Δημήτρης Δανίκας
Επιστρέφω στο περιστατικό με την κινητή μουσική συναυλία της Πρωτοψάλτη. Επιστρέφω στα χλευαστικά σχόλια. Στην κακότητα. Τη μιζέρια και τη μικροψυχία.
Ποιο το πρόβλημα; Ε; Ποιο; Επειδή καβάλησε πλατφόρμα με τρεις
ακόμα μουσικούς, τηρώντας αποστάσεις ασφαλείας; Επειδή ερμήνευσε εφτά
πασίγνωστα τραγούδια; Επειδή «ανώνυμοι» και απλοί το καταχάρηκαν και
χειροκρότησαν; Επειδή έκανε στάση έξω από του Μαξίμου; Επειδή
πρωθυπουργός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης;
Επειδή, ρε άθλιε και μίζερε, δεν μπορείς και σου είναι αδύνατον να παραδεχθείς μερικές αλήθειες; Επειδή ο Κυριάκος είναι της Νέας Δημοκρατίας και επειδή η Νέα Δημοκρατία και οποιοσδήποτε αρχηγός της θα είναι πάντα, εξ ορισμού, εχθρός, λαμόγια, ανίκανος και συνωμότης;
Επειδή μονίμως κυκλοφορείς, ακόμα και στον ύπνο σου με φακούς μυωπίας; Επειδή είσαι ανίκανος να επεξεργαστείς τα δεδομένα, να αντιληφθείς την πραγματικότητα και να παραδεχτείς μερικές αλήθειες;
Δηλαδή δεν σου αρκεί το γεγονός πως αυτή η μέχρι πρότινος ανυπόληπτη περιοχή κατάφερε να μετράει τα λιγότερα θύματα και τα λιγότερα κρούσματα; Και δηλαδή αν στη θέση του Κυριάκου ήταν ο Τσίπρας και αν κατάφερνε να διαχειριστεί, με τα ίδια καλά αποτελέσματα αυτή την πρώτη, την πιο ορμητική επίθεση του κορωνοιού, δεν θα έπρεπε όλοι, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, να το παραδεχτούν και να υποκλιθούν;
Ποιο από τα δύο είναι το πρώτο βιολί σ αυτή την «ορχήστρα»; Το όνομα η τα αποτελέσματα; Το παρελθόν η το παρόν; Δηλαδή αν το όνομα ήταν Μήτσος Κουτσούμπας, τότε θα το παραδεχόμασταν;
Όλα αυτά δεν είναι γελοιότητες; Όλα αυτά δεν είναι πράγματα που αρμόζουν σε υποβιβασμένα άτομα; Όλα αυτά δεν είναι αντιδράσεις ανεγκέφαλων, μίζερων, κοινωνικά «αναλφάβητων» και μικρόψυχων;
Κάθε λογικός, ισορροπημένος, αντικειμενικός, απλός αλλά καθόλου φανατισμένος πολίτης αυτής της χώρας ένα πράγμα γνωρίζει. Εκ πείρας. Πως πίστεψε και διαψεύστηκε. Πως στοιχημάτισε στον ταχαριστερό Τσίπρα και στο τέλος έχασε. Πως τελικά σε μερικά πράγματα, στα στοιχειώδη που ακόμα να προκύψουν ως λύση σ αυτόν τον τόπο, δεν παίζει ρόλο και δεν έχει καμία σημασία η κομματική ταμπέλα και η ιδεολογία. Μόνο τα αποτελέσματα
Τι να κάνουμε συντρόφια; Ο Κυριάκος λοιπόν είναι ο πολιτικός που πορεύεται με την απλή λογική. Ούτε ο Γιωργάκης, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Τσίπρα. Μόνο ο Κυριάκος. Ετσι δεν είναι; Δεν πρέπει να το παραδεχτούμε; Όχι; Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!
