Το Κυλώνειον Άγος - ΕΡΤ

Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου

Κοπετός, οδυρμός και σπέκουλα μεγάλης ολκής γύρω από το κομματομάγαζο που λέγεται ΕΡΤ, το οποίο για τέσσερις δεκαετίες – για να μην πάμε πιο πίσω – αποτελεί το πολιτικό κηφηναριό, το οποίο υπηρετώντας δουλικά τις εξουσίες και τα… λοιπά δημοκρατικά κόμματα αποχαύνωσαν τον «κυρίαρχο» λαό με την προπαγάνδα.

Ένα κηφηναριό το οποίο – κατά κανόνα- άλωσε την «ενημέρωση» με κομματικές ταυτότητες και κομματικά βύσματα.

Δεν μιλάμε για τα προνόμια.

Δεν μιλάμε για τη διαφθορά.

Δεν μιλάμε για την ευνοιοκρατία.

Μιλάμε για την πατριδοκτόνο και εθνοκτόνο συντεχνία,

εναντίον της οποίας ο γράφων άσκησε οξύτατη κριτική από το 1992, όταν όλοι σιωπούσαν και όταν πολλοί μασούσαν.

Σε μια παραπαίουσα Ελλάδα και αποσυντιθεμένη ελληνική κοινωνία, η οποία ζούσε μέσα σε πλαστές εικόνες ευημερίας, προσπάθησα να επισημάνω τα πολλαπλά και πολύμορφα κοινωνιοκτόνα προβλήματά της με ένα πολυσέλιδο κριτικό κείμενο, το οποίο είχε τον τίτλο: «Το κατηγορώ ενός πολίτη» (δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», στις 2 και 9 Οκτωβρίου 1992).

Αναδεικνύοντας την μαύρη εικόνα της Ελλάδας καταχέριαζα τον «κυρίαρχο» λαό γράφοντας «Κατηγορώ τον Ελληνικό λαό γιατί αφέθηκε να χάσει την υπερηφάνειά του και την αξιοπρέπειά του, την ατομική του υπόσταση ως ελεύθερου ανθρώπου, ακολουθώντας χρεοκοπημένες πολιτικές και χρεοκοπημένους πολιτικούς μεσσίες. Τον κατηγορώ γιατί, και τώρα ακόμα να σηκωθεί πάνω από τα ηθικά και πολιτικά ερείπια της Ελλάδος».

Ερχόμενος στο σάπιο συνδικαλισμό έγραφα: «Κατηγορώ τους συνδικαλιστές γιατί μετέτρεψαν τους συνδικαλιστικούς και εργατικούς αγώνες από κοινωνικό εργαλείο προστασίας των καλώς νοουμένων συμφερόντων των εργαζομένων σε μέγγενη στραγγαλισμού των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων του συνόλου των Ελλήνων» και σε «υπερασπιστές των αδίκων και συντεχνιακών προνομίων πολλών χιλιάδων συναδέλφων τους σε βάρος των ήδη φτωχών Ελλήνων».

Ασκώντας γενικότερη κριτική στο αρρωστημένο συνδικαλιστικό συνονθύλευμα που πήγαζε από το κόμμα, στήριζε το κόμμα και υπηρετούσε το κόμμα, παρέθετα τούτη την άποψη του Άγγλου φιλοσόφου Τ. Χομπς, που έγραφε: «Οι συντεχνίες είναι σαν μικρές δημοκρατίες μέσα στα σπλάχνα μιας μεγάλης, όπως τα σκουλήκια στα έντερα ενός φυσικού ανθρώπου».

Τα πάντα έδειχναν κατρακύλα και τα πάντα ανέδυαν τη μυρουδιά της πτωμαΐνης από μια ψόφια Ελλάδα, ο «κυρίαρχος» λαός της οποίας ανεύθυνος, άκριτος και ιδιοτελέστατος χειροκροτούσε τους νεκροθάφτες του. Μέσα σε αυτή την καταρρέουσα Ελλάδα, ερχόμενος στους μεγάλους υπαίτιους αυτής της σήψης έγραφα: «Κατηγορώ τα κρατικά ΜΜΕ και τα δύο μεγάλα ιδιωτικά κανάλια γιατί περιόρισαν το «διάλογο» και τον «πολιτικό» λόγο σε μια χούφτα εκπρόσωπων των τεσσάρων μεγάλων κομμάτων, και κυρίως των δύο μεγάλων, με αποτέλεσμα αυτού του ολιγαρχικού φαινομένου την αφυδάτωση του πολιτικού λόγου, του κοινωνικού προβληματισμού και την κολοβωμένη ενημέρωση, προβάλλοντας μόνο τις κομματικές θέσεις».

Συνεχίζοντας έλεγα: «Κατηγορώ τα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ γιατί παίρνουν προκλητικά μέρος στην αποβλακωτική ενημέρωση, διαθέτοντας πολύ χρόνο  για παροχή θεάματος, το οποίο, πολλές φορές, εγγίζει τη χυδαιότητα».

Καταλήγοντας, ως προς αυτές τις «επιδόσεις» των ΜΜΕ, έγραφα: «Πρόκειται για μια «εθνική προσφορά» που ευνουχίζει την αληθινή εθνική και κοινωνική συνείδηση» (το κείμενο εκείνο το 1992 αναδημοσιεύθηκε στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα, 2002, σελ. 82-94).

Είναι προφανέστατο ότι τα εκφυλιστικά αυτά φαινόμενα οι πάντες τα γνώριζαν και οι πάντες τα υπηρετούσαν εκθύμως στο όνομα των ιδιοτελεστάτων ατομικών συμφερόντων, τα οποία επένδυαν με κομματικές φανφάρες και ανύπαρκτες ιδεολογίες.

Με άλλα λόγια χόρευαν το «χορό των κολασμένων» πάνω στο πτώμα της Ελλάδας, όπως πολύ εύστοχα είχε πει από τότε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπός Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος στο άρθρο του της 6^ης Δεκεμβρίου 1992 στο «ΒΗΜΑ», με τίτλο: «Έκπτωση ήθους», γεγονός το οποίο οδήγησε τον γράφοντα να του απευθύνει «ανοιχτή πρόσκληση για αγώνα κατά της διαφθοράς» (βλ. «Πολιτικά Θέματα» της 11^ης Δεκεμβρίου 1992). Σιωπή, σιωπή, απόλυτη σιωπή από παντού και πρόδηλη συνενοχή.

Στο θέμα:

Ήταν καιρός –έπρεπε να γίνει πριν από πολλά χρόνια- να καθαριστεί το Κυλώνειον Άγος το οποίο γέμισε με «εργαζόμενους» από τους οποίους οι περισσότεροι μπήκαν στο κομματομαγαζί με κομματικές ταυτότητες, τις οποίες αρκετοί από αυτούς διέθεταν σε πολυκομματική βάση (είχαν όχι μία, αλλά δύο και τρεις…).

Η αξιοκρατία στο απόσπασμα. Τώρα ομολογούν οι ίδιοι την κομματοκρατία, τη ρουσφετολογία και τη διαφθορά στο χώρο τους, που κατατρώγουν τα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, γεγονός το οποίο γέννησε τη χυδαία δημοκρατία (βλ. το άρθρο μου: «Αρρωστημένη δημοσιογραφία = χυδαία δημοκρατία, στα «Πολιτικά Θέματα» της 24/1/2003).

Είναι αυτός ο πολιτικά εκφυλισμένος κόσμος της επικοινωνίας, που ευθύνεται για την αποχαύνωση του «κυρίαρχου» λαού, τον οποίο τώρα ψέγει γιατί δεν τον συμπαρίσταται στον αγώνα της δημοκρατίας!!! Τόσα χρόνια πως την υπερασπίστηκαν οι ίδιοι; (Πάντα λειτουργούν και οι σπάνιες εξαιρέσεις).

Τώρα ωρύονται και σκίζουν τα ιμάτιά τους ότι υπεύθυνο είναι, για το κατάντημα της ΕΡΤ, το ρουσφετολογικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο όμως οι ίδιοι χρησιμοποίησαν, στήριξαν και αναπαρήγαγαν για σαράντα χρόνια.

Τώρα ανακάλυψαν ότι το άντρο της κομματοκρατίας, του οποίου οι διοικητές έπαιρναν τρεις φορές και πάνω από τις αμοιβές του προέδρου των ΗΠΑ, «ανήκει στο λαό»! Και όχι μόνο αυτοί.

Πού τον είχαν τον λαό τόσα χρόνια; Μόνο τον άρμεγαν.

Τώρα κόπτονται γιατί, για κάποιες ημέρες, «το έθνος θα μείνει χωρίς εθνική φωνή», ενώ όλα αυτά τα χρόνια της άφατης αρλουμπολογίας και παρακμής θεωρούσαν αδίκημα την αναφορά στο έθνος και την ανάρτηση της ελληνικής σημαίας.

Τώρα ανακάλυψαν ότι τα Νομοθετικά Διατάγματα είναι αντιδημοκρατικά ενώ ούτε που καταδέχτηκαν να ψελλίσουν κάτι όταν ο γράφων τα καυτηρίασε  με ολοσέλιδο άρθρο του στην εφ. «Α1», στις 27 Απριλίου 2013.

Δεν είσαι στο κόμμα; δεν υπάρχεις ούτε ως άνθρωπος, ούτε ως πολίτης, ούτε ως επιστήμονας ή λόγιος. Πρόκειται για τη γνωστή και παμπάλαια συνταγή της συνωμοσίας της σιωπής!

Ο γράφων δηλώνει ευθέως: Όλα αυτά τα χρόνια της κομματικοποιημένης ΕΡΤ είναι ζήτημα αν την παρακολούθησε μερικές ώρες, όπως και το κανάλι της λεγόμενης Βουλής.

Καταλήγοντας θα έλεγα: Η Ελλάδα δεν θα πεθάνει αν μερικές ημέρες δεν ακούσει ΕΡΤ (εξάλλου πόσοι την ακούν;)

Επιτέλους: Να καθαρίσει το Κυλώνειον Άγος. Ν’ αποκτήσει η Ελλάδα μια ΕΡΤ της αξιοκρατίας, της ελευθερίας έξω από την εθνοκτόνο και κοινωνιοκτόνο κομματοκρατία και τις κομματικές παρέες. Αν η κυβέρνηση δεν το κάνει αυτό τότε θα πρέπει να πάει στο Γουδί γιατί η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο.