
Στις περιπτώσεις λοιπόν που εξιχνιάζεται η δράση μιας ληστρικής συμμορίας και οι δράστες συλλαμβάνονται μετά τη δίκη τους καλούνται οι παθόντες – τα θύματα των ληστειών να τους αναγνωρίσουν. Αν οι ληστείες είναι πολλές, οι αστυνομικοί θεωρούν εκ των προτέρων δεδομένο, το ότι οι κακοποιοί έχουν «σπρώξει» σε συνεργούς τους μεγάλο όγκο των κλοπιμαίων. Τι γίνεται όμως με τα υπόλοιπα- αυτά που… σώζονται; Αυτά, αν οι κάτοχοι τους δεν βρεθούν με την πρώτη… κλήση, τα πολύτιμα αντικείμενα, σχηματίζουν σωρό στα… αζήτητα των υπογείων του δημοσίου. Για αυτό δεν έχει ευθύνη η αστυνομία καθώς, οι αστυνομικοί απλώς ακολουθούν ένα από χρόνια θεσμοθετημένο πρωτόκολλο. Μιλάμε όμως για «αζήτητα» και «ορφανά» τιμαλφή, κοσμήματα, πολύτιμα αντικείμενα, ακριβές ηλεκτρικές συσκευές και σύγχρονο εξοπλισμό γραφείων , κατοικιών και άλλα που η αξία τους μετριέται, σύμφωνα με εκτιμήσεις , σε εκατομμύρια ως και δισεκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα, δε, με πληροφορίες του «Π» ακόμη κι αν κάποιος από τους παθόντες, ιδιοκτήτες, ενός αντικειμένου ή μέρους αυτού του θησαυρού, του παραχωμένου στα υπόγεια του Ταμείου Παρακαταθηκών και δανείων, ενδιαφερθεί για την αναγνώριση ενός από τα απολεσθέντα δεν έχει πρόσβαση σε αυτά, καθώς πολύ δύσκολα – και μόνον με «δόντι», όπως λένε στο «Π» καλά γνωρίζοντες – του επιτρέπεται να προχωρήσει στη διαδικασία αναζήτησης των αντικειμένων του. Ορισμένοι δε θέτουν το ερώτημα, αν κάποιοι … «ποντικοί» των υπογείων καρπώνονται τον αμύθητο – και αζήτητο – θησαυρό …Πηγή: www.paraskhnio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου