Η σημερινή κυβέρνηση αυτοαναιρεί τη δημοκρατία:

Του πολίτη Π. Παπαγαρυφάλλου

Όχι μόνο γιατί παραβιάζει διαρκώς το Σύνταγμα και τα όσα άλλα αποτρόπαια και κακόμορφα διαπράττει σε βάρος της πατρίδας και του λαού της, αλλά κυρίως γιατί καταλύει τη θεμελιώδη αριστοτελική έννοια και ουσία της όπως την προσδιόρισε ο Αριστοτέλης ως και όπως αυτό έγινε δεκτό από ΟΛΑ τα πολιτεύματα του σύγχρονου κόσμου.

Τι είπε ο Σταγειρίτης φιλόσοφος:

«πραγματική δημοκρατία είναι όταν κατέχουν την εξουσία οι ελεύθεροι και φτωχοί που είναι περισσότεροι»

(«πολιτικά IV, 1290).

Μ’ αυτή την αριστοτελική θέση αρχίζει ο Γερμανός καθηγητής της πολιτικής επιστήμης M. Schmidt την περισπούδαστη διαπραγμάτευση του ογκώδους έργου του: «Θεωρίες της Δημοκρατίας». (εκδ. «Σαββάλας», Αθήνα 2000).

Στη συνέχεια γράφει: «Τα παραπάνω χρειάζονται επεξήγηση. «Ελεύθεροι» είναι οι πολίτες με πλήρη δικαιώματα, δεν ανήκουν

σε κανέναν και καθορίζουν οι ίδιοι τον τρόπο της ζωής τους». (βλ. σελ. 27).

Συνεπώς, πραγματικά και εννοιολογικά το θεμελιώδες χαρακτηριστικό λειτουργικό στοιχείο της δημοκρατίας είναι όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και η δυνατότητα να «καθορίζουν οι πολίτες τον τρόπο της ζωής τους» παρακάμπτοντας το επίσης χυδαίο φαινόμενο των κοπριτών – ψηφοφόρων, που δεν ανήκουν στον εαυτό τους αλλά είναι αιχμάλωτοι των νταβατζήδων βουλευτών που τους διορίζουν, θέτω τούτο το αμείλικτο και θεμελιώδες ερώτημα: Όταν νομοθετεί και αποφασίζει η Τρόικα για «τον τρόπο ζωής» των Ελλήνων, μπορεί να γίνεται λόγος περί δημοκρατίας στην Ελλάδα;

Αυτό και μόνο το γεγονός δεν οδηγεί στην απεμπόληση της λαϊκής κυριαρχίας και άρα στην αυτοαναίρεση της δημοκρατίας;

Βέβαια υπάρχουν πολλοί που επειδή αρνούνται την ιδιότητα του ελευθέρου πολίτη λένε: «και τι να κάνουμε;».

Απαντώ: Από κοπρίτες γίνετε πολίτες ελεύθεροι. Είναι δύσκολη υπόθεση, αλλά άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Όμως το τι  σημαίνει αυτή η υπέροχη πολιτειολογική και πολιτική ιδιότητα δεν επαρκεί ο χώρος να την αναλύσω. (βλ. Τα κείμενά μου: « Η Ελλάδα χωρίς πολίτες» στα «πολιτικά θέματα» από 15 Μαΐου έως και τις 26 Ιουνίου 1992 και το κείμενό μου:» Γιατί απέτυχαν οι κινήσεις πολιτών», στο έργο μου: «κριτικά κείμενα», εκδ. «Πελασγός». Ι. Γιαννακένας – Αθήνα 2012, σελ. 11-35).

Στα κείμενα αυτά υπάρχει και το τι σημαίνει: «Γίνομαι πολίτης». Αν όχι, θα παραμείνουμε στη μόνιμη κατάσταση της εθελοδουλείας, της οποίας μία μορφή είναι «Ο Επαναστατημένος άνθρωπος», Αθήνα 1971) και το γεγονός ότι κατά κανόνα οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν τους φτωχούς, όπως διαπίστωνε ο Πλάτων στην «πολιτεία» του και όπως έλεγε ο κοινωνικός ψυχαναλυτής E. Φρομ (1900-1980), γράφοντας: «Ο άνθρωπος λατρεύει τη δύναμη» (βλ. «Υγιείς Κοινωνία», εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα 1973, σελ. 419), ενώ ο Γάλλος νομπελίστας Α. Καμπύ, μιλώντας για τη ροπή αυτή του ανθρώπου θα τη χαρακτηρίσει ως «ιστορική φρενίτιδα».

Ο γράφων, αντιτασσόμενος σ’ αυτή την ανθρώπινη αδυναμία την καταπολέμησε και με ένα κείμενό του, το οποίο είχε τον τίτλο: «Οι χορτάτοι μιλούν για τους νηστικούς» («πολιτικά θέματα», 23-05-2003).

Όμως, πολλές φορές, όπως αποδεικνύουν και τα γεγονότα, οι νηστικοί, όταν αρπάζουν την εξουσία, πέφτουν σαν μαύρα κοράκια στα Δημόσια ταμεία και στις μίζες!

Συνεπώς: Θα μιλάμε διαρκώς για τη δημοκρατία και θα κοροϊδεύει ο ένας τον άλλο, προσπαθώντας να τον εξαπατήσει, να του κλέψει την ψήφο και στη συνέχεια ό,τι άλλο μπορέσει.

Ελλάς ελλήνων Χριστιανών!