Η ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΤΟΥ Πρωτοπρεσβυτέρου Π. Βασιλειου Βολουδάκη 

 Στα πλαίσια της μάχης μας για τη διάσωση της ιδιομορφίας του Έθνους μας, γίναμε στόχος του Ισραηλιτικού Συμβου­λίου των Αθηνών, γιατί –κατά τους ισχυρισμούς του Προέδρου του– μεταφέραμε στις ενοριακές μας σελίδες ανυπόστατες και ψευδείς πληροφορίες εις βάρος τους, που αντλήσαμε από το διαδίκτυο, σχετικά με το ότι οι Ισραηλίτες της Ελλάδος δεν πληρώνουν φόρους στο κράτος μας αλλά στο Ισραηλιτικό Συμ­βούλιο. Γράφουν στην ιστοσελίδα τους Abravanel:
«Δυστυχώς αυτή η αντισημιτική προπαγάνδα δεν περιορίζεται στο Διαδίκτυο αλλά έχει αντίκτυπο στην πραγματική ζωή: ιερείς της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι οποίοι τους δικούς μου φόρους απομυζούν, αναπα­ρήγαγαν αυτό το ψέμα στις εκκλησίες τους, όπως ο πατήρ Βασίλειος Βολουδάκης στην επίσημη έκδοση του Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πευκακίων. Ο ίδιος ιερέας συνδέεται άμεσα με την ίδρυση περιθωριακού κόμματος που προωθεί την θεοκρατία και έλαβε μέρος στις Εκλογές του Ευρω­παϊκού Κοινοβουλίου. Μάλιστα είναι τραγικό ότι το κείμενο του το προωθεί Χριστιανός εκπαιδευτικός στο ιστολόγιό του που βρίσκεται στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο, ενώ ο ίδιος εκπαιδευτικός είναι και συνεργάτης της Μητρόπολης Πατρών –η διαπλοκή πολιτικής και Εκκλησίας σε όλο της το μεγαλείο σε αυτό το γαϊτανάκι.

Το γεγονός ότι όργανα της Εκκλησίας της Ελλάδος και έλληνες εκπαιδευτικοί γίνονται φερέφωνα αντισημιτικής προπαγάνδας είναι σίγουρα ανησυχητικό –κάποιος βέβαια θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κωμικό αφού και ο πατήρ Βασίλειος Βολουδάκης και ο Ν. Σαββόπουλος είναι έμμισθοι μου υπάλληλοι.»! Στα όσα υποστηρίζει υβρίζοντάς μας ο Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητος έχουμε να παρατηρήσουμε: 1. Στο περιοδικό μας δεν γράψαμε τίποτε περισσότερο από αυτά που παρατίθενται στο διαδίκτυο. Στο άρθρο μας με τίτλο «Ανάστα Κύριε βοήθησον ημίν», αναφερόμενος στο Προεδρικό διάταγμα 182/22-3-1978 έγραψα: «Αντλώ από το διαδίκτυο:» και, στη συνέχεια, παρέθεσα τα αντληθέντα από αυτό. Το ερώτημά μου είναι: Αν είναι ψευδή τα όσα γράφονται στο διαδίκτυο επί του προκειμένου, γιατί το Ισραηλιτικό Συμ­βούλιο δεν έκαμε τις απαιτούμενες ενέργειες ώστε να αφαιρεθούν από τις ιστοσελίδες τα κατά τη γνώμη του συκοφαντικά, αλλά αρκέσθηκε σε μια απλή διάψευση; Να σημειωθή ότι, μέχρι σήμερα, όχι μια, αλλά αρκετές ιστοσελίδες είναι αναρτημένες με το περιεχόμενο αυτό. 2. Ανατρέξαμε σε αυτό καθ’ εαυτό το Προεδρικό Διάταγμα 182/1978 και παραθέτουμε τους συλλογισμούς μας, κάνοντας ευθύς εξ αρχής τη γενική παρατήρηση ότι η Ισραηλιτική Κοι­νότητα δεν είναι μια θρησκευτική Κοινότητα, όπως θέλει να πα­ρου­σιάζεται στο Ελληνικό κράτος μας, αφού δεν πρόκειται, μόνο για την Εβραϊκή Θρησκεία αλλά για ένα Παράρτημα του Ισραήλ στην Ελλάδα και, συνεπώς, δεν έχει καμμιά αντιστοιχία με την Εκκλησία της Ελλάδος ως προς τη σύσταση, τη δομή και τους σκοπούς που επιδιώκει. Εξηγούμεθα: Διαβάζουμε στο Άρθρο 1 ότι «η Ισραηλιτική Κοινότης Αθη­νών υφίσταται ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) και στο Άρθρο 2 ότι «η Ισραηλιτική Κοινότης Αθη­νών τηρεί στρογγυλή σφραγίδα με τις λέξεις «Ελληνική Δημο­κρατία – Ισραηλιτική Κοινότης Αθηνών». Δηλαδή, η Ισραηλιτική Κοινότητα είναι ανεξάρτητη Κρατική Υπηρεσία, με σφραγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας, ανώτερη νομικά από την Εκκλησία της Ελλάδος. Αυτό προκύπτει άμεσα από το Π.Δ. 182 αφού «Υπέρτατη αρχή είναι η Κοινοτική Συνέλευση, που αποτελείται από 50 μέλη» και όχι οι θρησκευτικοί λειτουργοί, οι οποίοι, μάλιστα, δεν εκλέ­γονται από θρησκευτικούς λειτουργούς, ακόμη και ο Αρ­χιραββίνος τους, αλλά από εβραίους πολίτες, μέλη του Συμβουλίου! Αντίθετα, η Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία είναι με περιωρισμένη έννοια Ν.Π.Δ.Δ., δεν είναι Κρατική Υπηρεσία, δεν έχει σφραγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν εκφράζει επίγεια κυριαρχία αλλά μόνο τον «Επουράνιον Θεόν», έχει υ­πέρ­τατη Αρχή «τον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν» και διοικείται από την Ι. Σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, δηλαδή αποκλειστικά από κληρικούς, οι οποίοι εκλέγουν και τους Επισκόπους και τον Αρχιεπίσκοπον. Εξ άλλου, αυτός καθ’ εαυτόν ο προσδιορισμός «Ισραηλι­τι­κή Κοινότης Αθηνών» μαρτυρεί Κοινότητα από μέλη άλλου Κράτους και όχι θρη­σκευ­τι­κή Κοινότητα, αφού το μεν Κράτος λέγεται Ισραήλ η δε θρησκεία Ιουδαϊσμός, είναι δε γνωστόν ότι το Ισραήλ ταυτίζει την Κρατική και επίγεια υπόστασή του με το έργο της Συναγωγής, για μην ειπούμε ότι η επουράνια ενασχόλησή του αποσκοπεί μόνο στην επίγεια κυριαρχία του! Ενδιαφέρουσα θα ήταν για μας η απάντησή τους στο ερώτημα: Άραγε, σε ένα ενδεχόμενο πόλεμο με το Ισραήλ οι Ισραηλίτες της Ελ­λάδος θα πολεμήσουν εναντίον του Ισραήλ ως γνήσιοι Έλληνες; Αυτά και τα άλλα που θα προσθέσουμε στη συνέχεια, δεν τα γράφουμε μεμφόμενοι τους Ισραηλίτες της Ελλάδος. Οι Ισρα­ηλίτες κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους και κατακτούν όλο και περισσότερα προνόμια και, μάλιστα, αποκτούν τόσο αέρα ώστε ακονίζουν τη γλώσσα τους εναντίον του Ορθόδοξου Κλήρου (παρατρέχω τα όσα σαρκαστικά γράφουν για το πρόσωπό μου εκπληττόμενος για την ενημερωσή τους!) και γράφουν ότι τους δικούς τους φόρους «απομυζούμε» με τη μισθο­δοσία μας! Με αυτόν τον τρόπο εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους προς τον Ι­ε­ρό Κλήρο και τον Ορθόδοξο λαό μας, που τους «έσωσε εκ θανάτου» κατά την Γερμανική Κατοχή, με υπέρ­μαχο υπέρ αυτών τον Αρχιεπίσκοπον Δαμα­σκηνόν. Αυτός ο τρόπος τους δεν μας είναι άγνωστος. Είναι γνώρισμά τους το να προσφέρουν πάντοτε «αντί του Μάννα, χολή»! Οι πολιτικοί μας, όμως, είναι οι πιο επικίνδυνοι, γιατί, φορώντας τη μάσκα του Ορθοδόξου, επιδίδονται σε ένα ανελέητο κυνηγητό της Ορθοδόξου Πίστεως και ζωής εξοπλίζοντες τους πάντες με προνόμια ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνουν σταδιακά την Ορθό­δοξη Εκ­κλησία –την ψυχή του Έθνους– έως ότου την καταν­τήσουν ένα απλό σωματειακό και περιθωριακό φορέα! 