Σύστημα πολιτικό

Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου

Σύστημα, λέει το ελληνικό λεξικό, σημαίνει: "Σύνολο πραγμάτων του οποίου τα μέρη βρίσκονται μεταξύ τους σε στενή σχέση ενότητας και αλληλεξάρτησης".

Συνεπώς, ο εννοιολογικός προσδιορισμός του "συστήματος" και μάλιστα του πολιτικού περιλαμβάνει κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες μέσα από θεσμούς, οι οποίοι ανάγονται στη δικαιοσύνη, το συνδικαλισμό, την υγεία, την ενημέρωση, την παιδεία, την άμυνα και προεχόντως τους θεσμούς του πολιτικού συστήματος, όπως είναι η Βουλή, η κυβέρνηση, οι βουλευτές, τα κόμματα κ.λπ.

Άρα, όταν λέγεται ότι το πολιτικό σύστημα σάπισε, ή ότι το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο πρέπει να εννοούμε ότι αυτός ο χαρακτηρισμός αφορά όλα τα πιο πάνω και άλλα πολλά που δρουν θεσμικά μέσα στο σάπιο πολιτικό σύστημα.

Συνεπώς, όταν λέμε ότι δεν έχουμε εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα -όπως δήλωσε και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών- αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης εκτείνεται σε όσα σημειώθηκαν πιο πάνω.

Κατ' ακολουθίαν: Όταν γίνεται λόγος για ανατροπή του πολιτικού συστήματος, αυτή θα πρέπει να περιλάβει τους πάντες και τα πάντα.

Αυτή είναι η λογική, εννοιολογική και πραγματική λειτουργία της ανατροπής του πολιτικού συστήματος. Αλλάζουν τα πάντα: Όλα τ' άλλα είναι απάτη, γιατί όταν οι θεσμοί σκουριάζουν ή σαπίζουν καταλύονται.

Με την ευκαιρία, μεταφέρω εδώ τα όσα έγραφε ο Αυστριακός φιλόσοφος Κ. Πόππερ στα 1945 για τη σημασία και την έννοια του θεσμού: "Οι θεσμοί, σαν τους μοχλούς, είναι αναγκαίοι αν θέλουμε να καταφέρουμε οτιδήποτε που υπερβαίνει τη δύναμη των μυών μας. Σαν τις μηχανές οι θεσμοί πολλαπλα­σιάζουν τη δύναμή μας για το καλό και το κακό. Σαν τις μηχανές έχουν ανάγκη από την νοήμονα εποπτεία κάποιου που καταλαβαίνει τον τρόπο λειτουργίας τους και, περισσότερο από όλα το σκοπό τους…" (βλ. το έργο του: "Η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της", εκδ. "Δωδώνη", Αθήνα, 1980, σελ. 128).

Οι θεσμοί, λοιπόν, είναι κοινωνικά εργαλεία, τα οποία, με την αλλαγή των συνθηκών, αντικαθίστανται και όταν χρειάζεται τσακίζονται και συντρίβονται .

Είμαστε ήδη καθυστερημένοι.

Είναι αυτονόητο ότι αυτό το τσάκισμα, αυτός ο ανασκολοπισμός του συστήματος πέφτει στους ώμους της πρωτοπόρου μειοψηφίας και όχι στις αγελαίες μάζες των κοπριτών.