Και τελειώνω με στίχους του αθεράπευτου αριστερού γίγαντα Μανώλη Αναγνωστάκη (1925-2005). Από τους «παλιούς δρόμους». Που μελοποίησε ο Μίκης στις «Μπαλάντες» με τη φωνή της Μαργαρίτας Ζορμπαλά:
«Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα/ κι ούτε κανένας, κι ούτε κανένας με γνώριζε»
Και ως υστερόγραφο, προς άθλιους, μίζερους και μικρόψυχους, μια ρήση επίσης του Μανώλη Αναγνωστάκη: «Δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήτανε»!
Επειδή, ρε άθλιε και μίζερε, δεν μπορείς και σου είναι αδύνατον να παραδεχθείς μερικές αλήθειες; Επειδή ο Κυριάκος είναι της Νέας Δημοκρατίας και επειδή η Νέα Δημοκρατία και οποιοσδήποτε αρχηγός της θα είναι πάντα, εξ ορισμού, εχθρός, λαμόγια, ανίκανος και συνωμότης;
Επειδή μονίμως κυκλοφορείς, ακόμα και στον ύπνο σου με φακούς μυωπίας; Επειδή είσαι ανίκανος να επεξεργαστείς τα δεδομένα, να αντιληφθείς την πραγματικότητα και να παραδεχτείς μερικές αλήθειες;
Δηλαδή δεν σου αρκεί το γεγονός πως αυτή η μέχρι πρότινος ανυπόληπτη περιοχή κατάφερε να μετράει τα λιγότερα θύματα και τα λιγότερα κρούσματα; Και δηλαδή αν στη θέση του Κυριάκου ήταν ο Τσίπρας και αν κατάφερνε να διαχειριστεί, με τα ίδια καλά αποτελέσματα αυτή την πρώτη, την πιο ορμητική επίθεση του κορωνοιού, δεν θα έπρεπε όλοι, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, να το παραδεχτούν και να υποκλιθούν;
Ποιο από τα δύο είναι το πρώτο βιολί σ αυτή την «ορχήστρα»; Το όνομα η τα αποτελέσματα; Το παρελθόν η το παρόν; Δηλαδή αν το όνομα ήταν Μήτσος Κουτσούμπας, τότε θα το παραδεχόμασταν;
Όλα αυτά δεν είναι γελοιότητες; Όλα αυτά δεν είναι πράγματα που αρμόζουν σε υποβιβασμένα άτομα; Όλα αυτά δεν είναι αντιδράσεις ανεγκέφαλων, μίζερων, κοινωνικά «αναλφάβητων» και μικρόψυχων;
Κάθε λογικός, ισορροπημένος, αντικειμενικός, απλός αλλά καθόλου φανατισμένος πολίτης αυτής της χώρας ένα πράγμα γνωρίζει. Εκ πείρας. Πως πίστεψε και διαψεύστηκε. Πως στοιχημάτισε στον ταχαριστερό Τσίπρα και στο τέλος έχασε. Πως τελικά σε μερικά πράγματα, στα στοιχειώδη που ακόμα να προκύψουν ως λύση σ αυτόν τον τόπο, δεν παίζει ρόλο και δεν έχει καμία σημασία η κομματική ταμπέλα και η ιδεολογία. Μόνο τα αποτελέσματα
Τι να κάνουμε συντρόφια; Ο Κυριάκος λοιπόν είναι ο πολιτικός που πορεύεται με την απλή λογική. Ούτε ο Γιωργάκης, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Τσίπρα. Μόνο ο Κυριάκος. Ετσι δεν είναι; Δεν πρέπει να το παραδεχτούμε; Όχι; Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!
Και τελειώνω με στίχους του αθεράπευτου αριστερού γίγαντα Μανώλη Αναγνωστάκη (1925-2005). Από τους «παλιούς δρόμους». Που μελοποίησε ο Μίκης στις «Μπαλάντες» με τη φωνή της Μαργαρίτας Ζορμπαλά:
«Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα/ κι ούτε κανένας, κι ούτε κανένας με γνώριζε»
Και ως υστερόγραφο, προς άθλιους, μίζερους και μικρόψυχους, μια ρήση επίσης του Μανώλη Αναγνωστάκη: «Δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήτανε»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου