Ελπιδοκτόνοι Οραματισμοί

Κώστα  Δημ Χρονόπουλου

(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)

Χαρμολύπη προξένησαν στους οπαδούς- ψηφοφόρους  των κομμάτων οι ομιλίες των κ. κ Αρχηγών στην ΔΕΘ.

Ασφαλώς και υπήρξαν διαφορετικές ποσοστώσεις της χαράς και της λύπης των οπαδών είτε:

 - Λόγω Κομματοτροπισμού (=Στροφή υποχρεωτική προς κόμματα)

-    Ή Κομματοπληγίας (Ανίατο νόσημα).

Ανιδιοτελή, ανεξάρτητα, αδέσμευτα, αχαλιναγώγητα, ασύδοτα,

Μ Μ Εκμαυλισμού και εξαχρείωσης ανέλαβαν τον εκθειασμό και την περαιτέρω προβολή των απατηλών υποσχέσεων.

Ενδιαφέρουσα  συμπαιγνία  παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού.

Παρελθοντολογία, εικονοεντυπώσεις, χολή, μίσος, διχασμός,

καρκινοβασία θλιβερή.  Η  υποσχεσεολογία  προσφέρθηκε  με  άρτυμα  σκληρής   αντιπαράθεσης  με  αναφορές σε: Φασίστες, Ακροδεξιούς, Ακροαριστερούς, Ναζιστές, Σταλινιστές, Εμφυλιολάτρες, Καταδότες, Έλληνες και Ανθέλληνες, κλέφτες, ψεύτες, εξυγιαντές κ.ο.κ. Από όλα τα καλούδια – όπως πάντοτε –είχε ο μπαξές. Δυστυχώς!

Είχε όμως και κάτι κοινό: το όραμα. Όραμα για ένα καλύτερο αύριο. Κάτι που βάσει παρελθόντος  δεν πείθει. Απλώς προκαλεί θυμηδία, ειρωνική συγκατάβαση , οίκτο.

Οι  Κομματοκράτορες  προφανώς δεν έχουν (μακάρι να ήταν το μόνο) επίγνωση των εννοιών των λέξεων. Τις  χρησιμοποιούν, αυθαίρετα, ανεξέλεγκτα, ανεπίγνωστα.

Παράλληλα  αγνοούν (ή δεν θέλουν να παραδεχτούν) το ενιαίο, την συνέχεια ενός Κράτους. Δεν χτίζει κανείς  το μέλλον εν κενώ (διανοητικό, ηθικό, αξιακό κενό) προϋποθέσεων.  Ο οραματισμός  ενός  καλύτερου μέλλοντος κάπου πρέπει να εδράζεται. Διαφορετικά ο οπτασιαστής ζει στον κόσμο του, την εξωπραγματική έκστασή  του.

Είναι, λαϊκά, ένας αλαφροΐσκιωτος Δον Κιχώτης οραματιστής, ευρισκόμενος σε κατάσταση έκστασης (στοιχείο – προϋπόθεση για οράματα) που προκαλείται από την εξουσιολαγνεία.

Αλλά  εδώ έχουν ξεφύγει. Θυμίζουν τους στροβιλιζόμενους δερβίσηδες γύρω από τον θώκο της εξουσίας!

Κάποτε αυτή η προδήλως  προκλητική, προσχεδιασμένη μεταρσίωση σκόπευε στον παρασυρμό των αγελαίων ψηφοφόρων. Τώρα πια είναι, επιεικώς, αξιοθρήνητη.

Αν πάλι πιστέψουμε  πως  τα λεχθέντα  δεν έγιναν από Κομματανθρώπους σε έκσταση ευρισκομένους, αλλά  προσγειωμένους  που προσδοκούν κάτι καλύτερο, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Επειδή  τίθεται θέμα αξιοπιστίας, ηθικής τάξεως, έλλειψης αρχών, αξιών, καθώς και επαίσχυντης κοροϊδίας, κατάπτωσης, παρακμής.

Πόση άραγε αξία έχουν τα οράματα εκείνων που ψεύδονται καθ' έξιν ;

Αυτών που συρρικνώνουν την Πατρίδα μας;

Ατυχής και εθνοκτόνος η προσπάθεια να μεγιστοποιηθεί και να προβληθεί, ως όραμα του μέλλοντος,  η συνέχιση του εθνικού διχασμού.

Είναι προφανές ότι δεν έχουν όραμα  ευ ζην για τους πολίτες  οι περισσότεροι «πολιτικοί» μας. Τους απασχολεί μόνον το δικό τους όραμα:  κατάκτησης της εξουσίας !...

Εμείς, το πόπολο, τα αμνοερίφια είμαστε καταδικασμένοι να βλέπουμε  διαρκώς … εφιάλτες, εξαιτίας των «οραμάτων εκείνων».

ΥΓ Το δικό μου όραμα:

       Να δω κάποτε τους συμπατριώτες μου μονοιασμένους, αδελφομένους.                     

       Αν αυτό – το εξαιρετικά δύσκολο - δεν επισυμβεί, τότε τα κομματικά/                   Δον Κιχωτικά  παραπλανητικά  οράματα  ουδεμία  αξία, σημασία έχουν.

      Αντίθετα  προσφέρουν … ελπιδοκτόνες  προοπτικές !!!