Ο αρχαίος Αθηναίος Κίμων - Όταν η Κύπρος ήταν κοντά

Αθήνα, 506 π.Χ., γεννιέται ο Κίμων, γιός του θριαμβευτή του Μαραθώνα και επικεφαλής των Αθηναίων Αριστοκρατών Μιλτιάδη και της Θρακιώτισσας πριγκίπισσας Ηγησιπύλης.

 

Ο θάνατος του Μιλτιάδη στη φυλακή, «πληρώνοντας» το τίμημα της αποτυχημένης εκστρατείας στην Πάρο, επηρέασε βαθύτατα τον νεαρό Κίμωνα, ο οποίος γνώρισε με τον πιο σκληρό τρόπο το πως αντιδρούσε σε μια στρατιωτική ήττα η Δημοκρατία στην Αθήνα την εποχή της παντοδυναμίας της.

 

Εκείνος ορκίστηκε στον νεκρό πατέρα του ότι θα έφερνε μόνο νίκες στους συμπολίτες του.

 

Προικισμένος με στρατηγικές ικανότητες, διορατικός και αποφασιστικός, ο Κίμων εξελέγη στρατηγός το 476 π.Χ., σε ηλικία περίπου 30 ετών. Την ίδια χρονιά τέθηκε επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων που προχώρησαν σε επιχειρήσεις εκκαθάρισης των θρακικών παραλίων από τους Πέρσες.

 

Οι καταλήψεις της Ηιόνας και του Δορίσκου στη Θράκη επανέφεραν την αθηναϊκή κυριαρχία στην περιοχή και τον Κίμωνα στην αρχηγία των Αριστοκρατικών της Αθήνας, διαδεχόμενος τον Αριστείδη.

 

Τον επόμενο χρόνο ο Κίμων εξουδετέρωσε τους Δόλοπες πειρατές από τη Σκύρο και μετέφερε τα οστά του ήρωα Θησέα στην Αθήνα. Υπό την αρχηγία του οι Αθηναίοι κατέλαβαν την Κάρυστο και στη συνέχεια κατέπνιξαν την αποστασία της Νάξου.

 

Το 468 π.Χ. στις εκβολές του ποταμού Ευρυμέδοντα στη Μικρά Ασία ο συμμαχικός στρατός του Κίμωνα διέλυσε τις περσικές δυνάμεις, φέρνοντας τις πόλεις της Ιωνίας, της Καρίας και της Λυκίας στην Αθηναϊκή Συμμαχία.

 

Στον μεγάλο στρατηγό ανατέθηκε η διοργάνωση του εποικισμού της Θράκης από Αθηναίους ενώ όταν αποστάτησε η Θάσος ο Κίμων την πολιόρκησε και την ανάγκασε σε συνθηκολόγηση.

 

Στα χρόνια της απουσίας του, οι πολιτικοί  αντίπαλοι του κατάφεραν, με αφορμή τη σφαγή Αθηναίων εποίκων από Θράκες κοντά στη Δράμα, να τον κατηγορήσουν για δωροδοκία. Ο Κίμων απέκρουσε τις κατηγορίες και απαλλάχθηκε.

 

Με επικεφαλής τον Κίμωνα εκστρατευτικό σώμα Αθηναίων πάτησε για πρώτη φορά τη γη των Λακεδαιμονίων, αφού οι Σπαρτιάτες ζήτησαν βοήθεια για να καταπνίξουν την εξέγερση των ειλώτων.

 

Στη θέα των 4.000 Αθηναίων στη Λακεδαίμονα, οι Σπαρτιάτες τρόμαξαν και ζήτησαν από τον Κίμωνα να αποχωρήσει. Οι Δημοκρατικοί του χρέωσαν τη μεγάλη προσβολή και τελικά εξοστρακίστηκε.

 

Η πανωλεθρία στην Αίγυπτο, όπου 20.000 Αθηναίοι και σύμμαχοι τους εξοντώθηκαν από τους Πέρσες, και η έναρξη εχθροπραξιών με τους Πελοποννήσιους ανάγκασε τους Αθηναίους, με πρωτοβουλία μάλιστα του Περικλή, να ανακαλέσουν στο κλεινόν άστυ τον Κίμωνα.

 

Επειδή έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στη Σπάρτη, οι εχθροπραξίες τερματίστηκαν ενώ ο αθηναϊκός στρατός ανέκτησε το φρόνημα και το αξιόμαχο του.

 

Ωστόσο ο μεγάλος Αθηναίος είχε να γράψει μια ακόμα ένδοξη σελίδα, την ενδοξότερη, με συνέπειες σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο.

 

Σε ηλικία 56 ετών (450 π.Χ.), έπλευσε στην ελληνικότατη Κύπρο ναύαρχος ενός στόλου 200 τριήρεων για να εκδιώξει από το νησί τους Πέρσες και να αποκαταστήσει την αθηναϊκή κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο.

 

Προηγουμένως είχε πείσει τους συμπολίτες του για τη στρατηγική σημασία του νησιού της Αφροδίτης και την ανάγκη να βρίσκεται στην αθηναϊκή σφαίρα επιρροής.

 

Ο Κίμων προέκρινε την άμεση ανακατάληψη του βορειοδυτικού τμήματος του νησιού προκειμένου να αποκτήσει το  έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής ανάμεσα στην Κύπρο και τα νότια παράλια της Μικράς Ασίας.

 

Παρότι αναγκάστηκε να διασπάσει τον στόλο του, στέλνοντας 60 τριήρεις να συνδράμουν τον Αιγύπτιο Αμύρταιο στη ναυμαχία του κατά των Περσών στο δέλτα του Νείλου, με τα υπόλοιπα πλοία καταναυμάχησε τον υπερδιπλάσιο στόλο Περσών, Φοινίκων και Κυλίκων στα ανοιχτά της Πάφου.

 

Στη συνέχεια αποβίβασε ελληνικό στρατό στις ακτές καταλαμβάνοντας το Μάριον και τους Σόλους.

 

Επικεντρώθηκε στην πολιορκία του Κιτίου, της «πρωτεύουσας» των φιλοπερσικών δυνάμεων στο νησί, γνωρίζοντας ότι η πτώση του θα σήμαινε την απελευθέρωση της Κύπρου. Κι ενώ όλα έδειχναν ότι η νίκη έγερνε προς την αθηναϊκή πλευρά, συνέβη το αναπάντεχο:

 

Ένας επιπόλαιος τραυματισμός που δεν προσέχθηκε –κατ’ άλλους ασθένεια, πνευμονία- στοίχισε τη ζωή του Κίμωνα. Η απόφαση των αξιωματικών των ελληνικών δυνάμεων ήταν να μην ανακοινωθεί ο θάνατος του αρχιστρατήγου για να μην επηρεαστεί, το φρόνημα των Αθηναίων.

 

Η πολιορκία λύθηκε και αποφασίστηκε να δοθεί ναυμαχία στα ανοιχτά της Σαλαμίνας. Οι Αθηναίοι νίκησαν Πέρσες και Φοίνικες, ακολούθησε μάχη και στην ξηρά με νικητές και πάλι τους Έλληνες.

 

Ο αθηναϊκός θρίαμβος αποδόθηκε στον νεκρό Κίμωνα και ειπώθηκε η ιστορική φράση «και νεκρός ενίκα»…

 

Η Κύπρος, τότε, ήταν κοντά...

 

(ΣΤΡΥΜΩΝ, Δημοσιεύεται στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ)