του Ανδρέα Ε. Γεωργιάδη
Το μόνο όνομα που θα μπορούσε να δεχτεί η Ελλάδα, εάν ήθελε να κάνει τον συμβιβασμό να ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές και να αποδεχτεί μια σύνθετη ονομασία είναι το Σλαβομακεδονία –Slavomacedonia.
Γιατί προφέρεται εύκολα, σαν μία λέξη, από όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Γιατί θα μπορούσε με την ίδια λέξη να καθορισθεί η γλώσσα σαν
Σλαβομαδεδονική και όχι μακεδονική, όπως συμφωνήθηκε τώρα!
Γιατί θα μπορούσε με την ίδια λέξη να καθορισθεί ο πολίτης Σλαβομακεδόνας και όχι μακεδόνας, όπως συμφωνήθηκε τώρα!
Γιατί έτσι και μόνο θα ξεχώριζε από την Ελληνική Μακεδονία.
Την λύση αυτή την απέρριψαν οι Σκοπιανοί γιατί δήθεν αντιδρούσαν οι αλβανόφωνοι. Αυτό απεδείχθη μεγάλο ψέμα ή ψεύτικη δικαιολογία, αφού δέχτηκαν και δεν αντέδρασαν -με πρόταση του ίδιου του Ζάεφ- στο Μακεδονία του Ίλιντεν, μία ονομασία που προσδιόριζε ακόμα πιο έντονα το Σλαβικό στοιχείο του κράτους.
Όλα αυτά ηταν τερτίπια που θα επέτρεπαν στο κρατίδιο των Σκοπίων να εξακολουθήσει να ονομάζεται Μακεδονία και οι πολίτες του μακεδόνες, όπως άλλωστε ήδη έγινε αποδεκτό με αυτή την συμφωνία.
Σε ποιο κράτος, μια μειοψηφία ενός έθνους, που έχει εισέλθει σαν μετανάστης σε ένα άλλο έθνος, αυτό των Σλάβων, επιβάλει στο κράτος που μετανάστευσε το όνομα που της αρέσει ;
Το τι ήθελε ή δεν ήθελε μια μειοψηφία μέσα στο κράτος των Σκοπίων, δεν ήταν πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά καθαρά εσωτερικό πρόβλημα των Σκοπίων. Ας το έλυναν μόνοι τους, δεν χρειαζόταν να τους βοηθήσουμε ακόμα και σε αυτό, κάνοντας μια τόσο μεγάλη υποχώρηση!
Ο Τίτο είχε βρει μια έξυπνη ονομασία, αυτη της Γιουγκο-Σλαβίας, δηλαδή των Ενωμένων Σλάβων που η παγκόσμια κοινότητα αποδέχτηκε χωρίς καμία αντίδραση, εφόσον ήταν απλή και εύκολη λέξη που προσδιόριζε το έθνος. Γιατί οι τότε μετανάστες Αλβανοί δεν διαμαρτυρήθηκαν και δέχτηκαν την Σλαβική ιθαγένεια ; Με την ίδια ευκολία θα είχε γίνει αποδεκτή η ονομασία «Σλαβομακεδονία», έτσι όπως άλλωστε την προσδιόρισε ο ίδιος ο πρόεδρός της, ο Κίρο Γκλιγκόροφ, ο οποίος είπε «εμείς είμαστε Σλάβοι και δεν έχουμε καμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο, ήλθαμε στην περιοχή τον 6ο αι. μ.Χ.
Αυτά όμως είναι απλά τερτίπια της άλλης πλευράς, που η ελληνική διπλωματία σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να έχει πέσει στην παγίδα να τα αποδεχθεί και να υποχωρήσει με κίνδυνο να θεωρηθεί τώρα σαν μια εντελώς προδοτική κυβέρνηση.
Το όνομα Σλαβομακεδονία που υποστήριζε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μια σωστή συμβιβαστική λύση, εφόσον η Ελλάδα είχε αποδεχθεί όλα αυτά τα χρόνια το παράγωγο Μακεδονία να υπάρχει στην ονομασία ΦΥΡΟΜ.
Πως λοιπόν η ελληνική αντιπροσωπεία απέρριψε τον έναν και μοναδικό προσδιορισμό που θα έλυνε ουσιαστικά όλα τα διακρατικά προβλήματα ; Αυτή θα μείνει σαν απορία σε ενα αποχαυνωμένο έθνος Ελλήνων που δεν ξέρει ούτε που πάει ούτε που το πάνε οι φίλοι μας.
photo source: arcadiaportal.gr
Το μόνο όνομα που θα μπορούσε να δεχτεί η Ελλάδα, εάν ήθελε να κάνει τον συμβιβασμό να ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές και να αποδεχτεί μια σύνθετη ονομασία είναι το Σλαβομακεδονία –Slavomacedonia.
