Ευρωκλαυθμοί

 

Κώστα Δημ Χρονόπουλου *

·        Κάποτε το ζήσαμε και αυτό , το Ευρωενθουσιαστικό ,

ένα όμορφο όνειρο απατηλό.

Παρασυρθήκαμε σε ονειροφαντασίες,

πιστέψαμε σε ανέφικτες προσδοκίες.

 

·        Ήταν τότε που κάποιοι ηγέτες οραματιστές,

Ευρωπαίοι με πολιτικές κεραίες ανοιχτές,

αποφάσισαν να συγκροτήσουν μια Ευρώπη ενιαία,

την ονειρόπλαστη Ε.Ε , την μετέπειτα μοιραία.

 

·        Οι προϋποθέσεις ήταν αρχικά αγνές , αγαθές,

όμως παραθεωρήθηκαν οι ανθρώπινες προδιαγραφές,

που θέλουν τον άνθρωπο έρμαιο των παθών του,

αδηφάγο / αχόρταγο, άρπαγα, δούλο των ενστίκτων , των επιθυμιών του.

 

·        Με τα χρόνια αυξήθηκε /διογκώθηκε ο αριθμός των μελών –κρατών,

αλλά δεν βελτιώθηκε η ποιότητα των λειτουργικών προδιαγραφών.

Δεν διασφαλίστηκε /επιτεύκτηκε ισότητα , αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση,

φάνηκε πως ήταν δύσκολη η συνοχή, η συνεννόηση.

 

·        Οι «Μεγάλοι» φέρονται στους μικρούς … αλαζονικά.

Οι οικονομικά ισχυροί κανόνιζαν τα πάντα …. δημοκρατικοδικτατορικά …. ευρωλυπηρά!.

Δεν υπήρχε ένωση πραγματική , ουσιαστική,

παρά μόνο ένας οικονομικός συνεταιρισμός με ετικέτα … ευρωπαϊκή.

 

·        Δεν μπορούσε συνεπώς τίποτα να προχωρήσει,

ήταν επόμενο η αρχική ιδέα να εξασθενίσει , να ναυαγήσει.

Δεν γινόταν όμως διαφορετικά,

αφού είχαν αγνοηθεί / παραθεωρηθεί τα βασικά:

 

 

 

 

·        Ότι δεν μακροημερεύει η Ε.Ε , μόνον με τα οικονομικά.

Χωρίς κοινά σύνορα, στρατό , ενιαία φωνή σε ζητήματα εξωτερικά.

Με υποτίμηση των … «ισότιμων» εταίρων, από τους συνεταίρους τους                      που αδιαφορούσαν για τα προβλήματά τους.

 

·        Το ζήσαμε εμείς τα χρόνια τα μνημονιακά,

τότε που βιώσαμε –έστω και αν φταίξαμε – της εταιρικής αναλγησίας την παγωνιά.

Λες και είμαστε εχθροί τους , το χάρηκε η ψυχή τους.

Σήμερα (δεκαετίες μετά) οι διαφορές του βιοτικού επιπέδου των χωρών της Ε.Ε αποδεικνύει το έλλειμμα συνοχής τους.

 

·        Είναι κρίμα ετούτο το ιστορικό φιάσκο της Ε. Ένωσης .

Χρήζει ασφαλώς μελέτης και μιας ενδελεχούς ανάλυσης.

Το γεγονός δηλαδή να αυτοκαταστρέφεται , να αυτοδιαλύεται

μια τόσο σπουδαία προσπάθεια, που τόσο υμνήθηκε.

 

·        Εμείς (και εγώ) ζήσαμε το προσωπικό μας δράμα.

Ξεκινήσαμε ως Ευρωπαίοι , γίναμε ευρωσκεπτικιστές , και καταλήξαμε /καταντήσαμε : ευρωαρνητές , όλοι αντάμα.

Τι κρίμα !. Τι απογοήτευση , τι αποτυχία.

Να ζήσουμε μια ιστορικά δεινών συγκυρία.

 

·        Τώρα η Ε.Ε υφίσταται ωσάν μια γηραιά κυρία,

πάλαι ποτέ ωραιότατη , πολλά υποσχόμενη , με ιστορική ευκαιρία.

Πέρασαν τα χρόνια τα πρωτινά,

έσβησαν τα νιάτα, τα μεγαλεία τα αλλοτινά.

