβαση» να υιοθετηθεί.
Επιβάλλεται να αναδείξουμε στα ευρωπαϊκά και τα διεθνή φόρα την θρασύτητα την Τουρκική.
Στο κυπριακό –του λοιπού – μηδενική ανοχή !!!!.
- Η Τουρκία θα πρέπει –επιτέλους- να κατανοήσει πως δεν είναι η εισβολή και διατήρηση στρατού κατοχής, αποδεκτή.
Ακόμη πως δεν νομιμοποιείται να γιορτάζει και να κομπορρημονεί,
επειδή εφαρμόζει –καθ’ έξιν – του Αττίλα την πρακτική,
αν φυσικά δεν θέλει τελικά να περιθωριοποιηθεί.
- Η Ελλάδα , η οποία στήριξε (και συνεχίζει) σε υπερβολικό βαθμό,
ως σύμμαχος και εταίρος της Δύσης, το Ουκρανικό ,
θα πρέπει να είναι ανένδοτη και απαιτητική , στο Κυπριακό.
Αν δεν επιλυθεί τώρα το Κυπριακό , θα χαθεί ευκαιρία μοναδική,
που θα προεξοφλήσει /προδικάσει της Μεγαλονήσου τον διαχωρισμό.
- Σημειωτέον ότι αυτή η εθνική προσπάθεια θα πρέπει από όλους : φορείς , κόμματα, πολιτικούς να στηριχτεί.
Είναι ανεπίτρεπτη κάθε πολιτικάντικη διαφοροποίηση κομματική.
Εκτός και αν ευελπιστούμε το Κυπριακό (μετά από κάποιες δεκαετίες) να … ξανασυζητηθεί (!).
Πάντως «οι καιροί ου μενετοί».
Ιατρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου