Εγκλωβισμένη ανάμεσα στις Συμπληγάδες του ασφαλιστικού από τη μία και του αγροτικού από την άλλη, η κυβέρνηση δείχνει να συνθλίβεται και να μην μπορεί να αποφύγει το μοιραίο: τη διάλυση, την κατάρρευσή της. Μόλις ένα χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας από την «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, το... πείραμα δείχνει να φτάνει στο τέλος του, έχοντας στεφθεί με πλήρη αποτυχία: τα πειραματόζωα είναι πιο εξαγριωμένα -και εξαθλιωμένα- από ποτέ.
Είναι, όμως, έτσι στην πραγματικότητα; Κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτος. Γιατί ούτε οι... γραβατωμένοι επιστημονικοί φορείς, που βγήκαν στους δρόμους για το ασφαλιστικό, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι εκφράζουν το σύνολο της κοινωνίας, αλλά ούτε και οι αγρότες έχουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους -θα τολμούσαμε ίσως να πούμε ότι, παρά την... καινοφανή στήριξη των ΜΜΕ στον αγώνα τους, εν αντιθέσει με παλαιότερες εποχές της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας, οι αγρότες έχουν απέναντί τους την πλειονότητα των απηυδισμένων από την άγρια φορολογία μικρομεσαίων, μισθωτών και συνταξιούχων, που σήκωσαν τόσο καιρό τα βάρη της κρίσης και τώρα έχουν βαθιά ριζωμένη την πεποίθηση πως ήρθε η ώρα να πληρώσουν κι οι άλλοι, οι προνομιούχοι -και οι αγρότες ως τέτοιοι θεωρούνται.
Όχι, αν πέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα είναι από το αγροτικό ή το ασφαλιστικό. Θα είναι επειδή διέψευσε τις προσδοκίες μιας μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας, ενός σημαντικού αριθμού ψηφοφόρων που την πίστεψαν και την ακολούθησαν -ή ακόμα κι εκείνων που πόνταραν στην επιτυχία της, έστω και χωρίς να την ακολουθήσουν. Γιατί, κάπου εκεί ανάμεσα στη συνέχιση μιας πολιτικής που πλήττει τη μεσαία τάξη και τα χαμηλά εισοδήματα, ανάμεσα στις κάλπικες υποσχέσεις για κατάργηση Μνημονίων και φόρων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έβρισκε τρόπο να «τακτοποιεί» τα... δικά της παιδιά. Και κάπου εκεί έχασε το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς», αλλά και το άλλοθι ότι είναι διαφορετική από τις προηγούμενες κυβερνήσεις που διαφέντευαν τις τύχες αυτού του τόπου. Κάπου εκεί, άφησε και την τελευταία της πνοή η ελπίδα ότι «η πρώτη φορά Αριστερά» δεν ήταν απλά ένα σύνθημα άνευ περιεχομένου, μα είχε και ουσία.
Τώρα πια ο Έλληνας ξέρει. Την... πάτησε που εμπιστεύθηκε και αυτούς, τους «γιαλαντζί» αριστερούς. Και ετοιμάζεται, αργά ή γρήγορα, να πάει στις κάλπες και να τους τιμωρήσει. Γιατί διέψευσαν τις προσδοκίες του, τις ελπίδες του, τα ενδόμυχα όνειρά του ότι κάτι, επιτέλους, θα αλλάξει σε αυτόν τον τόπο.
Κι έτσι, η ιστορία θα ξαναγραφτεί ως... ιλαροτραγωδία. Θα επανέλθουν, δηλαδή, στην εξουσία, οι κατ' εξοχήν εκφραστές της διαφθοράς, της οικογενειοκρατίας, της σήψης, των πελατειακών σχέσεων, του... βολέματος ημετέρων. Τουλάχιστον αυτοί έχουν το «know-how». Δεν είναι γιαλαντζί, βιαστικά «μαθητούδια», που έπεσαν με τα μούτρα στη μαρμίτα της εξουσίας...
ΥΓ: Όσο για το αν θα αλλάξει κάτι στις σχέσεις μας με τους εταίρους, μην γελιέστε. Όσο το πρόγραμμα δεν βγαίνει, ο Σόιμπλε θα συνεχίσει να κουνάει το δάχτυλο. Και, δυστυχώς, τι πρόγραμμα δεν βγαίνει -είτε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είτε με κυβέρνηση ΝΔ. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο -θα τολμούσα να πω, τόσο βέβαιο, όσο ο θάνατος και οι φόροι...
Βασ. Αναστασόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου