ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!!

 

Ο “σκαπανέας” της ΕΟΝ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΩΡΑΚΗΣ και οι ύμνοι του για τον Ιωάννη Μεταξά.

Λίγοι γνωρίζουν ότι μεταξύ των μελών της Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας (ΕΟΝ), του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ήταν και ο Μίκης Θεοδωράκης.

Μάλιστα, ο έφηβος τότε Μίκης, είχε ξεδιπλώσει το μεγάλο ταλέντο του, με ποιήματα που είχε γράψει για την ΕΟΝ και τον Ι. Μεταξά.

Το πρώτο ποίημα είχε τίτλο “Λόγια Σκαπανέα” και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Νεολαία”, στις 17/02/1940:

«Είμαι ένα σκαπανάκι

μέ ωραία φορεσιά

μέ κοντό παντελονάκι

καί γερή κορμοστασιά.

Έχω πίστη στόν Χριστούλη

σεβασμό στόν βασιλιά

σάν Μεγάλο Πατερούλη

αγαπώ τόν Μεταξά!»

Το δεύτερο ποίημά του, με τίτλο “Η ιστορική μας τετραετία”, ήταν αφιερωμένο στην 4η επέτειο της 4ης Αυγούστου και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Νεολαία” της 28/9/1940 - ακριβώς έναν μήνα πριν από το ιστορικό “ΟΧΙ”:

«Τέσσερα άστρα, γύρω – γύρω,

καταμεσής Ήλιος λαμπρός,

τέσσερα χρόνια όλο μύρο

κι ο Ήλιος: ο Αρχηγός!»

Μάλιστα, είναι αξιοσημείωτο ότι ο Μίκης υπερασπίστηκε πολύ σθεναρά την ένταξή του στην ΕΟΝ, σε δύο τηλεοπτικές συνεντεύξεις που είχε δώσει.Την πρώτη στην εκπομπή της ΕΤ1 “Φώτα πορείας” με την Έλενα Ακρίτα, στις 8/1/2000 και την δεύτερη στην εκπομπή της ΝΕΤ “Στα άκρα”, με την Βίκυ Φλέσσα, στις 29/1/2010.

Σας μεταφέρω τον διάλογο της πρώτης συνέντευξης, στην οποία η Ακρίτα αντέδρασε επιθετικά, αλλά πήρε πληρωμένη απάντηση από τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη:

ΜΙΚΗΣ: Πέρασα τη σχολή του εθνικισμού, με την καλώς εννοούμενη έννοια. Νομίζω ότι η νεολαία του Μεταξά, στην οποίαν ήμουνα – και δεν ήμουν απλώς έτσι, δεν με πήραν απλώς...

ΑΚΡΙΤΑ: Συγγνώμη, δεν το’ πιασα. Ήσασταν στη νεολαία του Μεταξά;

ΜΙΚΗΣ: Βέβαια! Όλοι ήμασταν στη νεολαία του Μεταξά. Δεν υπήρχε παιδί που να μην είναι στη νεολαία του Μεταξά.

ΑΚΡΙΤΑ: Α, επειδή ήταν υποχρεωτικό ήσασταν εκεί.

ΜΙΚΗΣ: Δεν ήταν υποχρεωτικό, εγώ πήγα εθελοντικά

Επιπροσθέτως, σε άλλη τηλεοπτική συνέντευξή του, ο Μίκης είχε αναφερθεί στον θάνατο του Ι. Μεταξά, λέγοντας - με μια μικρή ίσως δόση υπερβολής:

«Έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Εμείς πήγαμε, όχι στην μητρόπολη, αλλά σε μία πιο μικρή στην Τρίπολη. Ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά που από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά»

Τέλος, θα αναφερθώ σε κάτι πολύ περίεργο που συνέβη το 1970, όταν ο Μίκης ανήκε στο ΚΚΕ.

Οι Σοβιετικοί ξαφνικά απαγόρευσαν αυστηρά την μετάδοση της μουσικής του, απέσυραν από την κυκλοφορία δύο φιλμ μικρού μήκους, που αναφέρονταν στην ζωή και στην πολιτική του δραστηριότητα (“Μίκης Θεοδωράκης” και “Ελληνική Τραγωδία”), ματαίωσαν μια διάλεξη που θα γινόταν στην Μόσχα για το έργο του, ματαίωσαν την έκδοση δύο δίσκων του (την “Κατάσταση Πολιορκίας” και τις “Μικρές Κυκλάδες”) και δεν τον προσκάλεσαν στο συνέδριο της Κομσομόλ.

Για όλα αυτά, ο Μίκης έγραψε μια επιστολή διαμαρτυρίας, σε πολύ έντονο ύφος, προς το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ, στις 28 Μαΐου 1970, που κατέληγε ως εξής:

«Κατά την απελευθέρωσή μου αλλά και μετά, η στάση της χώρας σας απέναντί μου υπήρξε, θα έλεγα, σχεδόν εχθρική.

Εύλογα γεννιέται το ερώτημα: Γιατί;»

(Πηγή: Μίκης Θεοδωράκης, “Πολιτικά: Θεωρία και Πράξη”, Τόμος Α').

Να υποθέσουμε ότι κάποιος άσπονδος σύντροφος ενημέρωσε τους -πάντα καχύποπτους- Σοβιετικούς, για τα εφηβικά “παραστρατήματα” του Μίκη;

Στην φωτογραφία, διακρίνεται ο Μίκης να συνοδεύει τον Ι. Μεταξά, σε κάποια περιοδεία του

Απο την ανάρτηση του Στρατηγού Θεόδωρου Γεωργόπουλου