Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος
Οι πλειστηριασμοί ακινήτων,
έχουν θορυβήσει πολύ κόσμο τελευταία, μια και για ένα δάνειο κινδυνεύεις να
χάσεις το σπίτι σου ή ακόμη και το όποιο ακίνητό σου. Μια συνηθισμένη αντίδραση
που ακούγεται είναι ότι, «αφού πήρες
δάνειο, δεν πρέπει να το αποπληρώσεις;». Ε, όχι, δεν πρέπει!!! Όσο και αν
ακούγεται περίεργο ή λανθασμένο, να εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Πρώτον. Όταν
πήρες το δάνειο οι οικονομικές συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές και ήσουν
βέβαιος ότι δεν είχες κανένα πρόβλημα να το αποπληρώνεις κανονικά. Δεύτερον. Οι απολαβές ή τα κέρδη σου από μια
επιχείρηση, μειώθηκαν δραστικά, στους μισθούς και κυρίως στις συντάξεις, που κατακρεουργήθηκαν
με νόμο. Έτσι οι μισθοί, για
όσους εργάζονται ακόμη, και οι συντάξεις, έχουν
μειωθεί περισσότερο από 50% και αν υπολογίσεις και τις αυξήσεις των βασικών
ειδών διαβίωσης, με ΦΠΑ εκτοξευμένο στο 24%, τις αυξήσεις εισφορών και φόρων,
τότε εύκολα ανεβαίνεις στο 70% μείωσης των απολαβών σου, χωρίς καμιά δική
σου ευθύνη. Οι επιχειρηματίες επίσης, για όσους δεν έκλεισαν ήδη, λόγω αγοραστικής
αδυναμίας των πολιτών, έχουν μειωθεί τα κέρδη τους δραματικά, για όσους έχουν
ακόμη κέρδη. Όλα αυτά τα τόσο δυσάρεστα οικονομικά αποτελέσματα, χωρίς
ευθύνη κανενός από τους υποφέροντες. Αυτή είναι η μία πλευρά του
προβλήματος, που ένα υπεύθυνο και ενδιαφερόμενο για τους πολίτες του κράτος,
δεν έχει το δικαίωμα να αγνοεί.
Οι
Τράπεζες τι φταίνε; Θα έλεγε
κάποιος που δεν γνώριζε τι συμβαίνει σε αυτή την κοινωνία και πως λειτουργεί το
όλο σύστημα. Οι Τράπεζες, στις οποίες χρωστάμε τα δάνεια, υπέστησαν και αυτές
τις συνέπειες της οικονομικής αυτής κρίσης. Όμως, επειδή χωρίς Τράπεζες δεν
λειτουργεί η οικονομία, χρειάστηκε να «ανακεφαλαιοποιηθούν» , όπως είναι
γνωστό, και όχι μόνο μια φορά. Δηλαδή το ελληνικό κράτος, δια της κυβέρνησης,
κατέβαλε στις Τράπεζες μεγάλα ποσά από τα δανεικά που πήρε μέσω των Μνημονίων, για
να δύνανται να λειτουργούν. Τα δάνεια αυτά, μαζί με τα άλλα μεγάλα δάνεια που
πήρε η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τόσο τα ανεξέλεγκτα έξοδα του κράτους,
όσο και για την, αποπληρωμή των
ληξιπρόθεσμων δόσεων των άλλων δανείων, είναι ο λόγος που η κυβέρνηση, κατέφυγε
στη μειώσει μισθών, συντάξεων και όποιας άλλης παροχής, αλλά και στην αύξηση
των φόρων και παντός είδους κρατήσεων, και έτσι ο ταλαίπωρος πολίτης να
αδυνατεί πλέον να αποπληρώσει το δάνειό του.
Το κράτος
λοιπόν, δια της κυβέρνησης, οφείλει να λάβει
υπόψη του όλα τα πιο πάνω και να προστατεύσει τους πολίτες του, που είναι ο
κύριος σκοπός ύπαρξής μιας κυβέρνησης. Από τη στιγμή λοιπόν που ο πολίτης δεν
ευθύνεται για την αδυναμία αποπληρωμής του δανείου και συγχρόνως οι Τράπεζες
που τη ζητούν, έχουν λάβει μεγάλα κεφάλαια από το κράτος, ποσά τα οποία
καλείται να τα καλύψει ο καημένος ο πολίτης δια των φόρων κυρίως, η κυβέρνηση
έχει υποχρέωση να προστατεύσει τους πολίτες της, νομοθετώντας την μείωση των
δανείων των πολιτών, τουλάχιστον κατά το ποσοστό μείωσης των απολαβών
τους, δηλαδή κατά 70%. Επειδή όλοι οι πολίτες υπέστησαν τις πιο πάνω
μειώσεις των απολαβών τους, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, και επειδή κανείς
πολίτης δεν ευθύνεται, άρα όλοι είναι θύματα και όλοι δικαιούνται της μείωσης
του υπολοίπου χρωστούμενου κατά 70%.
Ας μη
θεωρηθεί υπερβολή, διότι
γνωρίζουμε πλέον ότι τα λεγόμενα funds, τα ξένα αυτά κεφάλαια, αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια
ακόμη και στο 5% της αξίας τους. Άρα το 30% της αξίας τους με το οποίο προτείνω
να αποπληρωθούν από τους υπόχρεους, είναι εξαπλάσιο από αυτό που τελικά θα
αγοραστεί από τους «ξένους». Ευχής έργο θα ήταν ο νόμος να προβλέπει ότι, πριν
ολοκληρωθεί η πώλησή τους στα funds, ο κάθε χρεώστης
πολίτης να έχει το δικαίωμα να το αγοράζει και αυτός με τους ίδιους όρους. Κάτι
τέτοιο όμως θα προϋπέθετε μια δυναμική κυβέρνηση, με τη συναίνεση όλων των
κομμάτων ασφαλώς, που μέχρι τώρα δεν μας έχει δείξει τέτοια στοιχεία. Αν το
δείξει τώρα ή στο εγγύς μέλλον, θα το χειροκροτήσουμε μετά πολλών επαίνων. Για
κάθε μία από τις παραπάνω εναλλακτικές, η κυβέρνηση, εκτός από την ολική
συμπαράσταση των πολιτών της, έχει και ακράδαντα επιχειρήματα και νομικά στοιχεία για να πείσει την
«Τρόϊκα» ή οποιονδήποτε άλλον θα χρειαστεί. Ίδομεν.
Μέχρις
ώρας η κυβέρνησή μας, κομπορρημονεί
για τα πλεονάσματα, τα αιματηρά αυτά πλεονάσματα, αφού προέρχονται από τους
αιματηρούς φόρους, κρατήσεις και περικοπές, οι οποίες είναι αναγκαίες για την
επιβίωση πολλών συμπολιτών, κάτι που δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ, γιατί το
αίμα κάποτε τελειώνει και οι πολίτες αποθνήσκουν. Η κυβέρνηση δεν το έχει αντιληφθεί; Ασφαλώς
και το γνωρίζει, αλλά τότε για ποιο λόγο συνεχίζει την ανάλγητη αυτή πολιτική;
Για δύο λόγους κατά τη γνώμη μου. Πρώτον διότι πράγματι δεν έχει αρκετή
κυβερνητική εμπειρία για να αντιμετωπίσει την δύσκολη αυτή οικονομική κρίση, με
αποτέλεσμα να επιδεινώνεται συνεχώς η κατάσταση από την ημέρα ανάληψης της
εξουσίας, και δεύτερον, η πολιτική που είναι αναγκαία να ακολουθήσει,
έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την πολιτική ιδεολογία της. Βυσσοδομεί κατά των
ιδιωτικών και ελεύθερων πρωτοβουλιών, και βωλοδέρνει να ικανοποιήσει επί μέρους
ιδεοληπτικές περιπτώσεις συντρόφους της, καθώς και με φωνές και κραυγές να
θολώσει την πολιτική ατμόσφαιρα, προσδοκώντας να κερδίσει μέρος των
δυσαρεστημένων ψηφοφόρων της, μέσα από θολούρες και πλήθος ευήκοων μεν,
αναληθών δε στοιχείων και υποσχέσεων.
Συγχρόνως προσδοκά με το χρόνο, να ανατραπεί η δυσαρέσκεια αυτή των πολιτών. Με
αυτήν την τακτική, η εκκρεμότητα και η αβεβαιότητα συνεχίζεται, με συνέπεια να
αυξάνονται τα δημόσια έξοδα, τα οποία αντισταθμίζονται με επί πλέον φόρους ή
κόβοντας υπάρχουσες παροχές. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε περιδίνηση. Ομοιάζει στην
κυριολεξία ωσάν να κυνηγά την ουρά της. Αδιέξοδη πολιτική, αλλά δυστυχώς και
καταστροφική και πρέπει να τελειώσει το γρηγορότερο, για να μην πέσουμε στον
γκρεμό από έναν ομαλό ίσιο δρόμο, που θα μπορούσε εύκολα να αποφύγει!
Ο μόνος δρόμος είναι η ανάπτυξη, με την οποία θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα
αυξηθούν έτσι οι απολαβές των πολιτών, που θα ξοδευθούν για τις ανάγκες τους,
θα κινηθεί έτσι η αγορά, το κράτος θα εισπράξει υγιείς φόρους από τους πολίτες
του, όσο και ΦΠΑ από τις αγορές των προϊόντων. Η ανάπτυξη βεβαίως προκύπτει από
επενδύσεις, τις οποίες οφείλουμε να πετύχουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο, ακόμη και
νομοθετώντας επί πλέον κίνητρα. Για να πετύχουμε όμως επενδύσεις, όπως και η
κυβέρνηση λέει ότι τις θέλει, είναι αποκλειστική ευθύνη και αρμοδιότητά της να
απαλείψει κάθε τρέχον εμπόδιο και κυρίως κάθε ιδεοληπτική αντίληψη που ακυρώνει
τις επενδυτικές προσπάθειες, να διαγράψει κάθε αντικίνητρο που τώρα εμφιλοχωρεί
στην καθημερινότητα, που δηλητηριάζει κάθε σκέψη για επένδυση, και να
δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης, ένα θετικό επενδυτικό κλίμα και τότε
είναι βέβαιο ότι οι επενδυτές θα σπεύσουν και μια νέα αισιόδοξη μέρα θα
ξημερώσει, το χαμόγελο θα επανέλθει στα χείλη των πολιτών και μια καινούργια
ζωή θα αρχίσει, που όλοι θα είναι ικανοποιημένοι και όλα θα βαίνουν καλώς.
Μέχρι να εκκινήσουν οι νέες επενδύσεις, η κυβέρνηση ας ελευθερώσει τις
υπάρχουσες, το αεροδρόμιο και τις σκουριές, οι οποίες, ως μεγάλες, θα
δημιουργήσουν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
Νίκος
Αναγνωστάτος
e-mail: nanagnostatos@gmail.com
Thiakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου