Οι απελπισμένοι Πολεμιστές του Σώρρα. Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

 

Καταδικάστηκε ο Σώρρας σε κάθειρξη οκτώ ετών χωρίς δυνατότητα αναστολής. Μην βιαστείτε να πανηγυρίσετε για το ότι ξεσκεπάστηκε οριστικά και αμετάκλητα ένας πολιτικός απατεώνας που εκμεταλλευόταν τα θυμικά ένστικτα μιας μερίδας συμπολιτών μας και με πρακτικές κλειστής, θρησκευτικής αίρεσης... (όρκους και λοιπές τελετουργίες) τους αποσπούσε μικροποσά επικαλούμενος την επερχόμενη Γη της Επαγγελίας με διαγραφή δημόσιων και ιδιωτικών χρεών.  Το αδίκημα για το οποίο βρέθηκε ένοχος δεν έχει να κάνει με την πολιτική δράση του. Ως άλλος Αλ Καπόνε δεν θα συλληφθεί (αν και όταν συμβεί αυτό!) για τα αδικήματα που του αναλογούν. Κανείς δεν τον έχει μηνύσει για εξαπάτηση. Το κράτος ή η δικαιοσύνη δεν έχουν ασκήσει το δικαίωμα αυτεπάγγελτης δίωξης. Μια ξεχασμένη ιστορία για την πολλαπλή πώληση ενός αυτοκινήτου χωρίς εξουσιοδοτήσεις αφορά το όλο θέμα και τίποτε παραπάνω!  Ο Σώρρας αφέθηκε ανενόχλητος τα τελευταία χρόνια να περιφέρει τις ευφάνταστες θεωρίες του για τα υπερόπλα και τις ανύπαρκτες καταθέσεις σε ξένες τράπεζες (το ότι τοποθετείς κάπου ένα ομόλογο χωρίς πραγματική αξία δεν σημαίνει ότι διαθέτει κάποια υλική ανταπόκριση!). Μέσα στο κλίμα κατεδαφιστικής απογοήτευσης και οργής για το πολιτικό σύστημα ποδοπάτησε τις ελπίδες των ευκολόπιστων και τους έδωσε κίνητρο αντίδρασης και ακόμη μεγαλύτερης απόσπασης από τον ρεαλισμό.  Κατόπιν εορτής, –κι αφού είχε υπάρξει δικαστική απόφαση που χωρίς να έχει ελέγξει σε τι ανταποκρίνεται η υποτιθέμενη κατάθεση των 600 δισ., αν δηλαδή το περιβόητο ομόλογο διαθέτει κάποια αγοραστική αξία, δημιουργώντας την εντύπωση της δικαίωσης-,  επιχείρησαν εσπευσμένα, με το άγχος του αποτυχημένου να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Ανέδειξαν μια παλιά υπόθεση για την όποια ορθώς διώκεται αλλά το γεγονός ότι δεν έχει αγγιχθεί ο πυρήνας της δημόσιας παρουσίας του αφήνει τους ακολούθους του με το αίσθημα της… πολιτικής δίωξης.  Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι απελπισμένοι Πολεμιστές του Αρτέμη Σώρρα με τον συμπαντικό όρκο της… Οι απελπισμένοι Πολεμιστές του Σώρρα με τον συμπαντικό όρκο της… αυτοδιάλυσης δεν θα πτοηθούν. Ίσα ίσα που θα ριζοσπαστικοποηθούν ακόμη περισσότερο στολίζοντας τον αρχηγό και τους εαυτούς τους με το περίβλημα του διωκόμενου, του… αντιστασιακού, του αγωνιστή. Αν κάποιοι ελπίζουν ότι η καταδίκη και η φυλάκιση Σώρρα θα καταλαγιάσουν το πάθος τους μάλλον είναι γελασμένοι και δεν έχουν κατανοήσει το πάθος της ιδεολογικής παράνοιας που κουβαλά το όλο φαινόμενο.  Η περίπτωση Σώρρα ήταν η έσχατη καταφυγή για την υπόθαλψη των πιο αλλοπρόσαλλων, φοβικών και συνάμα εγωκεντρικών στοιχείων του Έλληνα που αναζητεί τον ένα εχθρό μετά τον άλλον, την μια δυσοίωνη συνωμοσία μετά την άλλη. Η καταδίκη του πρωτεργάτη και σωτήρα τους μόνο ανασχετικά δεν θα λειτουργήσει. Η ασταθής και επιρρεπής στην υπερβολή ψυχοσύνθεση τους θα πρέπει να μας προετοιμάζει για απρόβλεπτες αντιδράσεις που εύχομαι να μείνουν στον επίπεδο της γραφικότητας, όπως μια συγκέντρωση-παράσταση στο Σύνταγμα, και τίποτα παραπάνω…