Η προεκλογική Διαστροφή από άλλη σκοπιά…

Στο προηγούμενο άρθρο, περιέγραψα τα πολιτικά γεγονότα και την επίδρασή τους στη χώρα μας, όσο μπορούσα αντικειμενικά και χωρίς κριτική, διότι πιστεύω ότι είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, σχεδόν καθημερινά παρουσιάζονται είτε στρεβλωμένα είτε παραποιημένα και επιδίωξα να παρουσιάσω την αλήθεια, όπως εγώ ασφαλώς την εννόησα. 
του Νίκου Αναγνωστάτου

Στην προηγούμενή μου λοιπόν ανάλυση, περιέγραψα πώς φθάσαμε στην υπογραφή του 1ου Μνημονίου και πώς διατέθηκε το κύριο μέρος των 130 εκατομμυρίων ευρώ που μας δόθηκε και την βράβευση του ΓΑΠ από την Γερμανία, πριν τον αποπέμψουν. Σήμερα πριν περιγράψω την συνέχεια, τη λήψη του 2ου Μνημονίου και την διακυβέρνηση της χώρας μέχρι σήμερα, ας μου επιτραπεί μια παρέκκλιση από την συνήθη αποφυγή κρίσης των πολιτικών κομμάτων. Θα το κάνω σήμερα με την πρόθεση και πεποίθηση ότι μάλλον προσφέρω υπηρεσίες, από ανιδιοτελή και καλόπιστη σκοπιά.
Πρόκειται για την τακτική, αν όχι την στρατηγική του ΚΙΝΑΛ, στην προσπάθειά του να ανακάμψει και να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Είναι ασφαλώς αναμενόμενο και εν πολλοίς θεμιτό για ένα κόμμα να μετέρχεται κάθε θεμιτό μέσο για την πολιτική του ανάκαμψη, αλλά σε όλα υπάρχουν όρια και ένα σοβαρό κόμμα που κυβέρνησε και που προσδοκά να κυβερνήσει ξανά, έχει υποχρέωση να εμφανίζεται σοβαρό και υπεύθυνο. Αντί να προσπαθεί να επιρρίψει ευθύνες σε άλλο κόμμα, έχει υποχρέωση να αναλύσει τις εξελίξεις στο δικό του κόμμα και να κάνει την αναγκαία αυτοκριτική. Επιτρέψτε μου να τολμήσω να την κάνω εγώ αυτήν την κριτική, όσο μπορώ πιο αντικειμενική, πειστική και πάντοτε καλόπιστη, ζητώντας εκ των προτέρων την συγχώρεσή σας, αν δεν το πετύχω για όλους.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, ήταν ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, με πολλά κομμουνιστικά στοιχεία και πρόσωπα, ακόμη και τον Μάρκο Βαφειάδη είχε επιστρατεύσει στις τάξεις του, μια και ένας των στόχων του ήταν να μειωθεί στο ελάχιστο το ΚΚΕ, αν όχι να εκλείψει τελείως. Κατόρθωσε έτσι να συρρικνώσει το ΚΚΕ γύρω στο 5-6% και όσο υπήρχε ο Ανδρέας, όλα ήταν υπό έλεγχο. Ευθύς ως περιήλθε η οικονομική κρίση, η αδυναμία του ΓΑΠ που ανέλαβε την τύχη του ΠΑΣΟΚ, ή η βαθύτερη πρόθεσή του κατά άλλους, αντιμετώπισε την κρίση αλά καρτ, όπως λένε. Δηλαδή. Έπρεπε να βρεθεί τρόπος να καταβληθούν τα 80 δις ευρώ στην Γερμανία, τα οποία χρωστούσαμε από εξοπλιστικά προγράμματα κυβέρνησης Σημίτη, σε συνδυασμό με την έντονη πρόθεση της Γερμανίας και της Γαλλίας, να ξεφορτωθούν οι Τράπεζές τους τα τοξικά ελληνικά ομόλογα.
Ο πλέον σίγουρος τρόπος, ήταν να περιέλθει η Ελλάδα σε κατάσταση πτώχευσης, να δεχθεί ένα «σωστό» Μνημόνιο, με ένα ανάλογο δάνειο και όλα θα πάνε καλά. Πρώτο βήμα επίτευξης του σκοπού αυτού, ήταν να γίνουν εκλογές με την απειλή της μη ψήφισης για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως το δήλωσε ο ΓΑΠ όταν ο Καραμανλής κάλεσε όλους τους αρχηγούς των κομμάτων για τρόπο αντιμετώπισης την ήδη επελθούσα οικονομική κρίση, όπως αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο μου. Το δεύτερο βήμα ήταν να μην χρησιμοποιηθεί η δυνατότητα δανεισμού με τους λίαν ευνοϊκούς όρους που του κληροδότησε ο Καραμανλής και από πάνω να δοθούν και κάτι ψιλά στους ανέργους κλπ αμέσως μετά την αναμενόμενη νίκη του στις εκλογές του Οκτωβρίου , έτσι ώστε να βρεθεί η Χώρα μας σε κατάσταση πτώχευσης και στην ανάγκη να ζητήσει βοήθεια από την Ε.Ε.

Το μόνο λάθος τακτικής, ήταν η αναγγελία αυτής της ανάγκης από το Καστελλόριζο, με το γνωστό χαζοχαρούμενο ύφος, ωσάν να επρόκειτο να αναγγελθεί το μεγαλύτερο κέρδος του κόσμου για τη χώρα μας. Έτσι δεχθήκαμε να υπογράψουμε στον Μάιο του 2010 το χιλιοσέλιδο πρώτο Μνημόνιο, που κανείς δεν είχε διαβάσει, ακολουθούμενο με το πρωτοφανές τεράστιο δάνειο των 130 δις ευρώ, ως οιονεί πτωχευμένη χώρα. Το μόνο που υπολειπόταν ήταν να θεωρηθεί η χώρα μας επισήμως υπό πτώχευση και χρειαζόταν για τούτο το δημοσιονομικό μας έλλειμμα να υπερβαίνει το 15%. Για το σκοπό τούτο επιστρατεύτηκε ο κ.Γεωργίου, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, να πετύχει με τον γνωστό τρόπο το 15,2% έλλειμμα και έτσι να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι, συμπεριλαμβανομένου του ξεφορτώματος των τοξικών πλέον ελληνικών ομολόγων, από τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, σε πλήρη ικανοποίηση της Γερμανίας κυρίως, με την θεαματική βράβευση του ΓΑΠ.
Τα κατ’ ανάγκη σκληρά μέτρα των Μνημονίων, ήταν φυσικό και επόμενο να δυσαρεστήσουν τον ελληνικό λαό και να ξεκαθαρίσει έτσι η γέρα από το σιτάρι, που λέει σοφά ο λαός μας, και όλοι οι αριστεροκομμουνιστές που είχε εγκλωβίσει ο Ανδρέας στο ΠΑΣΟΚ, λάκισαν και πήγαν με τον ΣΥΡΙΖΑ που παρίστανε την αριστερή λύση και φούσκωσε τον λαό και τους ίδιους, με αίολες θέσεις και υποσχέσεις, φέροντας τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, που θα χρειαστεί να αναλύσουμε και να τεκμηριώσουμε τους χαρακτηρισμούς σε άλλο σημείωμα, αφού τελειώνει εδώ ο επιτρεπτός χώρος. Έτσι το ΠΑΣΟΚ, μετά την προσχώρηση στον ΣΥΡΙΖΑ όλων των αριστεροκομμουνιστών, οι οποίοι, έτσι κι αλλιώς, δεν είχαν θέση στο υγιές κεντρώο ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με την αναπόφευκτη δυσαρέσκεια των Ελλήνων, ύστερα από τα, αναγκαία τότε, σκληρά περιοριστικά μέτρα, συρρικνώθηκε φυσιολογικά.
Η Φώφη Γεννηματά, ως Πρόεδρος του διευρυνθέντος και μετονομασθέντος πολύ σωστά κόμματος, σε ΚΙΝΑΛ, οφείλει να επικεντρωθεί στη διάδοση του υγιούς, υπεύθυνου και έντιμου ΚΙΝΑΛ, κατά τα πρότυπα του αείμνηστου πατέρα της Γιώργου Γεννηματά, να μην ψάχνει και να αποδίδει ευθύνες και αίτια σε άλλα κόμματα, αλλά αναγνωρίζοντας τις διεργασίες όπως πιο πάνω τις περιέγραψα, να κάνει την δέουσα αυτοκριτική και να προβάλλει το νέο ευθύ, υγιές και έντιμο πρόσωπο του ΚΙΝΑΛ και να είναι βέβαιη ότι η ειλικρίνεια αναγνωρίζεται και επιβραβεύεται από τον ελληνικό λαό. Η επίρριψη της ευθύνης τόσο άδικα στον Κώστα Καραμανλή και στη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας την περίοδο 2004-2009, όχι μόνο δεν πείθει, διότι το καθαρό και έντιμο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή, που αποτελεί εθνικό κεφάλαιο για ώρα ανάγκης, δεν μπορεί κανείς να τον διαβάλει, διότι είναι πεντακάθαρος, αλλά κινδυνεύει να αποβεί ως μπούμερανγκ σε βάρος του ίδιου του κόμματός της και με τις νέες αποκαλύψεις που δεν ευθύνεται το ΚΙΝΑΛ.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, το ΚΙΝΑΛ έχει όφελος να επικεντρωθεί στην ανάδειξη των πλεονεκτημάτων των αρχών και των πεποιθήσεων του κόμματός του, στηλιτεύοντας τα λάθη και αδεξιότητες της κυβέρνησης, όπως το κάνει, και υποσχόμενο νέο ήθος, διαφάνεια και εντιμότητα, που λείπουν από την ελληνική ζωή. Να διαμορφώσει έναν καθαρό, ευθύ και ικανό πολίτη που δύναται να πάει τη χώρα μπροστά και να αποδεσμευτούμε αληθινά από τα δεσμά των εν ισχύει Μνημονιακών νόμων και δεσμεύσεων, που τροχοπεδούν την πρόοδο και την ανάπτυξη, με μια υπεύθυνη και νοικοκυρεμένη κυβερνητική πολιτική. Ο κόσμος θα το αναγνωρίσει, θα το εκτιμήσει και θα το επικροτήσει με τον τρόπο του.
Προσπάθησα τίμια και ειλικρινά να εκθέσω τις απόψεις μου όσο μπόρεσα αντικειμενικά και καλόπιστα, πάντοτε κατά την ταπεινή μου γνώμη και προσδοκώ να το πέτυχα. Αν όχι ζητώ ταπεινά συγγνώμη!