Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Ο HUME - Ο KANT - O ΣΠΙΡΤΖΙΣ & ΤΟ ΤΑΧΙ ΒΕΑΤ


 Γράφει ο Υποναύαρχος Φενεκος Στέλιος
Κάθε φορά που προσπαθώ να βρω ορθολογισμό στις επιλογές των υπουργών και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ προσκρούω σε ένα βασικό πρόβλημα της σκέψης μεταξύ των εμπειριστών και των ορθολογιστών. Γιατί είναι προφανής η αδυναμία τους να καταλήξουν με κάποιο τρόπο σε κάποιας μορφής ορθολογικών αποφάσεων.
Εάν η αντίληψη τους για τα πράγματα ήταν απόλυτα συναισθηματική αποδεχόμενοι μόνο τις “a posteriori” γνώσεις θα μπορούσα να το καταλάβω και να τους εντάξω σε αυτούς που αντιλαμβάνονται τον κόσμο αποκλειστικά με τις αισθήσεις τους και με τις δικές τους εμπειρίες και ερμηνείες .

Και ως εδώ καλά, θα ξέραμε ότι όλοι ότι αυτοί είτε έπεσαν ξαφνικά από άλλον πλανήτη και δεν θα τους λαμβάναμε σοβαρά υπ’ όψη, είτε ότι είναι κάποιοι νηπιακής ηλικίας ή τελείως απαίδευτοι, οι οποίοι δεν είχαν εμπειρίες, δεν διάβασαν ποτέ τίποτε, δεν συζήτησαν ποτέ με κανένα πέρα από τον κλειστό τους κύκλο, δεν πήγαν (ή δεν πάτησαν) ποτέ σχολείο ούτε φυσικά πανεπιστήμιο κλπ και ξεκίνησαν να κυβερνούν μαθαίνοντας τα πάντα στου κασσίδη το κεφάλι.
Όμως αυτό που βλέπουμε στην πράξη είναι ότι κάνουν επιλεκτική αξιοποίηση της “a priori” γνώσης με έναν ιδιότυπο ορθολογισμό εκεί που τους συμφέρει ή εκεί που νομίζουν ότι τους συμφέρει.
Βγαίνει ο εγκέφαλος της πολιτικής και της διοικητικής επιστήμης κ. Σπίρτζης και για να πολεμήσει την “Uber” (η οποία όντως παρουσιάζει πολλά προβλήματα σε πολλές χώρες) και βγάζει ένα νομοσχέδιο που συμπεριλαμβάνει και την “Taxi Beat”, μία εταιρεία η οποία αποδεδειγμένα είναι προς όφελος των πολιτών αλλά και των πραγματικών επαγγελματιών του χώρου οι οποίοι σέβονται τη δουλειά τους και τον κοινωνικό τους ρόλο.
Καταλήγει να δημιουργεί μία τεράστια αναστάτωση ερμηνεύοντας τον κόσμο με όρους του μουχλιασμένου παρελθόντος που εκπροσωπεί ο Λυμπερόπουλος και οι συν αυτώ και προσπαθεί να επιβάλλει το μέλλον με αυτούς τους όρους.
Ακόμη δεν καταλαβαίνει ότι με τον θόρυβο της παράλογης απόφασής του στην ουσία κάνει διαφήμιση στην εταιρεία “Taxi Beat”, όπως φυσικά κάνουν διαφήμιση στην εταιρεία και οι κινήσεις για συλλογή υπογραφών και οι εκπομπές στην τηλεόραση. Εάν υπήρχε και άλλη εταιρεία που να δραστηριοποιείται με συναφές έργο στην αγορά θα ήταν ζήτημα αθέμιτου ανταγωνισμού η διαφήμιση που γίνεται σήμερα στην εταιρεία.

Με βάση όλα αυτά τα παράδοξα τα οποία κατάφερε να κάνει ο κ. Σπίρτζης με το ατυχές νομοσχέδιο του, δημιουργούνται οι παρακάτω προοπτικές:
• Να αναγκαστεί ο κ. Σπίρτζης να τροποποιήσει το νομοσχέδιο για να εξαιρέσει την “Taxi Beat” από τον παραλογισμό .
• Εάν δεν το κάνει μπορεί η “Taxi Beat” να προσφύγει στην δικαιοσύνη σε Ελλάδα και Ευρώπη για να δικαιωθεί ή ακόμη δεν θα παραξενευτούμε εάν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να κάνει και τις δύο δουλειές μαζί σε συνεργασία με κάποια άλλη εταιρεία taxi ή και μόνη της.

Οπότε και στις δύο περιπτώσεις ο κ. Σπίρτζης θα έχει πυροβολήσει το πόδι του και ο Λυμπερόπουλος θα έχει αυτοχειριαστεί με όσα μηχανεύεται και εκστομίζει.
Τώρα θα μου πείτε: «…τι σχέση έχουν ο Hume, ο Kant η “a priori” και η “a prosteriori” γνώση με τον κ. Σπίρτζη;»
Αυτό ακριβώς λέω, δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με το πώς οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αντιλαμβάνονται τον κόσμο, πώς αποδέχονται και αξιοποιούν τις “a priori” γνώσεις που στην σημερινή κοινωνία της ανοικτής και άμεσης πληροφόρησης είναι διαθέσιμες σε όλους.
Τελικά μικραίνουν τον κόσμο για να μπορούν να τον διαχειριστούν τόσο πολύ, όσο επιτρέπει η ικανότητα σκέψης τους η οποία εξαρτάται όχι μόνο από το ελάχιστο γνωστικό μέγεθος που έχουν, αλλά και από την άρνησή τους να μάθουν από τις εμπειρίες όλου του άλλου κόσμου. Και ακόμη χειρότερα ο κόσμος τους μικραίνει ακόμη περισσότερο από τους ιδεοληπτικούς δογματισμούς και τον μικροκομματισμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου