Πονηρολογία η επιστήμη του κακού

Γράφει ο Νίκος Στεργίου
Πονηρολογία είναι το όνομα που δόθηκε από τον Πολωνό ψυχίατρο Andrzej Lobaczewdki σε μια ενοπειθαρχική μελέτη των αιτίων σε περιόδους κοινωνικής αδικίας. Η συγκεκριμένη πειθαρχία χρησιμοποιεί δεδομένα από την ψυχολογία, κοινωνιολογία φιλοσοφία και ιστορία για να υπολογίσει φαινόμενα, όπως ο επιθετικός πόλεμος, η εθνοκάθαρση, η γενοκτονία και τα αστυνομικά κράτη. Η αρχική έρευνα διεξήχθη από ψυχολόγους και ψυχιάτρους που εργαζόταν στην Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία και Ουγγαρία, πολλά χρόνια πριν την καθιέρωση του Κομμουνισμού, όπως οι Kazimierz Dabrovski και Stephan Blachowski.

Ο Lobaczewski υιοθέτησε τον όρο από την θεολογία η οποία
ασχολείται με την μελέτη του Κακού, καταγόμενη από την ελληνική λέξη πονηρός. Σύμφωνα με τον Lobaczewski, το σύνολο των κοινωνιών αμφιταλαντεύεται μεταξύ των ευτυχισμένοων περιόδων (happy times) ή καιρών ευημερίας, κατά τις οποίες η προχωρημένη ψυχολογική γνώση του κινδύνου της ψυχοπαθολογικής επιρροής στις ατραπούς ισχύος ξεπερνάται και χαλεποί καιροί (unhappy times) είναι αδύνατον να εφαρμοσθούν ηθικά σε προχωρημένους καιρούς, όπως καθιστά φανερό ο Lobaczewski καθιστά φανερό ότι αυτή η «ευτυχία» ή ανάπτυξη δύνανται να υποσχεθούν για την αποσυμπίεση της ομάδος στόχου.

Ο Lobaczewski καθορίζει πολλές εξειδικευμένες «χαρακτηριστικοπάθειες» των οποίων πιθανώς ο όρος στην δυτική ψυχολογία «διαταραχές χαρακτήρος» στρώνουν το έδαφος για τον υπέρτατο κανόνα των «εξελιγμένων ψυχοπαθών» δίνοντας φτερά στην «παθοκρατία» . Σύμφωνα με τα λεγόμενά του αυτό συμβαίνει όταν η κοινωνία είναι ανεπαρκής φυλασσόμενη κατά των μειονοτήτων παρόμοιων ανώμαλων παθολόγων που δεν αναπτύχθηκαν στο μέσον των (ο Lobaczewski συμπεραίνει οτι η αιτιολογία είναι σχεδόν ολοκληρωτικά βιο-γενετική). Πιστεύει ότι το φιλτράρισμα κάθε θεσμού ή κράτους , προλαμβάνοντας ηθικές αξίες διεισδύοντας στο αντίθετό τους, και μιας κωδικοποιημένης γλώσσας, όχι διαφορετικά από την «δυαδκή σκέψη» του Orwell που περικυκλώνει το κυρίαρχο ρεύμα (mainstream) χρησιμοποιώντας «παραλογική» και «παραηθική» στην θέση της υγιειούς λογικής και ηθικής. Πρόκειται για διάφορα αναγνωρίσιμα στάδια της παθοκρατίας όπως περιγράφηκε από τον Lobaczewski. Τελευταίως, κάθε παθοκρατία είναι εκ των προτέρω καταδικασμένη δεδομένου ότι η ρίζα της υγιειούς κοινωνικής ηθικής, σύμφωνα με τον Lobaczewski εμπεριέχεται σε συνγεννητικές ενστικτώδης υποδομές στην ευρεία πλειοψηφία του πληθυσμού. Ενόσω μερικοί στον φυσιολογικό πληθυσμό είναι περισσότερον σκεπτικοί στην παθοκρατική επίδραση, καταστώμενος το ελλείπον κλειδί, στην αντίδραση της ενστικτώδους κοινωνίας.