Γιατί προφέρεται εύκολα, σαν μία λέξη, από όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Γιατί θα μπορούσε με την ίδια λέξη να καθορισθεί η γλώσσα σαν
Σλαβομαδεδονική και όχι μακεδονική, όπως συμφωνήθηκε τώρα!
Γιατί θα μπορούσε με την ίδια λέξη να καθορισθεί ο πολίτης Σλαβομακεδόνας και όχι μακεδόνας, όπως συμφωνήθηκε τώρα!
Γιατί έτσι και μόνο θα ξεχώριζε από την Ελληνική Μακεδονία.
Την λύση αυτή την απέρριψαν οι Σκοπιανοί γιατί δήθεν αντιδρούσαν οι αλβανόφωνοι. Αυτό απεδείχθη μεγάλο ψέμα ή ψεύτικη δικαιολογία, αφού δέχτηκαν και δεν αντέδρασαν -με πρόταση του ίδιου του Ζάεφ- στο Μακεδονία του Ίλιντεν, μία ονομασία που προσδιόριζε ακόμα πιο έντονα το Σλαβικό στοιχείο του κράτους.
Όλα αυτά ηταν τερτίπια που θα επέτρεπαν στο κρατίδιο των Σκοπίων να εξακολουθήσει να ονομάζεται Μακεδονία και οι πολίτες του μακεδόνες, όπως άλλωστε ήδη έγινε αποδεκτό με αυτή την συμφωνία.
Σε ποιο κράτος, μια μειοψηφία ενός έθνους, που έχει εισέλθει σαν μετανάστης σε ένα άλλο έθνος, αυτό των Σλάβων, επιβάλει στο κράτος που μετανάστευσε το όνομα που της αρέσει ;
Το τι ήθελε ή δεν ήθελε μια μειοψηφία μέσα στο κράτος των Σκοπίων, δεν ήταν πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά καθαρά εσωτερικό πρόβλημα των Σκοπίων. Ας το έλυναν μόνοι τους, δεν χρειαζόταν να τους βοηθήσουμε ακόμα και σε αυτό, κάνοντας μια τόσο μεγάλη υποχώρηση!
Ο Τίτο είχε βρει μια έξυπνη ονομασία, αυτη της Γιουγκο-Σλαβίας, δηλαδή των Ενωμένων Σλάβων που η παγκόσμια κοινότητα αποδέχτηκε χωρίς καμία αντίδραση, εφόσον ήταν απλή και εύκολη λέξη που προσδιόριζε το έθνος. Γιατί οι τότε μετανάστες Αλβανοί δεν διαμαρτυρήθηκαν και δέχτηκαν την Σλαβική ιθαγένεια ; Με την ίδια ευκολία θα είχε γίνει αποδεκτή η ονομασία «Σλαβομακεδονία», έτσι όπως άλλωστε την προσδιόρισε ο ίδιος ο πρόεδρός της, ο Κίρο Γκλιγκόροφ, ο οποίος είπε «εμείς είμαστε Σλάβοι και δεν έχουμε καμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο, ήλθαμε στην περιοχή τον 6ο αι. μ.Χ.
Αυτά όμως είναι απλά τερτίπια της άλλης πλευράς, που η ελληνική διπλωματία σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να έχει πέσει στην παγίδα να τα αποδεχθεί και να υποχωρήσει με κίνδυνο να θεωρηθεί τώρα σαν μια εντελώς προδοτική κυβέρνηση.
Το όνομα Σλαβομακεδονία που υποστήριζε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μια σωστή συμβιβαστική λύση, εφόσον η Ελλάδα είχε αποδεχθεί όλα αυτά τα χρόνια το παράγωγο Μακεδονία να υπάρχει στην ονομασία ΦΥΡΟΜ.
Πως λοιπόν η ελληνική αντιπροσωπεία απέρριψε τον έναν και μοναδικό προσδιορισμό που θα έλυνε ουσιαστικά όλα τα διακρατικά προβλήματα ; Αυτή θα μείνει σαν απορία σε ενα αποχαυνωμένο έθνος Ελλήνων που δεν ξέρει ούτε που πάει ούτε που το πάνε οι φίλοι μας.
photo source: arcadiaportal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου