Προεκλογικές υποσχέσεις και το «αδίκημα της εξαπάτησης του λαού»

Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου

 

Καταιονισμός υποσχέσεων και παροχών από όλους τους υποψηφίους και τα κόμματα, που επιχειρούν για πολλοστή φορά να εξαπατήσουν τις αγελαίες μάζες των ψηφοφόρων.

Το κάνουν συνειδητά γιατί γνωρίζουν καλά ότι αυτή τους η απάτη όχι μόνο παραμένει ατιμώρητη αλλά και... επιβραβεύεται!

Το γεγονός το ανέδειξα και το καυτηρίασα εδώ και δύο δεκαετίες με το κείμενό μου που είχε ως τίτλο: «Οι υποσχέσεις των πολιτικών ως αδίκημα της εξαπάτησης του λαού» (βλ. «Πολιτικά Θέματα», 9/7/1993). Στο κείμενο εκείνο προσκόμιζα ως παράδειγμα το δίκαιο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, η οποία είχε θεσπίσει το πιο πάνω αδίκημα, το οποίο επέβαλε την ποινή του θανάτου σε όσους δημόσιους άνδρες υπόσχονταν πράγματα τα οποία δεν έκαναν.

Ως τέτοιο κλασικό παράδειγμα αναφέρεται η καταδίκη σε θάνατο του θρυλικού στρατηγού Μιλτιάδη, ο οποίος είχε υποσχεθεί στους Αθηναίους ότι θα τους έκανε πλούσιους αν του έδιναν 70 πλοία να επιτεθεί κατά της Μυκάλης.

Του δόθηκαν τα πλοία, ναυμάχησε, τραυματίστηκε αλλά ηττήθηκε Καταδικάσθηκε σε θάνατο με ταυτόχρονα μεγάλο πρόστιμο. Πέθανε στη φυλακή, το δε πρόστιμο πλήρωσε ο γιος του ο Κίμων (βλ. D.M.Mac Dowell: «Το δίκαιο στην Αθήνα των Κλασικών χρόνων», εκδ. «Παπαδήμα», 1986, σελ. 276-277).

Στο εκφυλισμένο συμμοριακό πολιτικό σύστημα ούτε καν ως σκέψις μπορεί να ειπωθεί αυτό το αδίκημα.

Οι ταγοί του γνωρίζουν πολύ καλά ότι απευθύνονται σʼ ένα φαύλο, κατά πλειοψηφία, εκλογικό Σώμα, η ψήφος του οποίου καθορίζεται από τους κοπρίτες.

Ποιός, λοιπόν, υποψήφιος θα τολμήσει να προτείνει την επαναφορά αυτού του σωτηρίου αδικήματος;