Η δυστοπία στην Ελλάδα

Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Ζούμε, ως Έλληνες, τη σκληρή και πολύ δαπανηρή πραγματικότητα της ουτοπίας που έστησαν τα Κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για να κατακτήσουν την εξουσία. Έξι χρόνια πέρασαν από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου εκ μέρους του Γιώργου Α. Παπανδρέου. Από τότε έχει περιορισθεί σημαντικά το εισόδημα των Ελλήνων πολιτών. Έξι χρόνια σφίξιμου του ζωναριού είναι πολλά για ένα ευνομούμενο κράτος...
Από τις ευρωπαϊκές χώρες η Ελλάδα είναι η μόνη που οι θυσίες μας τόσων ετών όχι μόνο δεν έχουν το ελάχιστο θετικό αποτέλεσμα, αλλά που με δέος ακούμε ότι επίκεινται και άλλα επώδυνα μέτρα...  Φυσικά δεν μιλάμε για τη Βενεζουέλα, που  αποτελεί πρότυπο χώρας για  τον ΣΥΡΙΖΑ.... Όπως ο Μαδούρο έτσι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  μας έχει βάλει σε τούνελ
που η έξοδος του δεν φαίνεται, γιατί και αν υπάρχει είναι σκοτεινότερη του... Ακόμη δεν φτάσαμε στην εβδομάδα με πενθήμερο γουικέντ και δύο ημέρες εργασίας, με ανάλογη μείωση μισθού... Λέτε;...
Από τα έξι χρόνια λιτότητας τα δύο είναι δυστοπίας, μιας δηλαδή τραγικής ουτοπίας, που είναι στην αρχή της... Μετά την οδυνηρή προσγείωση από τις απατηλές υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις των δύο κυβερνητικών εταίρων ο κάθε πολίτης θα περίμενε πως θα μας είχαν γίνει μαθήματα τα όσα τραβάμε και πως το πολιτικό σύστημα, με θετική την κοινή γνώμη, θα είχε αρχίσει να οικοδομεί ένα ευνομούμενο κράτος, που θα πολεμούσε τη διαφθορά και θα εφάρμοζε συνετή  οικονομική πολιτική.
Στην πραγματικότητα η κοινή γνώμη, τουλάχιστον στο ποσοστό που εξακολουθεί να υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ,  παραμένει στην αντίληψη της με δανεικά άνετης ζωής... Και ως προς τη διαχείριση των κοινών ουδεμία περιστολή στις δημόσιες δαπάνες, συνεχής διαρροή προς το εξωτερικό  νέων επιστημόνων, δηλαδή,της πιο εκλεκτής και δυναμικής ομάδας της κοινωνίας, καμία κίνηση επιστροφής των επιχειρήσεων που έχουν μετακομίσει σε όμορες και άλλες χώρες, καμία νέα επένδυση, συνεχή εμπόδια σε κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση...
Μετά από έξι χρόνια λιτότητας, από τα οποία δύο δυστοπίας, ο Έλληνας πολίτης αντί για «άσπρη ημέρα» ετοιμάζεται να δεχθεί νέα αφαίμαξη στο πορτοφόλι του. Τί άλλο πρέπει να  του συμβεί για να θέσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ στο πολιτικό περιθώριο και να αποφασίσει  ότι ποτέ πια δεν θα αποδεχθεί πειράματα, του τύπου   «πρώτη φορά Αριστερά, με δεκανίκι την λαϊκιστική Δεξιά»;   
Η δυστοπία είναι μια «ιδανική πολιτεία», την οποία οι εξουσιαστές της διαβεβαιώνουν πως οικοδομούν, που όμως στην πραγματικότητα είναι  ανυπόφορη. Στον 20ό αιώνα  δυστοπίες περιέγραψαν οι Ζαμιάτιν («Εμείς»-1920),  Χάξλεϊ («Θαυμαστός καινούργιος κόσμος» - 1932), και  Όργουελ («1984»-1948), κάνοντας  αυστηρή κριτική στα ολοκληρωτικά  καθεστώτα  και στους παντός είδους «μεγάλους αδελφούς». Τον 19^ο αιώνα ως δυστοπία περιέγραψε ο Ντοστογιέφσκι στους «Αδελφούς Καραμάζοφ» την χωρίς Θεό κοινωνία, στην οποία ο άνθρωπος «θα υπερπηδήσει κάθε όριο παλαιάς ηθικής»  και «όλα θα επιτρέπονται»...