3. Στο εναντίον μου δημοσίευμά τους, επιχειρούντες να δια­ψεύ­σουν το ότι δεν φορολογούνται γράφουν πως «οι Εβραίοι όντως πληρώνουν μια συνδρομή στην εκάστοτε Κοινότητά τους –η οποία είναι υποχρεωτική– γιατί οι Κοινότητες είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Αυτή η συνδρομή δεν έχει καμμία σχέση με τους φόρους που συλλέγει το Δημόσιο... χρησιμεύει για την κάλυψη της λειτουργίας των Συναγωγών, των Σχολείων, των Γηροκομείων, των αθλητικών και πολιτιστικών σωματείων και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης όπου υπάρχει... Ούτε δραχμή δημοσίου χρήματος δεν πάει σ’ αυτές τις δραστηριότητες, ενώ οι δικοί μου φόροι καλύπτουν τη μισθοδοσία των Ορθοδόξων ιερέων και μουσουλμάνων μουφτήδων στην Δυτ. Θράκη, τη μεταφορά του Αγίου Φωτός με αεροπλάνο από το Ισραήλ, τις επιχορηγήσεις του Κράτους σε διάφορα Ορθόδοξα εκκλησιαστι­κά ιδρύματα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και άλλα τέτοια ωραία»! Και συμπληρώνουν ειρωνικά, για να μας ειπούν κατάμουτρα ότι, τελικά, εμείς οι Χρι­στιανοί, είμαστε μειοψηφία στον τόπο μας: «Βέβαια η Εκ­κλησία της Ελλάδος έχει κάθε νομικό δικαίωμα ως Ν.Π.Δ.Δ. να προχωρήσει σε εισα­γωγή παρόμοιας συνδρομής για τα μέλη της, αλλά αποφεύγει γιατί θα πρέπει να εισάγει κατάλογο μελών και εύλογα φοβάται το μέγεθός τους»! Συμφωνούμε πως «ούτε δραχμή δημοσίου χρήματος δεν πάει σ’ αυτές τις δραστηριότητές» τους, αφού δραχμές δεν υπάρχουν σήμερα, πρέπει, όμως, να “πηγαίνουν” πολλά κρατικά ευρώ, γι­α­τί πως αλοιώς δικαιολογείται η παράγραφος 2, περίπτωση η΄, του άρθρου 5 του εν λόγω Προεδρικού Διατάγματος η οποία, ανα­­φερομένη στους Πόρους της Ισραηλιτικής Κοινότητος, γράφει ότι άλλοι Πόροι της Κοινότητος είναι «Οι επιχορηγήσεις εβραϊκών ή μη οργανισμών ή του Κράτους υπέρ της Κοινό­τητος για τη διατήρηση των σχολικών, θρησκευτικών και φιλανθρωπικών ιδρυ­μάτων της»;

Δυσκολευόμαστε, μετά από όλα αυτά, να αντιληφθούμε πως συμβιβάζεται το να πληρώνει κρατικούς φόρους η Ισραη­λι­τική Κοινότητα και συγχρόνως να χρηματοδοτείται από το Κράτος; Κλείνουμε τους σύντομους προβληματισμούς μας με μια ακόμη παρατήρηση. Στο άρθρο 6 του Προεδρικού Διατάγματος που συζητούμε, αναφέρεται ότι «Υπερτάτη αρχή της Κοινότητος είναι η Κοινοτική Συνέλευση, που αποτελείται από 50 μέλη και που εκλέγεται κάθε τριετία κατά τις διατάξεις των άρθρων 28-37 του παρόντος». Εάν ερμηνεύουμε σωστά τις νομικές συνέ­πειες της διατυ­πώ­σεως αυτής, τότε προκύπτει αβίαστα ότι με το Νομοθετικό Δι­­ά­ταγμα 182 του 1978 το ίδιο το Κράτος μας απε­κδύεται οι­ασδήποτε δικαιοδοσίας του επί της Ισραηλιτικής Κοι­νό­τητος και την αναδεικνύει Κράτος εν Κράτει, αφού ως Υπερτάτη Αρχή της εί­ναι η Κοινοτική Συνέλευση και, βεβαίως, δεν είναι δυνατόν να υπάρξη υπερτέρα Αρχή της υπερτάτης! Τελικά, αν ερευνήσουμε βαθύτερα το θέμα, μήπως ανακα­λύψουμε ότι το ζήτημα της φορολο­γήσεως ή μη της Ισραηλιτικής Κοινότητος, είναι μόνο παρωνυχίς!
Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
Περιοδικο «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αριθμ. Φύλλου 101 Νοέμβριος 2010 http://agnikolaos.gr