 

·        Ανύμπορη, καμπουριασμένη, πομπεμένη,

βαδίζει το δρόμο της φθοράς και της ανημποριάς, τη δική της ειμαρμένη.

Αδυνατεί να υψώσει το ανάστημά της,

να κάνει αισθητή την παρουσία της στο πέρασμά της.

 

 

 

 

·        Ακόμη και τώρα δεν λέει μυαλό να βάλει.

Οι «Ισχυροί/Μεγάλοι» εταίροι της βρίσκονται σε πανικό , σε παραζάλη.

Καλούν σε σύσκεψη 5-6 χώρες (και το Ηνωμένο Βασίλειο το εκτός πλέον Έ.Ένωσης ) και όχι όλες τις χώρες της Ένωσης.

Γιατί αυτός ο διαχωρισμός , η περιφρόνηση , η πιστοποίηση (αυτό) διάλυσης;.

 

·        Εδώ πληρώνονται όλα, έστι δίκης οφθαλμός,

έστω και φιλικός συμμαχικός /αμερικανικός.

Έρχεται ο καιρός που εκείνος ο πραγματικά ισχυρός , μεγάλος

της συμπεριφέρεται ως άφιλος, απαξιωτικός, ωσάν ξένος , άλλος !...

 

·        Η Ε.Ε απορεί –χωρίς να τολμήσει να υψώσει διαμαρτυρίας φωνή-.

Τον φίλο Αμερικανό να την προσβάλλει , να την περιφρονεί.

Να της δίνει μαθήματα δημοκρατικότητας , ισότητας.

Να την εξευτελίζει, να την υποτιμά , λες και πρόκειται περί ευτελούς οντότητας.

 

·        Της είπε σκληρές αλήθειες ο κος Αντιπρόεδρος της Αμερικής.

Κυνικός , επιθετικός, αλαζονικός, αλλά ειλικρινής.

Αυτή είναι η αλήθεια αγαπητοί.

Σήμερα η Ευρώπη είναι ανύπαρκτη , ανυπόληπτη , σε …. παρακμή.

 

·        Δυστυχώς δεν υπάρχουν περιθώρια –χρονικά – ανάκαμψης, ουσιαστικής ,

Επειδή (βλ. τελευταία ολιγάριθμη σύνοδο) είναι ζήτημα νοοτροπίας νοσηρής.

Έχασε την πρωτοκαθεδρία που της άνηκε « η Ένωση η Ευρωπαϊκή» .

Δεν γίνεται πλέον στην πρώτη θέση των εξελίξεων αποδεκτή.

 

·        Περιφρονημένη , παραπεταμένη, αγνοημένη,

ταξιδεύει στην …… σκευοφόρο των εξελίξεων απαξιωμένη.

Είναι πλέον ολοφάνερα πως είναι για λύπηση.

Αποτυχημένη , θλιβερή, αξιοδάκρυτη /αξιοθρήνητη (!).

 

 

·        Ο νέος «Πλανητάρχης» δεν την έχει σε καμιά εκτίμηση,

την περιφρονεί σε βαθμό ώστε να καταφεύγει σε μια αλλόκοτη προσέγγιση:

Επιλέγει ως συνομιλητή τη … Ρωσία –χώρα παραδοσιακά εχθρική !!!

Υπάρχει άραγε ποιο κραυγαλέα απόδειξη του πόσο η Ε.Ε έχει αυτοαπαξιωθεί;.

 

·        Τέλος, όλοι εμείς οι συμπάσχοντες συγγενείς, οι τεθλιμμένοι ,

ας  παρηγορηθούμε με την σκέψη πως κάτι , κάποιος άλλος αύριο προστάτης μας αναμένει.

Όσο για τους «Δημοκράτες» ας αρχίσουν να συνηθίζουν στα … διαφορετικά:

Έρχονται (αυτοπροστατευτικά) τα έθνη –Κράτη και θα τα βρουν μπροστά.

 

·        Η Ανθρωπότητα πισωγυρίζει σταθερά, νομοτελειακά .

Ο άνθρωπος (πολεμοκάπηλος/π ο λ ε μ ο σ κ υ τ α λ ο δ ρ ό μ ο ς) δεν αλλάζει μυαλά!.  

Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει ,

αναπνέει ειρηνικά /αναζωογονείται και ξαναπολεμά , μέχρι που ….. πεθαίνει!.

 

 

 

Ιατρού