Αναδεικνύοντας ο γνωστός συγγραφέας τα τρωτά της λειτουργίας του σύγχρονου πολιτικού συστήματος γενικά, έγραφε και τα εξής στα "Κατά συνθήκη ψεύδη", για το φαινόμενο της φοροδιαφυγής: "Ο πλούσιος φυσικά δίνει στο κράτος πολύ λιγότερα απ' αυτά που μπορεί να δώσει. Ωστόσο, ο καθένας, ακόμη κι ο πτωχός, πληρώνει τόσους φόρους ώστε στο τέλος της ζωής του θα ήταν εύπορος εάν είχε κρατήσει για τον εαυτό του τους καρπούς της δουλειάς του, αντί να τους δίνει στο Κράτος με μορφή φόρων" (βλ. το πιο πάνω έργο του από τις εκδ. "Νέος Σταθμός", Αθήνα χ.χ., σελ. 217).
Πάντα το ίδιο συμβαίνει με το άδικο φορολογικό σύστημα από την εποχή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, γεγονός το οποίο καυτηρίασε ο ρήτορας των ρητόρων, ο Δημοσθένης, στην περίφημη δημηγορία "Περί των Συμμοριών", που εκφωνήθηκε στην Πνύκα το 354 π.Χ.
Στο λόγο του αυτό ο Δημοσθένης καλούσε τους Αθηναίους να κάνουν πράξη τα λόγια και αυθόρμητα να εκτελέσουν το καθήκον τους για τις φορολογικές τους υποχρεώσεις (βλ. Π. Παπαγαρυφάλλου: "Ο Δημοσθένης και η διαχρονικότητα των λόγων του", εκδ. "Κάδμος", 2008, σελ. 23-35).
Το γεγονός της άδικης φορολογίας αποτελεί σύμφυτο λειτουργικό στοιχείο της δημοκρατίας διαχρονικά και ανά τον κόσμο αλλά στην Ελλάδα των διεφθαρμένων εξουσιών προκαλεί τα μέγιστα.
Το γεγονός αυτό το βιώνει ο "κυρίαρχος" λαός ώστε να μη χρειάζονται επιχειρήματα ένα μέρος των οποίων ανέδειξα εδώ και χρόνια με το κείμενό μου: "Φοροδιαφυγή – Κοινωνία – Εξουσία. Τρεις πληγές της σύγχρονης Ελλάδας" (βλ. "Πολιτικά Θέματα" της 17/12/1993).
Όμως οι εκάστοτε κυβερνώντες, για λόγους ψηφοθηρίας, διαπλοκής και ανικανότητος, προτιμούν την άδικη φορολογία των κατώτερων εισοδηματικών ομάδων που είναι του χεριού τους. Ο λαός γαυγίζει, αλλά τελικά γονατίζει.
Μαζοχισμός!
