Κάποτε το φτωχικό ελληνικό τραπέζι ήταν αυτό που έδενε την οικογένεια... Του Κώστα Μαυροσκούφη

Καθισμένη όλη η οικογένεια, έκοβε το ψωμί, έτρωγε τις λιγοστές ελιές, την ντομάτα το κρεμμύδι και ήταν ευτυχισμένη.... Σήμερα όσο πλούσιο και να είναι το οικογενειακό τραπέζι, είναι βουβό... Ο γιός θα φάει στα KFC με τους φίλους του, η κόρη έχει πεταχτεί στο Ζύγι ή στο Μικρολίμανο για ψαράκι με τον γκόμενο η μάνα... κάνει διατροφή της Herbalife μόνο με ροφήματα και ο πατέρας στο τέλος λέει στην γιαγιά-μάνα του: "Έλα ρε μάνα να φάμε κάτι παρέα..." Εμένα μου αρέσει να τρώω πάντα με την οικογένεια... ή με φίλους ή με την συντροφό μου, τρελλαίνομαι δε να είναι μαζί μου και τα παιδιά μου στο τραπέζι... Πείτε βίτσιο, πείτε το συνήθεια, πείτε το εμμονή σε ένα πιο φτωχικό αλλά απείρως πιό οικογενειακό παρελθόν, πείτε το ιδεολογικά ταυτισμένο με τον τρίτο πυλώνα της κοινωνίας που εγώ αγάπησα και πιστεύω (Πατρις Θρησκεία Οικογένεια), δεν με νοιάζει...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΟΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΕΦΕΡΕ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙς ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ... ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ!