Κομματικοποίηση ακόμη και Εθνικών Επετείων;

Κώστα Δημ Χρονόπουλου *

Συμβαίνει κάτι –όχι και τόσο- περίεργο – μεταξύ βέβαια πολλών άλλων –σε ετούτη τη χώρα των φ α ι δ ρ ο λ ά γ ν ω ν χαβαλέδων. Η εγγενής παρορμητική τάση τους, τους ωθεί, στην δημιουργία (κάποτε εκ του μηδενός και συνήθως εκ του μη όντος) ηρώων, αγωνιστών , άξιων αγαλματοποίησης και επετειακής εορταστικής εκδήλωσης. Ταυτόχρονα παρατηρείται μια αδικαιολόγητη , ανιστόρητη αντιμετώπιση –κομματικών και ιδεολογικών προδιαγραφών – άλλων σπουδαιότερων /μείζονος σημασίας και αξίας γεγονότων , τα οποία παραθεωρούνται  και σκοπίμως αγνοούνται !.... Ένα από τα τελευταία είναι και τα Δεκεμβριανά που έλαβαν χώρα ανήμερα του Αγίου Νικολάου το 1944. Πόσα άραγε άρθρα γράφτηκαν για εκείνη την θυσία των χωροφυλάκων του Συντάγματος Μακρυγιάννη;. Πόσα στεφάνια κατατέθηκαν ;. Πόσες εκπομπές αφιερώθηκαν , ποιες αντιπροσωπείες  του Κοινοβουλίου, της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας παραβρέθηκαν , τι συλλαλητήρια και πορείες (εθνικού περιεχομένου) έγιναν;. Ρητορικά ερωτήματα. Αν ρωτήσετε άτομα νεώτερα, τι έγινε τότε , θα απογοητευτείτε από το μέγεθος της άγνοιας , που δεν αφορά σε αυτό –καθ’ αυτό- την ύπαρξη του

γεγονότος μόνον, αλλά και στην σημασία της προσφοράς στην Πατρίδα όσων θυσιάστηκαν τότε για Εκείνη!. Είναι λυπηρό , απογοητευτικό , ανεπίτρεπτο , αλλά και απαξιωτικό , να μην τολμούν , ακόμα και μετά την πάροδο ογδόντα (80) ετών, οι πολιτειακές , πολιτικές  ηγεσίες , οι θεσμοί, οι ποικιλώνυμοι Θ ω κ ο ύ χ ο ι (=Κάτοχοι Θώκων) , τα Σωματεία κ.ο.κ, να τιμήσουν την μνήμη εκείνων που συνέβαλαν καταλυτικά στην μη πτώση της τότε νόμιμης διακυβέρνησης της χώρας. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ σε ιστορικές λεπτομέρειες, δεδομένου ότι δεν είναι αυτός ο λόγος που γράφω ό,τι διαβάζετε. Εκείνο που προσπαθώ να αναδείξω /προβάλλω, είναι ο ανεπίτρεπτος και υποκριτικός τρόπος που –με δύο μέτρα και πολλά, κομματικά πάντοτε, σταθμά- αξιολογούνται τα τεκταινόμενα. Καταπώς βολεύει κομματικά ή ως προς τις «πολιτικές» ισορροπίες , μέσω συνήθως μιας επίπλαστης /δήθεν λήθης , για να μην διαταραχθεί βασικά το ήπιο κλίμα στον λαό, αλλά και στο Κοινοβούλιο. Δεν είναι νοητό/αποδεκτό κάποιοι να έχουν διαχωρίσει τις Επετείους σε : «γιορτές μίσους» και «εθνικής μνήμης» καταπώς τους εξυπηρετεί/συμφέρει ιδεολογικοκομματικά.

 Ούτε ελπίζω /ονειροβατώ πως θα γίνω αντιληπτός, αν επιχειρήσω να εξηγήσω το που, τι θα ήταν –και τι χρόνια σοβιετικού παραδείσου-,  θα είχε απολαύσει η Ελλάδα μας αν τότε δεν είχαν διαδραματιστεί αγώνες και θυσίες τύπου : Μακρυγιάννη !!!. Αν το επιχειρούσα δεν θα καταλάβαιναν όσοι επιμένουν να … μην αντιλαμβάνονται!. Έχω επίγνωση πως τα συμφυή ελαττώματα /μειονεκτήματα, δεν χαλιναγωγούνται εύκολα. Το μίσος, ο φθόνος, ο εγωκεντρισμός  και η μισαλλοδοξία, καθώς και τα (επίκτητα), ο κομματισμός και η ιδεολογία δεν γιατρεύονται. Έτσι εξηγείται το γεγονός πως δεν υπάρχει – νεώτερη- αντικειμενική ιστορική καταγραφή.  Έχει αντικατασταθεί –θλιβερά και υποτιμητικά – από την … κ ο μ μ α τ ι κ ή  Ι σ τ ο ρ ί α (όπου ο κάθε κομματικός σχηματισμός αναγράφει –κατά το δοκούν και συμφέρειν – όπως θέλει τα συμβάντα , τιμά όποιους θέλει και –αν δεν τους διαθέτει τότε –τους … δημιουργεί (!....). Να γιατί το ίδιο ιστορικό γεγονός πρέπει να είναι εθνικής αξίας /σημασίας και επιβάλλεται να γιορταστεί , ενώ για άλλους είναι κάτι μισητό, που πρέπει να … ενταφιαστεί !. Διαλέγετε και παίρνετε . Τιμώνται (στο Πολυτεχνείο) ανύπαρκτοι –εντός του χώρου του –νεκροί. Αγνοούνται (στου Μακρυγιάννη) οι πεσόντες υπέρ  Πατρίδας – υπαρκτοί νεκροί. (!....).   Πως γίνεται αυτό;. Μπορεί κάποιος αρμόδιος να μας το εξηγήσει να μας πεί;. Αναρωτιέμαι: Πότε άραγε το επίσημο Ελληνικό Κράτος θα αποδώσει την οφειλόμενη τιμή στην ηρωική θυσία εκείνων την μοναδική;.

 ΥΓ Αλγεινή εντύπωση προξενεί η παρουσία ευάριθμων «ατόμων» εκεί προκειμένου  να αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή. Ταυτόχρονα ανάλογη εντύπωση προξενεί η απουσία της επίσημης «πολιτείας».  

  Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα και καλύτερο το 2025

 

Ιατρού