Μακελειό στο γήπεδο και διαφθορά!

Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου

Για άλλη μια φορά η ελληνική κοινωνία – της παρακμής, της πείνας και της ανεργίας – πληροφορήθηκε  και είδε τα όσα αίσχιστα έγιναν προσφάτως σε ποδοσφαιρικό αγώνα!

Χρόνια και χρόνια  καυτηριάζω τις «φίλαθλες» εκδηλώσεις στα γήπεδα, τα οποία πολλές φορές, μετατρέπονται σε πεδία τραμπουκισμών και αληθινών μαχών ανάμεσα στους οπαδούς των ομάδων αλλά και μεταξύ «φιλάθλων» και διαιτητών. Τα άθλια αυτά φαινόμενα και την εμπορευματοποίηση των «αθλητικών» αγώνων καυτηρίασα πλειστάκις πριν από πολλά χρόνια με κείμενα τα οποία

επιβεβαιώθηκαν από τη ζωή (βλ. π.χ. τα κείμενά μου: «Ένα διεθνοποιημένη ψεύδος. Ολυμπιακοί Αγώνες» (στα «Πολιτικά Θέματα» (Π.Θ.) της 21/2/1992) – «Ο φανατισμός στο ποδόσφαιρο εκμαυλίζει τους πολίτες» (Π.Θ., 16/3/2001) – «Δύο «χρυσά» πόδια ως εθνικό κεφάλαιο» (Π.Θ. 2/2/2003) – «Ποδόσφαιρο: Προθάλαμος της φασιστικοποίησης» (Π.Θ. 16/5/2003).

Διατύπωνα την άποψη ότι ο μοντέρνος ψευτοαθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, αποτελεί το όπιο των λαών και οδηγεί στην κοινωνική και πολιτική χλωροφορμίαση.

Το φαινόμενο έγινε τερατόμορφο από τότε, το 1958, οπότε έμπασαν το ΠΡΟ-ΠΟ στους αθλητικούς χώρους.

Ήταν τότε που η ΕΔΑ έκανε το δικό της αγώνα κατά του διεφθαρμένου ποδοσφαίρου, όπως μας το υπενθυμίζει ο συγγραφέας – και στέλεχός της – Τάσος Τρίκκας, ο οποίος γράφει: «Το φάσμα των θεμάτων των κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων της ΕΔΑ είναι ασυνήθιστα ευρύ… Τον Μάιο του 1959 οι φίλαθλοι είχαν αναστατωθεί από καταγγελίες για δωροδοκίες ποδοσφαιριστών, προκειμένου να εξασφαλισθεί ορισμένη  έκβαση αγώνων, με άμεσο αντίκτυπο στο αποτέλεσμα των στοιχημάτων του ΠΡΟ-ΠΟ. Η ΕΔΑ έχει ταχθεί από την αρχή εναντίον του θεσμού των ποδοσφαιρικών στοιχημάτων. Στις 10/8/1959 οι βουλευτές Ηλ. Ηλιού, Κ. Σωτηρίου και Α. Μπριλλάκης καταθέτουν στη Βουλή ερώτηση στην οποία έγραφαν: «Δια της υπ’ αριθ. 58/10.61959 επερωτήσεώς μας, αποτελούσης επανάληψιν της μη συζητηθείσης υπ’ αριθ. 207/20.4.1959 ομοίας, επεσημάναμεν τους εκ των στοιχημάτων ποδοσφαίρου (ΠΡΟ-ΠΟ) πολλαπλούς κινδύνους (εκμαυλισμός και διαφθορά νεότητος, αλλά και επικίνδυναι κοινωνικαί εκδηλώσεις) και συνεστήσαμεν την δια της νομοθετικής οδού άμεσον κατάργησιν αυτών» (σημ. συγγρ. Όλες οι υπογραμμίσεις του γράφοντος).

Ρωτούσαν, τότε οι βουλευτές της ΕΔΑ, ανησυχούσαν, ερευνούσαν, αλλά δεν έπαιρναν απάντηση, γιατί πάντα η εξουσία επιδιώκει τη φαυλότητα, τον εκμαυλισμό και το πρόστυχο κέρδος (περισσότερα στον Α΄ τόμο του έργου του Κ. Τρίκκα: «ΕΔΑ (1951-1967)» εκδ. «Θεμέλιο», Αθήνα, 2009, σελ. 620).

Αυτά για την ιστορία της φαυλότητας στο ποδόσφαιρο και τις ολέθριες συνέπειές του όταν συμπορεύεται με το χρήμα.