Και εφόσον δεν υπήρξε, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει. Εφευρέθηκε αναγκαστικά, μετά την επέκταση της Ελλάδος κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, όταν είχε αποφασισθεί από τις “υπερδυνάμεις” που πασχίζουν για την επιβολή του δικαίου στον πλανήτη, ο σταδιακός περιορισμός της εδαφικής επικράτειας της Ελλάδος, μέχρι της πλήρους αφανίσεώς της.
Τα παρατιθέμενα στοιχεία προέρχονται ΟΛΑ από ξένες πηγές, τα οποία δημοσιεύθηκαν και στην Ελλάδα. Η δημοσίευσή τους έγινε με το σύγγραμμα-μελέτη του Έντουαρντ Στάνφορντ που ετιτλοφορείτο “Εθνογραφικός χάρτης της Ευρωπαϊκής Τουρκίας και Ελλάδος μετά εισαγωγικών παρατηρήσεων περί της διασποράς των φυλών εν τη Ιλλυρική Χερσονήσω και στατιστικών πινάκων του πληθυσμού”, το 1877. Δηλαδή λίγα χρόνια πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Πρώτο Παγκόσμιο, ή Μεγάλο, Πόλεμο.
Επισημαίνεται ότι ως Ευρωπαϊκή Τουρκία, τότε, εθεωρείτο όλη η Βαλκανική Χερσόνησος από την Αδριατική Θάλασσα μέχρι τον Εύξεινο Πόντο. Προς Βορρά εκτεινόταν ως τον Δούναβη ποταμό συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής Βοσνίας, και προς νότο μέχρι την Στερεά Ελλάδα ,διότι είχε εν τω μεταξύ απελευθερωθεί ένα εδαφικό υποσύνολο της Ελλάδος (Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάς και Κυκλάδες).
Στον χώρο αυτό ζούσαν, σύμφωνα πάντα με καταγεγραμμένα στοιχεία, οι εξής φυλές. Έλληνες, Τούρκοι, Σέρβοι, Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Αλβανοί (Γκέκηδες και Τόσκηδες. Οι Κοσοβάροι προέκυψαν αργότερα), Εβραίοι, Αθίγγανοι, Αρμένιοι, Τάταροι (σωστά αναφέρονται ως Τάρταροι) και Κιρκάσιοι.
Η πρώτη απόπειρα απογραφής του πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε το 1844. Ήταν όντως απόπειρα, διότι στην απογραφή της Τουρκικής Κυβερνήσεως δεν συγκαταλέγονταν οι γυναίκες και τα παιδιά διότι εθεωρούντο από τους Τούρκους “όντα” μικρότερης αξίας (ήττον πολυτίμων) από τους άνδρες, κάτι το οποίο συμβαίνει σχεδόν μέχρι σήμερα, προφανώς λόγω της θρησκείας του Μωάμεθ.
Επιχειρήθηκε λοιπόν απογραφή πληθυσμού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1844, διότι τότε ο Υπουργός Στρατιωτικών Ριζά Πασάς ήθελε να οργανώσει τον Τούρκικο στρατό με νέο στρατολογικό σύστημα. Τα στοιχεία της τότε απογραφής είχαν δοθεί από τον Πρέσβη της Τουρκίας στην Τεχεράνη, Αχμέτ Βεφίκ εφέντη, προς τον συγγραφέα Ubicini, ο οποίος συνέταξε τον Πίνακα 1. Οι αριθμοί αμφισβητήθηκαν, αλλά ήταν η πρώτη προσπάθεια των Οθωμανών, εξ’ άλλου διενεργήθηκαν αργότερα και άλλες απογραφές πληθυσμού με πιο ακριβή στοιχεία.
Στα στοιχεία που δημοσίευσε ο Ucini δεν έχουν τόση σημασία οι αριθμοί, αλλά σημασία έχει ότι πουθενά δεν εγράφη ότι βρέθηκαν “Μακεδόνες”. “Μακεδονική φυλή” δεν υπάρχει.
Αργότερα, το 1857, ο Henri Matieu στο σύγγραμμά του “Περί Τουρκίας και των διαφόρων λαών αυτής” δημοσιεύει τα στοιχεία του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, όπως φαίνονται στον Πίνακα 2, τα οποία θεωρήθηκαν σχεδόν ακριβή.
Πέραν του ότι πάλι δεν ευρέθη κανείς “Μακεδόνας”, παρατηρούμε στον Πίνακα 2 ότι “Ορθόδοξοι Έλληνες” χαρακτηρίζονται όλοι οι Ορθόδοξοι στο θρήσκευμα και επίσης, ότι οι αριθμοί για τους Εβραίους και τους Αθιγγάνους είναι ίδιοι τόσο στην φυλή όσο και στο θρήσκευμα. Υπάρχει απόλυτος ομοδοξία στους λαούς αυτούς.
Και άλλοι ειδικοί ασχολήθηκαν με το θέμα του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, αλλά εγκυρότερα απογραφικά στοιχεία θεωρούνται του Βλαδιμήρου Διάξιτς, ο οποίος ήταν Διευθυντής του Στατιστικού Γραφείου της Σερβίας. Ο Διάξιτς τα δημοσίευσε το 1875, και φαίνονται στον Πίνακα 3.
Πάλι δεν υπάρχει Μακεδονική φυλή. Βλέπουμε λοιπόν ότι σε επίσημες απογραφές των Τούρκων, και σε χρονικό διάστημα 31 ετών, από το 1844 έως το 1875 δεν ευρέθη ούτε ένας “Μακεδόνας”. Αλλά προκειμένου να ικανοποιήσουν τα σχέδιά τους οι ηγέτες του κόσμου τούτου, μέσα στα οποία είναι και ο αφανισμός της Ελλάδος, έπρεπε να βρουν δικαιολογίες, και μια απ’ αυτές είναι η εφεύρεση του “Μακεδονικού έθνους”.
Επιπροσθέτως, σημαντικό στοιχείο που αποδεικνύει την Ελληνικότητα της Μακεδονίας αποτελούν οι Πίνακες (δεν δημοσιεύονται λόγω χώρου) στους οποίους φαίνονται οι τοποθεσίες όπου υπήρχαν τα Ελληνικά σχολεία κατά την ίδια χρονική περίοδο, δηλαδή την περίοδο των τελευταίων απογραφών, και στις γεωγραφικές περιοχές στις οποίες εκτεινόταν τότε η Μακεδονία, αλλά και στην Θράκη μέχρι τον Αίμο. Τα μόνα σχολεία που υπήρχαν ήταν Ελληνικά. Καμία άλλη φυλή δεν είχε σχολεία.
Ως επίλογο θα παραθέσω το συμπέρασμα του Στάνφορντ στο σύγγραμμά του από το οποίο αντλήθηκαν τα στοιχεία. Γράφει ό Στάνφορντ ότι, τα στατιστικά στοιχεία επικυρώνουν “την ελληνικωτάτην εθνικότητα της Θράκης και Μακεδονίας”.
Χρήστος Μαντζιάρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου