Θα το φωνάζω όσο ζω – Τον Πόντο δεν ξεχνώ

Γράφει ο
Παναγιώτης Αποστόλου

Η εξόντωση των Ποντίων και όλων των άλλων λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι δεν ήταν Τούρκοι, άρχισε από την εποχή του Β’ Γερμανικού Ράιχ, όταν ο Κάιζερ Β’, έθεσε υπό την προστασία του την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Το 1908, οι Νεότουρκοι, φορέας του παντουρκισμού, με Γερμανούς συμβούλους αναλαμβάνουν την εξόντωση των Ελλήνων και των Αρμενίων. Μόνον όσοι αλλαξοπιστούν και προσαρμόζονται στην νέα τάξη πραγμάτων, μόνον αυτοί έχουν το δικαίωμα ζωής.

‘Έτσι οι αγροτικοί πληθυσμοί υποφέρουν από αβάστακτες φορολογίες και γίνονται Μουσουλμάνοι για να σώσουν τη ζωή τους. Το 1914 ο πληθυσμός (Άνω και Κάτω Αμισού, 37 χωριά) υπολογίζεται σε 20.000 ‘Έλληνες περίπου.

Σε εκείνα τα χωριά, στον πόλεμο του 1914-1918, θα δημιουργηθεί και θα δράσει ένα αντάρτικο, καταπληκτικό, ως δύναμη αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας του Ελληνισμού της περιοχής. Εξάλλου, το γεγονός ότι τα αντάρτικα σώματα πρωτοεμφανίζονται το 1914, με την έναρξη του πολέμου, οφείλεται στο ότι οι ανάγκες για αυτοάμυνα και αυτοπροστασία γίνονται πολύ πιο πιεστικές αυτή την περίοδο. Το εγκληματικό όργιο της νεοτουρκικής συμμορίας, με εκφραστή τον Ενβέρ, είχε ασχοληθεί με την εξόντωση των Ελλήνων, του πρώτου «διωγμού» με τον «λευκό θάνατο» (στις εξοντωτικές πορείες του εσωτερικού) των Ελλήνων , ιδιαίτερα του Πόντου κατά την διάρκεια του Πρώτου Πολέμου (1914-1918). Χιλιάδες Ελλήνων εξοντώθηκαν με τον λευκό θάνατο (πορείες και τάγματα εργασίας).

Πολλοί πόντιοι ιστορικοί έγραψαν για τα παραπάνω, όπως οι Π. Τριανταφυλλίδης, Δ. Αποστολίδης-Ιωακείμ Σάλτσης. Όλοι όσοι έγραψαν για τις εξοντώσεις των Ελλήνων, την έμπνευση την αποδίδουν στους Γερμανούς οργανωτές του τουρκικού στρατού.

Ιδιαίτερα στους Φον Ντερ Γκολτς και Λίμαν Φον Σάντερς.

Οι Γερμανοί, σημερινοί «εταίροι μας» και δυνάστες μας, κατέστρωσαν ένα δεκαετές πρόγραμμα εξοντώσεως. Η εφαρμογή, σε κάθε ευκαιρία, έγινε σταδιακά. Το χρονικό εξοντώσεως των Ποντίων είναι ατελείωτο. Στην Μπάφρα, από 6.270 γυναικόπαιδα και γέροντες σώθηκαν 2.000 περίπου, οι πλείστοι των οποίων υπέκυψαν από εξανθηματικό τύφο. Μαζί τους ήταν 150 παιδιά του ορφανοτροφείου, όπου στην πορεία του θανάτου προς την Μαλάτεια, άντεξαν από τα 150 παιδιά μόνο τα 20.

Τον Ιούλιο του 1921 στις περιφέρειες Τραπεζούντας, Σουρμένων, Ριζούντος, εκτόπισαν όλον τον ανδρικό πληθυσμό από 15-60 ετών. Στην πορεία κατέσφαξαν τους περισσότερους, οι δε υπόλοιποι απέθαναν από τις κακουχίες και τους βασανισμούς. Στην Κερασούντα από 14.000 σώθηκαν μόνο 4.000 γυναικόπαιδα.

Στην Οινόη ο Οσμάν Αγάς διέπραξε εγκλήματα τόσα όσα και στην Κερασούντα. Στην Σαμψούντα ξεκληρίστηκαν όλοι οι ‘Ελληνες με τις λευκές πορείες θανάτου. Ενδεικτικά ανέφερα τα παραπάνω παραδείγματα.

Από το 1915 έως το 1924 δολοφονήθηκαν 353.000 χιλιάδες Έλληνες του Πόντου. Αν προσθέσουμε και 700.000 ‘Έλληνες της Ιωνίας, που δολοφονήθηκαν από τον τουρκικό στρατό, φθάνουμε στον αριθμό 1.053.000. Οι θηριωδίες των Τούρκων ήταν αναρίθμητες (1921-1922) και αποτελούν απόδειξη του εξοντωτικού προγράμματος του Μουσταφά Κεμάλ. Εμείς οι Νεοέλληνες τι κάνουμε για να τους τιμούμε; Επιτρέπουμε στους πολιτικούς μας να χορεύουν ζεϊμπέκικο  και να κάνουν κουμπαριές με τους αλλόθρησκους γείτονές μας.

Τους επιτρέπουμε να καταθέτουν στεφάνια στο μαυσωλείο του μεγαλύτερου σφαγέα του Ελληνικού γένους (βλ. Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλής) του Κεμάλ Ατατούρκ, να προσπαθούν να εισάγουν την κοσμική Τουρκία, τους απόγονους του Κεμάλ Ατατούρκ, άνευ όρων στην οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν άλλες Ευρωπαϊκές χώρες είναι πολέμιοι μιας τέτοιας εισόδου, να μην τολμούν να επεκτείνουν από τα 6 μίλια τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, γιατί μας απειλούν με casus belli (αιτία πολέμου ).

Τους επιτρέπουμε να μην τολμούν να ανακοινώσουν την Ελληνική Α.Ο.Ζ. ( Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), να αλλοιώνουν την πληθυσμιακή μας σύνθεση με την αθρόα και ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση. Τους επιτρέπουμε να διώχνουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό δημιουργώντας μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα και από την δεκαετία του ΄60. Δυστυχώς, είναι η μοίρα αυτού του τόπου να κυβερνιέται από μικρόψυχους και ανίκανους πολιτικούς. Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί το γεγονός ότι κάθε 25-35 χρόνια έχουμε και μια Εθνική καταστροφή.

Μετά τη Γενοκτονία των Ποντίων και την Μικρασιατική καταστροφή, είχαμε το 1955 τα Σεπτεμβριανά στην Πόλη.

Το 1974 είχαμε νέα Εθνική καταστροφή στην Μαρτυρική Μεγαλόνησο. Το 1996 την τραγωδία των Ιμίων, που έκτοτε καθιστούν γκρίζα ζώνη την περιοχή των βραχονησίδων.

Σήμερα αμφισβητούνται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Καστελόριζο, στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι.

Οι Αλβανοί εγείρουν εδαφικές διεκδικήσεις στην Ελληνική ‘Ήπειρο, αμφισβητείται η Ελληνικότητα της Θράκης με περίεργες κινητοποιήσεις διπλωματών και πολιτικών της γείτονας χώρας, δημιουργείται αυτονομιστικό κίνημα της Κρήτης και είναι προ των πυλών η απώλεια του ονόματος της Μακεδονίας μας. http://www.apostoloupanos.gr/index.php/articles/12-giannisboutariskaifyrom