Συντηρητισμός και φιλελευθερισμός

Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Η εκλογή αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία φέρνει στην επιφάνεια ερωτήματα σχετικά με την ιδεολογία της. Το Κόμμα είναι φιλελεύθερο ή συντηρητικό; Μπορεί να είναι και τα δύο; Στη σύγχυση ιδεών και στην ιδεολογική επικυριαρχία της Αριστεράς που επί εβδομήντα χρόνια ζούμε στην Ελλάδα, υπάρχει δισταγμός να πει κάποιος πως είναι συντηρητικός. Το να λέγει ότι είναι «προοδευτικός» ακούγεται καλύτερα και εντυπωσιάζει, ιδιαίτερα τους νέους.

Στην Ελλάδα ακολουθούμε τη πολιτική και ιδεολογική λογική της Γαλλίας. Εκεί «προοδευτικός» ονομάζεται όποιος στη ζωή του είναι αγνωστικιστής, ηδονιστής ή μηδενιστής. Η πολιτική διάσταση στη ζωή του Γάλλου έρχεται σε δεύτερη μοίρα, αφού περίπου όλοι οι κυβερνώντες εφαρμόζουν την ίδια πολιτική, γεγονός που, κατά
τον Μπουκμπερζέ, του προκαλεί μιαν ανυπόφορη μονοτονία στην καθημερινή του ζωή. Στη Γαλλία ο «φιλελεύθερος», ή ο «προοδευτικός» πολίτης τάσσεται υπέρ όποιας ιδέας και τάσης καταργεί τις παραδοσιακές αξίες και δημιουργεί  ένα εκλεπτυσμένο στο ύφος και στους τρόπους, αλλά ηδονιστικό, άψυχο, εξελιγμένο ζώο.

Πιο σωστά χρησιμοποιείται ο όρος «συντηρητικός» στις αγγλοσαξωνικές χώρες, κυρίως στην Αγγλία και στον Καναδά. Σ’ αυτές δεν υπάρχει κανένα σύμπλεγμα να ονομάζονται συντηρητικοί οι πολίτες που υποστηρίζουν το έτσι ονομαζόμενο Κόμμα τους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο εκ μέρους των Τόρις υπάρχει η αποδοχή ότι οι φιλελεύθερες ιδέες από την οικονομία επεκτείνονται και στην ηθική και κοινωνική ζωή. Αντίθετα οι Τόρις του Καναδά  και το Κόμμα τους, που το επονομάζουν με τρόπο ιδεολογικά αντιφατικό «προοδευτικό – συντηρητικό» ακολουθούν τον φιλελευθερισμό στην οικονομία και είναι υπέρ της μείωσης του κρατικού παρεμβατισμού σ’ αυτήν, αλλά παράλληλα είναι υπέρ της διατήρησης των αιωνίων αξιών.
Το δίπτυχο του σύγχρονου φιλελεύθερου συντηρητικού Κόμματος στη Δύση είναι:

-       Προωθεί την ελεύθερη οικονομία, ενισχύει την επιχειρηματικότητα  και δημιουργεί ευέλικτο και ικανό στην επιβολή των Νόμων κράτος και στην προστασία των πολιτών από τα ισχυρά λόμπις, τα ολιγοπώλια, αλλά και τη βία και την τρομοκρατία, και
-       Στα κοινωνικά και ηθικά ζητήματα δεν προωθεί βίαιες αλλαγές και δεν γκρεμίζει οποιαδήποτε αξία πριν να είναι βέβαιο ότι αυτή που θα την αντικαταστήσει είναι καλύτερη.

Τα στελέχη του φιλελεύθερου στην οικονομία και συντηρητικού στις αρχές και στις αξίες ευρωπαϊκού Κόμματος οφείλουν να τις γνωρίζουν, να τις εκτιμούν και να είναι έτοιμα να τις υπερασπισθούν έναντι όλων όσοι θέλουν να τις καταργήσουν, εν ονόματι μιας ηδονιστικής ψευτοπροοδευτικής αντίληψης της ζωής. Οι αρχές και οι αξίες, τις οποίες έχει κατακτήσει με πολύ αγώνα η ανθρωπότητα, προσδιορίζουν τη στάση ενός φιλελεύθερου συντηρητικού πολίτη στην πολιτική και πνευματική ζωή του  και αυτές δεν τις ανταλλάσσει με τίποτε.

Στην Ελλάδα οι φιλελεύθεροι - συντηρητικοί πολίτες αντιμετωπίζουν προβλήματα συνειδήσεως με Κόμματα τα οποία αποδέχονται την προώθηση των αμβλώσεων, το «γάμο», ή το συμβόλαιο  των ομοφύλων, τον υποχρεωτικό πολιτικό γάμο, την υποχρεωτική καύση των νεκρών και την ευθανασία. Έχουν πρόβλημα λ.χ. να ψηφίσουν Κόμμα, που ηγετικά στελέχη του δηλώνουν ότι είναι υπέρ του γάμου των ομοφύλων, εν ονόματι του επιπόλαια θεωμένου «φιλελευθερισμού σε όλα», δηλαδή της αυθαίρετης προέκτασής του  σε θέματα βασικών αρχών ηθικής και βιοηθικής. Έχουν πρόβλημα  να ψηφίσουν Κόμμα, του οποίου τα στελέχη δεν γνωρίζουν και επομένως δεν εκτιμούν τη σπουδαιότητα της συνέχειας και της αναζωογόνησης  των πολιτισμικών αξιών του Έθνους μας, που παγκοίνως αναγνωρίζεται ότι αποτελούν σημαντικό μέρος της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς. Τέλος, αναγνωρίζουν ότι ένα πολυσυλλεκτικό φιλελεύθερο – συντηρητικό Κόμμα εξουσίας  έχει εντός του διάφορες ιδεολογικές τάσεις, όμως ταυτόχρονα πιστεύουν ότι πρέπει να στηρίζεται σε ορισμένες θεμελιώδεις αρχές, που αποτελούν τους πυλώνες της ιδιοπροσωπίας, της ιστορίας και της ύπαρξης του Έθνους του.