Τα μυστικά της ελληνικής ΑΟΖ

Η ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης από πλευράς της Ελλάδας αποτέλεσε προεκλογική εξαγγελία του κ. Α. Σαμαρά, χωρίς όμως να διευκρινισθεί πλήρως αν αυτό θα συμβεί μονομερώς ή κατόπιν διαβουλεύσεων με την μονίμως αντιδρώσα Τουρκία. Υπάρχουν φυσικά πολλοί, που θεωρούν πως η πρωθυπουργική εξαγγελία θα έχει την τύχη της έτερης δέσμευσης, ότι θα υπάρξει Εξεταστική Επιτροπή προς διερεύνηση των αποφάσεων που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ, και η οποία δεν υλοποιείται.
Ομολογώ, πως ανήκω κι εγώ στους αμφιβάλλοντες, πολλώ δε μάλλον μετά την αποφασιστικότητα που δείχνει η Τουρκία -όπως θα φανεί παρακάτω-, στην οποία ποτέ η Ελλάδα δεν απάντησε με τον προσήκοντα τρόπο.
Όμως, εχθές δημοσιεύθηκε άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου κ. Μιχάλη Ιγνατίου, διαπιστευμένου στην Ουάσιγκτον, του οποίου η εγκυρότητα των μεταδόσεων είναι γνωστή, όπως είναι γνωστή επίσης και η δυνατότητά του να διαθέτει καλά πληροφορημένες πηγές. Γι’ αυτό και το λαμβάνω σοβαρά υπόψη, για μια υπόθεση εργασίας.
Γράφει ο κ. Μ. Ιγνατίου: «Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, φαίνεται ότι (…) σύντομα θα φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο που θα ανακηρύσσει την ελληνική ΑΟΖ.
Γνωρίζει, ασφαλώς, ότι αυτό είναι το πρώτο αλλά καθοριστικό βήμα, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει οριοθέτηση, οικοπεδοποίηση, εξόρυξη και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
» Εύκολα ξεχνούν μερικοί πως απέτυχαν οι Τούρκοι όταν πρόσφεραν παράνομα οικόπεδα κοντά στο Καστελόριζο σε πετρελαϊκές εταιρείες, αυτές αρνήθηκαν να τα παραλάβουν».
Γνωρίζει κάτι περισσότερο από εμάς ο κ. Μιχάλης Ιγνατίου ή δημιουργεί κλίμα πίεσης, ώστε να υπενθυμίσει στον πρωθυπουργό τη δέσμευσή του; Αυτό θα φανεί σύντομα. Να δούμε όμως, πώς έχουν τα πράγματα αυτήν τη στιγμή.
Η Τουρκία είχε προσφύγει σε νορβηγική ναυτιλιακή εταιρία για πραγματοποίηση ερευνών μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Μετά όμως από διαμαρτυρία του ελληνικού ΥΠΕΞ στη νορβηγική κυβέρνηση, και αφού οι επιβαίνοντες του πλοίου έβλεπαν να περιπλέουν ελληνικά και τουρκικά πολεμικά, αποχώρησαν.
Τώρα όμως η Τουρκία στέλνει ερευνητικά πλοία με δική της σημαία στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Μάλιστα, επειδή βιάζεται, ακύρωσε τη ναυπήγηση σκάφους σεισμικών ερευνών (για ανεύρεση υδρογονανθράκων) που επρόκειτο να παραδοθεί στα τέλη του 2014 (όπως έγραψε το defencenet), επειδή, όπως δήλωσαν οι Τούρκοι «Το χρειαζόμαστε άμεσα στις αρχές του 2013»!
Έτσι, ο τουρκικός κρατικός οργανισμός πετρελαίων (Turkish Petroleum Corp - TPAO) ζήτησε αποκλειστικές, καταληκτικές διαπραγματεύσεις (final negotiations) από τη νορβηγική ναυτιλιακή offshore σεισμικών ερευνών, Polarcus, με αντικείμενο την μακρού χρόνου μίσθωση του πλοίου «Polarcus Samur», στο οποίο θα "σηκώσουν" την τουρκική σημαία.
Ως εκ τούτου, αν το ελληνικό ΥΠΕΞ δεν βρει τρόπο ματαίωσης της συμφωνίας και αυτή επικυρωθεί, τότε δεν θα έχουμε απέναντί μας σκάφος με νορβηγική σημαία, αλλά με τουρκική, το οποίο φυσικά δεν θα υποχωρήσει στη θέα ελληνικών πολεμικών.
Επομένως, κοινή οριοθέτηση υφαλοκρηπίδων με την Τουρκία αποκλείεται. Μένει επομένως η μονομερής. Αν συμβεί αυτό, και στείλουν οι Τούρκοι το πλοίο τους στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, είναι η Ελλάδα έτοιμη να υψώσει τα όπλα για να το εκδιώξει; Μάλλον το αποκλείουμε, όπως έχουν τα πράγματα, όχι μόνον σήμερα, αλλά εδώ και δεκαετίες.
Εκτιμώ, πως μία μόνον είναι η επιλογή του φοβικού κράτους μας. Καθορίζοντας την υφαλοκρηπίδα της η Ελλάδα, να παραχωρήσει ταυτόχρονα την εκμετάλλευση του οικοπέδου πλησίον του Καστελόριζου, σε αμερικανική ή ρωσική εταιρία. Οπότε η Τουρκία δεν θα αντιμετωπίσει εμάς, αλλά τους Αμερικανούς ή τους Τούρκους. Φυσικά, σε τέτοια περίπτωση η παραχώρηση θα γίνει «κοψοχρονιάς», όπως λέγεται, με τους «συνεταίρους» μας να μας δώσουν ψίχουλα, αφού θα αναλάβουν και τον κίνδυνο.
Δυστυχώς, η περίπτωση της παραπομπής της διαφοράς στη Χάγη, δεν μας συμφέρει. Ο κ. Νταβούτογλου ήδη αναφέρθηκε στην απόφαση του 2009 για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είχε τότε αποφανθεί ότι η «Νήσος των Όφεων», που ανήκει στην Ουκρανία αλλά βρίσκεται κοντά στις ρουμανικές ακτές, δεν έχει ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε ΑΟΖ, παρά μόνο χωρικά ύδατα.
Βέβαια, η «Νήσος των Όφεων», σε αντίθεση με το Καστελόριζο, είναι ακατοίκητη και υπάρχει εκεί μόνο στρατιωτική φρουρά. Όμως, λήφθηκε υπόψη σε μια άλλη διένεξη, μεταξύ Μπανγκλαντές και Μιανμάρ για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ τους (που ξεκίνησε μετά την ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου από εταιρείες της Ινδίας και της Μιανμάρ στον Κόλπο της Βεγγάλης).
Όπως είχε δημοσιεύσει τότε το «Βήμα» (Μάρτιο ε.έ.), το κρίσιμο σημείο που καθιστά τη διένεξη Μπανγκλαντές-Μιανμάρ σημαντική σε σχέση με το Καστελόριζο, ακούει στο όνομα Σεν Μάρτιν. Το νησί αυτό ανήκει στο Μπανγκλαντές αλλά βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της Μιανμάρ. Έχει έκταση περίπου 8 τετ. χλμ. και 7.000 κατοίκους. Το Μπανγκλαντές θεωρεί ότι φιλοξενεί βάση του πολεμικού του ναυτικού, αλλά και ότι περισσότεροι από 350.000 τουρίστες το επισκέπτονται ετησίως.
Ωστόσο το Δικαστήριο έκρινε ότι το νησί δεν έχει ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε και ΑΟΖ πέραν των 12 ν.μ. (για τον καθορισμό τους χρησιμοποιήθηκε και η μέθοδος της μέσης γραμμής). Για να φθάσει στο συμπέρασμα αυτό, αξιοποίησε, μεταξύ άλλων, τη νομολογία που παρήγαγε το Δικαστήριο της Χάγης κατά την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας, τον Φεβρουάριο του 2009. Η απόφαση δηλαδή, έχει αρνητικά στοιχεία για την Ελλάδα.
Η απόφαση που καλείται να λάβει η ελληνική κυβέρνηση, δεν θα είναι ούτε νομική, ούτε οικονομική, αλλά πολιτική. Τώρα θα φανεί, ποιοι διαθέτουν τις πλάτες να σηκώσουν αυτό το βάρος.

Ο Μακεδών

http://www.voria.gr/