Κλοπή και Κλεπταποδοχή

 Κώστα Δημ Χρονόπουλου*

Δεν έχουμε αναθεωρητισμό /καταπάτηση μόνον συνθηκών και γεωγραφικών συνόρων, αλλά και των ποινικών κωδίκων, του «Κράτους Δικαίου». Σε διεθνές μάλιστα επίπεδο, έρχονται τα πάνω κάτω, τόσο που οι αρχές, οι αξίες, το ήθος και οι νόμοι ανατρέπονται. Όταν βέβαια το επιβάλλει , όχι το ατομικό συμφέρον (αυτο, τιμωρείται), αλλά το κρατικό. Αναφέρομαι στο θέμα της κλεπταποδοχής. Παντού συλλαμβάνεται και τιμωρείται ο κλέφτης αλλά και ο αποδέκτης κλεπταποδόχος. Προφανώς η δίωξη και των κλεπταποδόχων /κλεπταποδεκτών συμβάλλει και στο περιορισμό της δραστηριότητάς τους, αφού ο κλέφτης δεν θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη λεία του αν δεν είχε κάπου να την διαθέσει. Συνεπώς υπάρχει συνενοχή, συμμετοχή, συνύπαρξη και συμπόρευση στην παρανομία αμφοτέρων.

«Ελγίνεια» :

Ι. Κακώς –ακόμη και εμείς οι Έλληνες –τα αποκαλούμε …
Ελγίνεια». Εξυπηρετούμε , αθέλητα, την προπαγάνδα /ισχυρισμό των Βρετανών, που τα προβάλλουν ως δικά τους, του λόρδου Έλγιν (!).

ΙΙ. Ό έντιμος  λόρδος, αφού τα αφαίρεσε /έκλεψε από την φυσική τους θέση

και χώρα, τα μετέφερε στην Γηραιά Αλβιώνα. Όμως έπρεπε κάπου, κάπως να τα διαθέσει. (Συμπτωματικά ο ανεπίληπτος κομπιναδόρος Έλγιν χρωστούσε πολλά στο Κράτος και έπρεπε να πληρώσει. Σκέφτηκε λοιπόν πονηρά, πως αντί να τα πουλήσει σε ιδιώτη μεγαλοσυλλέκτη , να τα δώσει στο Κράτος του, να ξεχρεώσει και να του μείνει και κάτι για τα γεράματά του).

ΙΙΙ. Το Ηνωμένο Βασίλειο ασμένως και αδιστάκτως τον πλήρωσε, και τον ξεχρέωσε. Σύνομη συναλλαγή εντιμότατων απατεώνων.

ΙV. Έκτοτε οι Βρετανοί θεώρησαν –και εξακολουθούν –καταδικά τους (αφού τα πλήρωσαν) τα «Ελγίνεια» και τα εκμεταλλεύονται οικονομικά ως ποιοτικά εκθέματα του Μουσείου τους.

V. Διαχρονικές οι απέλπιδες προσπάθειες της Ελλάδας να τα ξανααποκτήσει αλλά προσέκρουσαν στην σθεναρή άρνηση των Βρετανών.

VI. Επί 10ετίες οι ισχυρισμοί των εντιμότατων «φίλων απατεώνων» ήταν πως εκεί φυλάσσονταν καλύτερα από ότι εδώ.  Ό πόνος , το ενδιαφέρον του κλεπταποδόχου για την συντήρηση , διατήρηση , φύλαξη είναι όντως συγκινητικό. Δυστυχώς, για εκείνους , η Αθήνα απόκτησε ένα από τα καλύτερα Μουσεία παγκοσμίως. Οι μάσκες /αιτιάσεις των «φίλων» μας, έπεσαν. Άρχισε το παραμύθι του …. Δανεισμού κ. α φ α ι δ ρ ο α ν ά λ ο γ α. Τελικά η κα νυν Υπουργός Πολιτισμού τους, δήλωσε απερίφραστα ότι τα «Ελγίνεια» ανήκουν στον … ιδιοκτήτη  τους (;) και όχι στην Ελλάδα (!...). Αυτό σημαίνει πως η επιστροφή /επανένωση  αποκλείεται (!). Προσέθεσε δε κυνικότατα και το εξής: Αν η Ελλάδα θέλει δανεισμό –και μόνον – τότε θα πρέπει να παραδεχτεί /δηλώσει επίσημα ότι αποδέχεται πως πρόκειται για Βρετανικά και όχι Ελληνικά Μάρμαρα !!!. Διαφορετικά : ούτε καν δανεισμός.

VII.Το θλιβερό συμπέρασμα είναι πως δεν πρόκειται ποτέ οι κλεπταποδόχοι να μας επιστρέψουν τα κλοπιμαία.

VIII. Βέβαια , αν υπήρχαν πραγματικοί /ενεργοί και αξιοσέβαστοι διεθνείς οργανισμοί και δικαστήρια, θα μπορούσαμε να προσφύγουμε και να δικαιωθούμε. Είναι όμως ανίκανοι, ευνουχισμένοι , ξεδοντιασμένοι , ωσεί παρόντα.

 

Ηθικό Δίδαγμα: Συλλαμβάνονται μόνον τα κλεφτρόνια , και οι ψιλοκλεπταποδόχοι, όχι λόρδοι κλέφτες και αξιοσέβαστες ανέντιμες κρατικές οντότητες κλεπταποδόχων !.

 

 
ΥΓ Ιλαροτραγικό όλο αυτό το αισχρό , υποκριτικό (κρατικό) αληταριό να ομιλεί περί δικαιοσύνης, εντιμότητας, αρχών, πολιτισμού, φιλίας κ. α φληναφήματα , αυτογελοιοποιούμενο.                                                                                  Τι μπορούμε άραγε να κάνουμε ;. Τίποτα.                                                                                      Αυτός είναι ο κόσμος μας, αυτόν δημιουργήσαμε και μέσα σε αυτόν θα πορευτούμε . Δυστυχώς!!!.

 

Ιατρού