Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου
Με κάθε ευκαιρία, ο... Μεσσίας Πρωθυπουργός δεν χάνει ούτε το κέφι του ούτε την αισιοδοξία του, δηλώνοντας «είμαι αισιόδοξος για την επίτευξη των στόχων».
Πρόκειται για την ψεύτικη αισιοδοξία η οποία εντάσσεται στα «κατά συνθήκην ψεύδη» της διαχρονικής εξουσίας.
Μιας εξουσίας –πλασματικής, κουρεμένης ή δοτής- η οποία εξ επαγγέλματος δηλώνει αισιόδοξη αλλά που η ζωή την διαψεύδει. Αυτή την εσκεμμένη απάτη και αυταπάτη της εργολαβικής εξουσίας καυτηρίασα ήδη από το 1988 οπότε και τότε η φανφάρα των εξουσιαστών δόξαζε την αισιοδοξία. Ήταν τόσο προκλητικός ο καταιονισμός της αισιοδοξίας, ώστε ο γράφων κατέληγε στο συμπέρασμα: «Όσο περισσότερο αισιοδοξεί η εξουσία, τόσο περισσότερο πρέπει ν’ ανησυχεί η ελληνική κοινωνία, στο βαθμό που το μπορεί και το αισθάνεται, γιατί η εξ επαγγέλματος αισιοδοξία δεν προσφέρει τίποτα το θετικό στη λύση των προβλημάτων» (βλ. εφ. «24 Ώρες» της 19/7/1988).
Κι όμως, από τότε –και πιο μπροστά- πέρασε ένα τέταρτο του αιώνα με διαρκείς και συχνές δηλώσεις των κάθε λογής εξουσιαστών για την... αισιοδοξία, η οποία διαρκώς διαψεύδεται για να φθάσουμε στην απόλυτη χρεοκοπία! Η απάτη στον κύβο. Άλλο το ζήτημα αν οι μαϊμουδίζοντες ψηφοφόροι την απολαμβάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου