Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018

Στα αποκαΐδια βλέπουμε αυτό που δεν βλέπαμε και αυτό που οφείλαμε να βλέπουμε



Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης


Μια περιδιάβαση της Ιστορίας, δείχνει ότι οι κυβερνήσεις ωραιοποιούν τα επιτεύγματά τους και αποσιωπούν ή υποβαθμίζουν τις αβλεψίες, τις αβελτηρίες και τα λάθη τους.
       Αυτός ο κανόνας ισχύει σε όλες τις εποχές και διατρέχει τη συμπεριφορά των κομμάτων στο αντιπροσωπευτικό μας σύστημα.
       Με ανοχή, η ανωτέρω σύμβαση λειτούργησε, καθώς τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία.
       Έχουμε όμως οριστικά εισέλθει σε μια εποχή ανατροπών όπου ο ηγέτης ίσταται μόνος ενώπιον του πλήθους.
       Επίσης είναι γενικώς παραδεκτό, ότι η Πολιτική είναι εν τέλει υπόθεση απρόβλεπτη και εν πολλοίς παρακινδυνευμένη.
     
  Η άσκησή της είναι πολυπαραγοντική και η ίδια είναι εκτεθειμένη σε πλήθος μη ελεγχόμενων παραγόντων και συνθηκών και δεν κινείται ποτέ γραμμικά, όπως υποθέτουν οι κατά καιρούς ηγήτορες.
       Ιδιαίτερα όταν ασκείται τυχοδιωκτικά, χωρίς αρχές, χωρίς κανόνες και συνέπεια, χωρίς υποτυπωδώς πολιτικά και ιδεολογικά συνεκτικό σχέδιο.
       Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι χαρακτηριστική. Επί των ημερών του η εξίσωση της πολιτικής είναι περισσότερο χαοτική παρά ορθολογική και τα μαθηματικά του χάους της ταιριάζουν απόλυτα.
       Η τραγωδία στο Μάτι, απέδειξε και στον πιο επίμονο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το κόμμα που διοικεί το κράτος από το 2015, δεν διαθέτει συναισθηματική νοημοσύνη του συλλογικού κινδύνου.
       Η πρόδηλη απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών, «ακουμπά» πλέον τον πρωθυπουργό. Σε κάθε περίπτωση η σχέση του πρωθυπουργού με τον κόσμο, έχει κλονιστεί.
       Ο κ. Τσίπρας στήριξε τη δυναμική του στην ικανότητά του να επικοινωνεί και να πείθει το λαό. Τώρα όμως δείχνει να τον φοβάται.
       Αυτό είναι η αρχή του τέλους. Αυτό είναι το τέλος.
       Η κυβέρνηση βρίσκεται χωρίς αμφιβολία σε δεινή θέση. Όλα μοιάζουν να κατέρρευσαν σε ένα βράδυ για την κυβέρνηση.
       Μετά την φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, όλα έχουν αλλάξει για τον κ. Τσίπρα και το κόμμα του. Δεν πείθει, δεν συγκινεί, παρά μόνο εξοργίζει και προκαλεί.
       Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα οι κυβερνητικές, επικοινωνιακού χαρακτήρα, επινοήσεις θέριεψαν αντί να κατευνάσουν την οργή των πολιτών.
       Η επικοινωνιακή διαχείριση που επιχειρεί η κυβέρνηση, προσπαθώντας απεγνωσμένα να αποσείσει από πάνω της τις ευθύνες που της αναλογούν για την τραγωδία στο Μάτι, απέτυχε παταγωδώς.
       Όπως φαίνεται όμως, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κατασκευάσει αφηγήματα, προκειμένου να πείσει ότι αυτή και μαζί της ο λαός είναι στόχοι σκοτεινών δυνάμεων.
       Το αποτέλεσμα δεν δείχνει να την δικαιώνει, είτε γιατί ο κ. Τσίπρας έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της γοητείας του, είτε γιατί ο κόσμος έχει κορεστεί από ψέματα, αυταπάτες, ανεπάρκεια και αλαζονεία, είτε γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ανθρώπινες απώλειες και η καταστροφή ξεπέρασαν τα όρια της συλλογικής αντοχής.
       Να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για το μακελειό. Αλλά πιο σημαντικό είναι να γνωρίζει κάθε πολιτικός και κάθε κρατικός λειτουργός, ότι θα πληρώσει για τις όποιες παραλήψεις, για την πολιτική δειλία και για την αδιαφορία που δολοφονούν ανθρώπους.
       Αλλά ούτε μια συγνώμη. Ούτε μια παραίτηση.
       Κανείς υπουργός, υφυπουργός, περιφερειάρχης, δήμαρχος, αστυνομικός διευθυντής, επικεφαλής της Πυροσβεστικής ή του Λιμενικού, δεν αισθάνεται ότι έχει κάποια μικρή ή μεγάλη ευθύνη για την καταστροφή.
       Η κυβέρνηση, αυτή τη δύσκολη ώρα,  κρύφτηκε αρχικά και μετά επιχείρησε να πείσει ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα.
       Όμως, είναι πέρα από βέβαιο ότι ήξεραν.
        Γνώριζαν από νωρίς ότι υπήρχαν νεκροί. Η καταστροφή ήταν εκτεταμένη και όλα συνηγορούσαν σε μια ασύλληπτη τραγωδία. Όλες οι μαρτυρίες το αποδεικνύουν.
       Καθυστερημένα και υπό την πίεση της γενικής κατακραυγής, ο πρωθυπουργός ανάλαβε την πολιτική ευθύνη.
       Ωστόσο, μετά τους δεκάδες ανθρώπους  που κάηκαν ή πνίγηκαν ή αγνοούνται στο Μάτι, ράγισε το γυαλί, χάθηκε η αθωότητα που τόσο διαφήμιζε ο κ. Τσίπρας, έδυσε το άστρο του.
       Δεν έχει τύχη πια, ούτε μέλλον. Όσο καλύτερα κατανοήσει τη θέση του, τόσο καλύτερα για τον ίδιο και κυρίως για τη χώρα.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ. Ε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου