Χρύσα Αβδελλίδου: Ποια είναι η Ελληνίδα ερευνήτρια που το όνομά της δόθηκε σε αστεροειδή

Είναι μέλος της διαστημικής αποστολής της ΝΑSΑ OSIRIS-REx

Η δρ. Χρύσα Αβδελλίδου, είναι μεταδιδάκτορας Πλανητολογίας στο Αστεροσκοπείο της Κυανής Ακτής της Νίκαιας στη νότια Γαλλία και μέλος της διαστημικής αποστολής της ΝΑSΑ OSIRIS-REx, που επισκέφτηκε, μελέτησε και πήρε δείγμα υλικού από τον παραγήινο αστεροειδή Bennu. Πριν από λίγες ημέρες, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση τίμησε τρεις Έλληνες επιστήμονες, δίνοντας το όνομά τους σε τρεις αστεροειδείς.

“Μελετάω τις συγκρούσεις μεταξύ των σωμάτων του Ηλιακού Συστήματος σε διάφορες κλίμακες. Για παράδειγμα, τις συγκρούσεις μεταξύ των αστεροειδών την Κύριας Ζώνης που βρίσκεται μεταξύ των πλανητών ‘Αρη και Δία, τις οικογένειες των αστεροειδών που δημιουργούνται από τα θραύσματα τέτοιων συγκρούσεων, τη μεταφορά των υλικών μέσω των συγκρούσεων σε διάφορες πλανητικές επιφάνειες, αλλά και τις συγκρούσεις μετεωροειδών πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης! ‘Όλα αυτά τα μελετώ με αστρονομικές παρατηρήσεις μέσω τηλεσκοπίων αλλά και πειραματικά στο εργαστήριο! Προσπαθώ δηλαδή να συνδυάσω την παρατήρηση και τα θεωρητικά μοντέλα με το πείραμα.”

Παρόλα αυτά, η δρ. Αβδελλίδου, όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει αρχαιολόγος! Όπως εξομολογείται στο e-loggos.gr, για διάφορους λόγους αλλά κυρίως από την πίεση του “δε θα βρεις δουλειά, όλοι οι αρχαιολόγοι είναι άνεργοι”, αποφάσισε στο Γυμνάσιο ότι θέλει να γίνει αστρονόμος. “Αντί να ψάχνω στη Γη, ψάχνω στο Ηλιακό Συστημα για το τι έγινε στο παρελθόν! ‘Ηξερα πως για να το κάνω έπρεπε να μπω στο τμήμα Φυσικής, όπως κι έκανα, και εκεί επέλεξα την κατεύθυνση της Αστρονομίας. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε ο καθηγητής μου και επιβλέπων της πτυχιακής μου εργασίας, ο αείμνιστος κ. Σειραδάκης. ‘Ηθελα οπωσδήποτε να κάνω την εργασία μου μαζί του! Το θέμα το πρότεινε ο καθηγητής μας ο κ. Τσιγάνης και ήταν πάνω σε αστρονομικές παρατηρήσεις αστεροειδών! ‘Ετσι τυχαία μπήκα στον κλάδο. Δούλεψα την πτυχιακή μου εργασία για περίπου 2 χρόνια με παρατηρήσεις και την παρέδωσα γραμμένη στα αγγλικά μετά από προτροπή του καθηγητή μου. Αυτό με βοήθησε να πάρω στο τέλος των σπουδών μου υποτροφία για διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στη νότια Αγγλία και να συνεχίσω πειραματικά".

Προσπαθώντας να σπάσει κάποια στερεότυπα που θέλουν όσους έχουν φτάσει σε υψηλό επίπεδο σπουδών, να έχουν προηγουμένως διαπρέψει στο Πανεπιστήμιο, η ίδια παραδέχεται ότι δεν ήταν ποτέ άριστη φοιτήτρια. “Για παράδειγμα, δεν τελείωσα τη Σχολή στα 4 χρόνια ούτε με 10! (Φυσικά δεν προτρέπω κανέναν να κάνει το ίδιο!). H μόνη και απλή συμβουλή μου είναι οι μαθητές να στηρίζουν τις επιλογές τους μέχρι τέλους. Να σπουδάσουν και να ειδικευτούν σε αυτό που τους αρέσει και τους γεμίζει κι όχι σε αυτό που αρέσει στους άλλους (ακόμα κι αν είναι οι γονείς αυτοί οι άλλοι) ή αυτό που είναι της μόδας. Νομίζω χρειαζόμαστε χρήσιμους επιστήμονες για το καλό του κοινωνικού συνόλου".

Η ειδικότητά της, για τους περισσότερους είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Αυτομάτως, σκέφτεται κανείς ότι ένας επιστήμονας του επιπέδου της κυρίας Αβδελλίδου, είναι αυτονόητο ότι δραστηριοποιείται στο εξωτερικό. Η ίδια, δηλώνει ότι τόσο εκείνοι, όσο και πολλοί Έλληνες επιστήμονες που βρίσκονται στο εξωτερικό, δεν απαξίωσαν την ελληνική εκπαίδευση και έφυγαν έξω “ελιτίστικα”. “Οι ‘Ελληνες επιστήμονες είναι πολλοί εντός κι εκτός Ελλάδας! Η Πλανητολογία σαν κλάδος υπάρχει στην Ελλάδα φυσικά με σημαντικούς επιστήμονες, ίσως όχι στο ακριβές θέμα που δουλεύω εγώ προσωπικά. Αλλά κοιτάξτε, και στο αστεροσκοπείο που βρίσκομαι τώρα, δεν υπάρχει για παράδειγμα το τηλεσκόπιο που χρησιμοποιώ για τον χαρακτηρισμό της σύστασης των αστεροειδών αλλά ούτε και το εργαστήριο που κάνω τα πειράματα των συγκρούσεων. Ταξιδεύω σε άλλες χώρες για να κάνω την έρευνά μου. Αυτό όμως δεν είναι τροχοπέδη διότι με τις διεθνείς συνεργασίες και τις ευκαιρίες που δίνονται μέσα από χρηματοδοτήσεις ερευνητικών προγραμμάτων θα μπορούσα να κάνω την ίδια ακριβώς δουλειά και από την Ελλάδα, αλλά δεν υπάρχουν αρκετές θέσεις εργασίας. Το βασικό χρόνιο πρόβλημα της χώρας μας, και ο λόγος που πολλοί είμαστε έξω τόσα χρόνια, είναι η συνεχής υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και η τρομερή υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Κάτι για το οποίο παλέψαμε για πολλά χρόνια όντας μαθητές και φοιτητές. Δεν απαξιώσαμε την ελληνική εκπαίδευση και “ελιτίστικα” φύγαμε έξω”.

Θυμάται όμως τον εαυτό της ως παιδί, να παρατηρεί τον έναστρο ουρανό;

“Είμαι από τη Θεσσαλονίκη όπου μεγάλωσα, πήγα σχολείο και ολοκλήρωσα τις προπτυχιακές μου σπουδές στο Αριστοτέλειο. ‘Εφυγα στα 26! Σαν παιδί της πόλης δεν είδα και πολύ έναστρο ουρανό! Η φωτορύπανση δεν με άφησε! Δυστυχώς γίνεται όλο και χειρότερη με ανύπαρκτες μελέτες για σωστή φωταγώγηση και αλόγιστη χρήση LED. Οπότε η επόμενη γενιά πολύ φοβάμαι ότι θα έχει ακόμα μεγαλύτερη άγνοια του ουρανού. Μόνοι μας οι άνθρωποι βάζουμε ταβάνι στους ορίζοντες μας”.

Πηγή: e-loggos.gr